PRECAUTIONS

General
The safety and effectiveness of lidocaine HCl depend on proper dosage, correct technique, adequate precautions, and readiness
for emergencies. Należy zapoznać się ze standardowymi podręcznikami dotyczącymi specyficznych technik i środków ostrożności dla różnych procedur znieczulenia regionalnego.
Sprzęt reanimacyjny, tlen i inne leki reanimacyjne powinny być dostępne do natychmiastowego użycia (patrz OSTRZEŻENIA i DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE). Należy stosować najmniejszą dawkę, która powoduje skuteczne znieczulenie, aby uniknąć wysokiego stężenia leku w osoczu
i poważnych działań niepożądanych. Aspiracja strzykawki powinna być również wykonywana przed i podczas każdego wstrzyknięcia uzupełniającego, gdy
stosuje się techniki cewnika wewnątrzoponowego. Podczas podawania znieczulenia zewnątrzoponowego zaleca się początkowo
podanie dawki testowej i monitorowanie pacjenta pod kątem toksyczności dla ośrodkowego układu nerwowego i toksyczności sercowo-naczyniowej, jak również
objawów niezamierzonego podania śródszpikowego, przed przystąpieniem do dalszych czynności. Jeśli pozwalają na to warunki kliniczne, należy
rozważyć zastosowanie do dawki testowej roztworów środków znieczulenia miejscowego zawierających epinefrynę, ponieważ zmiany w krążeniu zgodne z
epinefryną mogą również służyć jako znak ostrzegawczy niezamierzonego wstrzyknięcia wewnątrznaczyniowego. Wewnątrznaczyniowe wstrzyknięcie jest nadal możliwe, nawet jeśli
aspiracje krwi są negatywne. Powtarzane dawki chlorowodorku lidokainy mogą powodować znaczne zwiększenie stężenia leku we krwi przy każdej kolejnej
dawce z powodu powolnego gromadzenia się leku lub jego metabolitów. Tolerancja na podwyższone stężenie leku we krwi różni się w zależności od stanu
pacjenta. Pacjenci osłabieni, w podeszłym wieku, ostro chorzy i dzieci powinni otrzymywać zmniejszone dawki, odpowiednie do ich wieku i stanu fizycznego. Lidokaina HCl powinna być również stosowana ostrożnie u pacjentów w ciężkim wstrząsie lub z blokiem serca.
Znieczulenie zewnątrzoponowe lędźwiowe i ogonowe powinno być stosowane ze szczególną ostrożnością u osób z następującymi stanami: istniejąca
choroba neurologiczna, deformacje kręgosłupa, posocznica i ciężkie nadciśnienie.pacjenci z nadciśnieniową chorobą naczyń mogą wykazywać przesadną odpowiedź naczyniowo-zwężającą. Może dojść do uszkodzenia niedokrwiennego lub martwicy.
Preparaty zawierające środki zwężające naczynia krwionośne należy stosować ostrożnie u pacjentów w trakcie lub po podaniu silnych
środków znieczulenia ogólnego, ponieważ w takich warunkach mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca.
Po każdym wstrzyknięciu środka znieczulenia miejscowego należy starannie i stale monitorować parametry życiowe układu krążenia i oddechowego (adekwatność wentylacji) oraz stan
świadomości pacjenta. Należy wówczas pamiętać, że niepokój,
lęki, szum w uszach, zawroty głowy, niewyraźne widzenie, drżenie, depresja lub senność mogą być wczesnymi objawami ostrzegawczymi toksyczności dla ośrodkowego układu nerwowego.
Ponieważ amidowe środki znieczulenia miejscowego są metabolizowane przez wątrobę, produkt Xylocaine Injection należy stosować ostrożnie u pacjentów z
chorobą wątroby. Pacjenci z ciężką chorobą wątroby, ze względu na niezdolność do normalnego metabolizowania środków znieczulenia miejscowego, są w grupie zwiększonego
ryzyka wystąpienia toksycznych stężeń w osoczu. Xylocaine Injection należy również stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzoną
czynnością układu krążenia, ponieważ mogą oni być mniej zdolni do kompensacji zmian czynnościowych związanych z wydłużeniem przewodzenia A-V
wywołanym przez te leki.
Wiele leków stosowanych podczas prowadzenia znieczulenia jest uważanych za potencjalne czynniki wyzwalające rodzinną hipertermię złośliwą.oraz włączenia leczenia, w tym tlenoterapii, wskazanych środków wspomagających i dantrolenu (przed użyciem należy zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania dantrolenu sodowego
dożylnie).
