Wyndcliffe to ruiny zabytkowej rezydencji w pobliżu Rhinebeck w Dutchess County, Nowy Jork. Zapisy w Bibliotece Kongresu stanowią, że ceglana rezydencja była pierwotnie nazwana Rhinecliff i zbudowana w 1853 roku w stylu normańskim. Rezydencja została zbudowana dla nowojorskiej socjety Elizabeth Schermerhorn Jones (1810-1876) jako weekendowa i letnia rezydencja. Projekt przypisuje się miejscowemu architektowi George’owi Veitchowi. Mistrz murarski, John Byrd, wykonał bardzo zróżnicowany ornamentalny mur ceglany, używając tylko prostokątnych i nielicznych formowanych cegieł.

Lokalizacja

Rhinecliff

Architekt

George Veitch

Styl architektoniczny

normański

.

Część

Hudson River Historic District (ID90002219)

Daty znaczące

Dodany do NRHP

14 grudnia, 1990

Designated NHLDCP

December 14, 1990

Przyległa wioska na północ od Wyndcliffe była pierwotnie platynowana jako „Kipsbergen” (1686); wioska została później przemianowana na „Rhinecliff” po posiadłości Jones-Schemerhorn o tej samej nazwie. Pisarka Edith Wharton była częstym gościem w dzieciństwie. Uważa się, że wyrażenie „nadążanie za Jonesami” pochodzi z posiadłości Wyndcliffe.

W 1886 roku, rezydencja i ziemia została sprzedana przez wykonawców testamentu Elizabeth S. Jones Andrew Finckowi (1829-1890) za 25 000 dolarów. Wyndcliffe był później znany jako Linden Hall lub Finck Castle, dla tych późniejszych właścicieli. Andrew Finck był nowojorskim browarnikiem, którego syn August Finck (1854-1905) i wnuk August Finck Jr (1879-1915) prowadzili jeden z większych browarów w Nowym Jorku. A. Finck & Son’s Brewery, 320-332 W. 39th St, Manhattan, NYC, produkował Enterprise, jasne piwo typu lager od 1870 do 1911 roku. Siostrzeniec Andrew Fincka, John Henry Finck (1843-1881) prowadził dobrze prosperujący biznes Feed and Flour przy 600 N. 11th Ave, Manhattan, NYC. Po śmierci Jacoba Fincka (1816-1880,) (ojca Johna / brata Andrewa), Andrew Finck, jego syn August Finck Sr, i wnuk August Finck Jr zostali mianowani wykonawcami majątku Jacoba Fincka. Natychmiast zamknęli firmę Feed and Flour, pozostawiając Johna Fincka bez pracy i grosza przy duszy, z żoną i czwórką małych dzieci. Kilka miesięcy później, 2 maja 1881 roku, John Finck popełnił samobójstwo, wieszając się między dwoma wagonami kolejowymi. Posiadłość przeszła z rąk Andrew do jego syna, Augusta, w 1901 roku, a następnie do jego wnuka, Augusta Jr, Theodore Finck (1883-1923) kupił Wyndcliffe od swojego brata, Augusta Jr, w 1919 roku za 24.000 dolarów. Theodore zmarł w rezydencji w 1923 roku, wskazując w testamencie swoją córkę Annę Wolf Finck Rice (1879-1963) jako jedynego spadkobiercę. Posiadłość i 31,8 akrów przeszły na własność Nissana S. Hanoka, Rebeki Hanoka i pani Victori Hazen w 1927 roku za 100 dolarów plus 5.000 dolarów hipoteki. W 1934 roku, nieruchomość została przyznana z powrotem do Anny Wolf Rice za $1,117.94 na aukcji wykluczenia, a następnie przeszedł przez kilku kolejnych właścicieli od 1936 onward.

Dworek został opuszczony gdzieś około 1950 roku. Pierwotnie usytuowany na 80 akrach, w tym dostęp do nabrzeża rzeki Hudson, nieruchomość została ostatecznie zmniejszona do 2,5 akra. Część rezydencji zawaliła się po prawie 70 latach od opuszczenia. W 2003 roku rezydencja została sprzedana, a nowy właściciel postawił ogrodzenie bezpieczeństwa wokół nieruchomości. Jednak ogłoszone plany odbudowy domu nigdy nie doszły do skutku. We wrześniu 2016 roku dom został sprzedany na aukcji za 120 tysięcy dolarów. Nowy nabywca złożył wniosek o rozbiórkę pozostałej konstrukcji. Zdjęcia wykonane na początku 2017 roku pokazały, że główne sekcje drugiego piętra zawaliły się.