Wskaźniki przeżycia są często używane przez lekarzy jako standardowy sposób omawiania rokowania (perspektywy) danej osoby. Liczby te mówią, jaka część osób w podobnej sytuacji (np. z tym samym typem i stadium raka) nadal żyje w określonym czasie po postawieniu diagnozy. Nie są one w stanie powiedzieć ci dokładnie, co stanie się z każdą osobą, ale mogą pomóc ci lepiej zrozumieć, jak prawdopodobne jest, że leczenie będzie skuteczne. Niektórzy ludzie uważają, że wskaźniki przeżycia są pomocne, ale niektórzy nie.

W przypadku guzów Wilmsa, przeżycie jest często mierzone przy użyciu wskaźnika 4-letniego przeżycia. Odnosi się to do procentu dzieci, które żyją co najmniej 4 lata po zdiagnozowaniu raka. Na przykład, wskaźnik 4-letniego przeżycia wynoszący 80% oznacza, że szacunkowo 80 na 100 dzieci z tym nowotworem nadal żyje 4 lata po zdiagnozowaniu. Oczywiście, wiele dzieci żyje znacznie dłużej niż 4 lata (a wiele jest wyleczonych).

Aby uzyskać wskaźniki 4-letniego przeżycia, lekarze muszą spojrzeć na dzieci, które były leczone co najmniej 4 lata temu. Ulepszenia w leczeniu od tego czasu mogą spowodować lepsze perspektywy dla dzieci, u których obecnie diagnozuje się guzy Wilmsa.

Ale pamiętaj, wskaźniki przeżycia są szacunkowe i nie mogą przewidzieć, co się stanie w przypadku konkretnego dziecka. Perspektywy dla każdego dziecka mogą się różnić w zależności od wielu czynników specyficznych dla niego. Najważniejszymi czynnikami decydującymi o rokowaniach dziecka są stadium i histologia guza. (Histologia odnosi się do tego, jak komórki nowotworowe wyglądają pod mikroskopem – zobacz Czym są guzy Wilmsa?) Ale inne czynniki mogą również wpłynąć na rokowania dziecka, takie jak wiek dziecka i jak dobrze guz reaguje na leczenie.

Nawet biorąc pod uwagę inne czynniki, wskaźniki przeżycia są tylko przybliżone. Zespół zajmujący się opieką onkologiczną Twojego dziecka może powiedzieć Ci, jak poniższe liczby mogą mieć zastosowanie, ponieważ najlepiej zna sytuację Twojego dziecka.

Wskaźniki przeżycia dla guzów Wilmsa

Wskaźniki te oparte są na wynikach National Wilms Tumor Studies, które obejmowały większość dzieci leczonych w Stanach Zjednoczonych w ciągu ostatnich kilku dekad. Niektóre z tych wskaźników opierają się na niewielkiej liczbie dzieci, więc trudno jest określić ich dokładność.