Właściwa technika zakładania opaski uciskowej, opisana w publikacjach i standardowych podręcznikach, jest niezbędna podczas wykonywania dożylnego
znieczulenia regionalnego. Do tej techniki nie należy stosować roztworów zawierających epinefrynę lub inne środki obkurczające naczynia krwionośne.
Lidokaina HCl powinna być stosowana z ostrożnością u osób ze znaną wrażliwością na leki. Pacjenci uczuleni na pochodne kwasu para-aminobenzoesowego (prokaina, tetrakaina, benzokaina, itp.) nie wykazują krzyżowej wrażliwości na chlorowodorek lidokainy.
Stosowanie w obszarze głowy i szyi
Małe dawki środków znieczulenia miejscowego wstrzykiwanych w obszar głowy i szyi, w tym blokady zaoczodołowe, stomatologiczne i zwoju gwiaździstego, mogą
wywoływać działania niepożądane podobne do toksyczności ogólnoustrojowej obserwowanej w przypadku niezamierzonych wstrzyknięć wewnątrznaczyniowych większych dawek. Zgłaszano dezorientację,
drgawki, depresję oddechową i (lub) zatrzymanie oddechu oraz pobudzenie lub depresję układu krążenia.
Reakcje te mogą być spowodowane wewnątrztętniczym wstrzyknięciem środka znieczulenia miejscowego z wstecznym przepływem do krążenia mózgowego. U pacjentów
otrzymujących te blokady należy monitorować krążenie i oddychanie oraz stale ich obserwować. Należy natychmiast udostępnić sprzęt reanimacyjny
oraz personel zajmujący się leczeniem działań niepożądanych. Nie należy przekraczać zaleceń dotyczących dawkowania (patrz
DAWKOWANIE I ADMINISTRACJA).
Informacje dla pacjentów
W stosownych przypadkach pacjenci powinni zostać poinformowani z wyprzedzeniem, że po prawidłowym podaniu znieczulenia zewnątrzoponowego mogą doświadczyć czasowej utraty czucia i aktywności ruchowej,
zazwyczaj w dolnej połowie ciała.
Interakcje lekowe o znaczeniu klinicznym

Podanie roztworów środków znieczulenia miejscowego zawierających epinefrynę lub noradrenalinę pacjentom otrzymującym inhibitory monoaminooksydazy
lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne może wywołać ciężkie, przedłużone nadciśnienie tętnicze.
Fenotiazyny i butyrofenony mogą zmniejszać lub odwracać działanie presyjne epinefryny.
Na ogół należy unikać jednoczesnego stosowania tych środków. W sytuacjach, gdy jednoczesne leczenie jest konieczne, konieczna jest staranna obserwacja pacjenta.
Współczesne podawanie leków wazopresyjnych (w leczeniu niedociśnienia związanego z blokadami położniczymi) i leków oksytocynowych typu sporyszu może powodować ciężkie, utrzymujące się nadciśnienie tętnicze lub wypadki naczyniowo-mózgowe.
Interakcje lek/badania laboratoryjne
Wstrzyknięcie domięśniowe chlorowodorku lidokainy może powodować zwiększenie stężenia fosfokinazy kreatynowej. W związku z tym zastosowanie oznaczania tego enzymu, bez rozdzielania izoenzymów, jako testu diagnostycznego na obecność ostrego zawału mięśnia sercowego może być utrudnione
poprzez domięśniowe wstrzyknięcie chlorowodorku lidokainy.
Karcynogeneza, mutageneza, upośledzenie płodności
Badania chlorowodorku lidokainy u zwierząt w celu oceny potencjału rakotwórczego i mutagennego lub wpływu na płodność nie zostały
przeprowadzone.
Ciąża
Działanie teratogenne: Kategoria B w ciąży. Badania nad rozrodczością przeprowadzono na szczurach w dawkach do 6,6 razy większych od
dawki stosowanej u ludzi i nie ujawniły one dowodów na szkodliwe działanie lidokainy chlorowodorku na płód. Nie ma jednak odpowiednich i
dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Badania nad reprodukcją u zwierząt nie zawsze pozwalają przewidzieć reakcję u ludzi. Należy wziąć ten fakt pod uwagę przed podaniem chlorowodorku lidokainy kobietom w wieku rozrodczym, zwłaszcza we wczesnym okresie ciąży, kiedy ma miejsce maksymalne nasilenie organogenezy.powodować różnego stopnia toksyczność u matki, płodu i noworodka (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA, Farmakokinetyka i
Metabolizm). Możliwość wystąpienia toksyczności zależy od wykonywanej procedury, rodzaju i ilości stosowanego leku oraz techniki
podawania leku. Reakcje niepożądane u rodzącej, płodu i noworodka obejmują zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym,
obwodowym napięciu naczyniowym i czynności serca.
Niedociśnienie u matki jest wynikiem znieczulenia regionalnego. Środki znieczulenia miejscowego powodują rozszerzenie naczyń krwionośnych poprzez blokowanie nerwów współczulnych.
Uniesienie nóg pacjentki i ułożenie jej na lewym boku pomoże zapobiec spadkowi ciśnienia tętniczego.Znieczulenie zewnątrzoponowe, rdzeniowe, przyszyjkowe lub zewnątrzoponowe może zmienić siły porodowe poprzez zmiany w kurczliwości macicy lub
macierzyńskie wysiłki wydalania. W jednym z badań znieczulenie przewodowe szyjki macicy było związane ze skróceniem średniego czasu trwania pierwszego
etapu porodu i ułatwieniem rozwierania szyjki macicy. Opisywano również, że znieczulenie rdzeniowe i zewnątrzoponowe może wydłużyć drugi
etap porodu poprzez zniesienie odruchowej chęci rodzącej do dźwigania lub zaburzenie funkcji motorycznych. Zastosowanie znieczulenia położniczego może zwiększyć potrzebę użycia kleszczy.
Po zastosowaniu niektórych leków znieczulających miejscowo podczas porodu może wystąpić zmniejszenie siły i napięcia mięśniowego
przez pierwszy dzień lub dwa dni życia. Długoterminowe znaczenie tych obserwacji nie jest znane. Bradykardia płodu może wystąpić u 20 do
30% pacjentek otrzymujących znieczulenie przewodowe nerwów szyjnych za pomocą środków znieczulenia miejscowego typu amidowego i może być związana z
kwasicą płodu. Podczas znieczulenia szyjki macicy należy zawsze monitorować czynność serca płodu. Lekarz powinien rozważyć możliwe
korzyści w stosunku do ryzyka, rozważając wykonanie blokady szyjki macicy w przypadku wcześniactwa, toksemii ciążowej i zaburzeń płodu. W położniczej blokadzie szyjki macicy najważniejsze jest staranne
przestrzeganie zalecanego dawkowania. Brak osiągnięcia odpowiedniej analgezji
przy zastosowaniu zalecanych dawek powinien wzbudzić podejrzenie wstrzyknięcia wewnątrznaczyniowego lub wewnątrzczaszkowego u płodu. Zgłaszano przypadki zgodne z niezamierzonym
wstrzyknięciem wewnątrzczaszkowym roztworu znieczulenia miejscowego dla płodu po zamierzonej blokadzie szyjki macicy lub okolicy krzyżowej, lub po obu tych zabiegach.
Dzieci dotknięte tym schorzeniem prezentują po urodzeniu niewyjaśnioną depresję noworodkową, która koreluje z wysokim stężeniem środka znieczulenia miejscowego w surowicy,
i często przejawiają drgawki w ciągu sześciu godzin. Szybkie zastosowanie środków podtrzymujących w połączeniu z wymuszonym wydaleniem środka znieczulenia miejscowego z moczem było z powodzeniem stosowane w celu opanowania tego powikłania.
Doniesienia o przypadkach drgawek u matek i zapaści sercowo-naczyniowej po zastosowaniu niektórych środków znieczulenia miejscowego do blokady szyjki macicy we wczesnej ciąży (jako znieczulenie do aborcji elektywnej) sugerują, że wchłanianie ogólnoustrojowe w tych okolicznościach może być szybkie. Nie należy przekraczać
zalecanej maksymalnej dawki każdego leku. Wstrzyknięcie powinno być wykonywane powoli i z częstą aspiracją.
Pozwolić na 5-minutową przerwę między kolejnymi podaniami.
Karmiące matki
Nie wiadomo, czy lek ten jest wydzielany do mleka ludzkiego. Ponieważ wiele leków jest wydzielanych do mleka ludzkiego, należy zachować
ostrożność w przypadku podawania chlorowodorku lidokainy kobiecie karmiącej.
Stosowanie u dzieci
Dawki u dzieci powinny być zmniejszone, odpowiednio do wieku, masy ciała i stanu fizycznego, patrz punkt DOSAGE AND
ADMINISTRATION.

.