Kiedy Henry David Thoureau wziął swój urlop do lasu Walden, powiedział, że chce nauczyć się żyć świadomie. Twierdził, że „potrzebuje toniku dzikości” i że „nigdy nie możemy mieć dość natury”. Ponieważ oficjalnie nadeszła wiosna i lasy znów ożywają, być może warto odkryć na nowo uczucie Waldeinsamkeit. To uczucie, kiedy spacerujesz po lesie sam na sam z cudami natury dookoła, to jest Waldeinsamkeit.

Waldeinsamkeit składa się z dwóch słów: Wald oznaczającego las, oraz Einsamkeit oznaczającego samotność lub osamotnienie.

Jest to uczucie bycia samemu w lesie, ale również wskazuje na związek z naturą. Uczucie to odgrywa dużą rolę w religii. Zrzucenie z siebie dóbr materialnych jest często warunkiem wstępnym wstąpienia do zakonu mnichów lub księży. Akt ten nazywany jest monastycyzmem. Chrześcijaństwo ma długą tradycję świętych, którzy żyją na ziemi i realizują ideę Waldeinsamkeit. Trudpert, który otrzymał kawałek ziemi w Schwarzwaldzie i spędził tam emeryturę w prostym kościele, w samotności, w otoczeniu przyrody. Zdjęcie powyżej zostało zrobione w opactwie św. Trudperta.

Samotność dzikiej przyrody jako motyw jest powszechna zarówno w religii, jak i w literaturze. Cały ruch literacki znany jako romantyzm (1800-1850) koncentruje się na powrocie do natury i staniu się częścią nieokiełznanej przyrody. W Niemczech autorzy i artyści przedstawiali jednostki stłumione przez chwałę natury. Do autorów tego nurtu należeli E.T.A. Hoffmann, bracia Grimm i Heinrich von Kleist. Do tego nurtu należy słowo Waldeinsamkeit, które opisuje nie tylko uczucie, ale cały motyw w literaturze romantycznej. Ludwid Tieck, znany romantyczny autor niemiecki, ułożył kiedyś odę do Waldeinsamkeit w opowiadaniu Fair Eckbert:

„Waldeinsamkeit, „Leśna samotność

Wie liegst du weit! Raduję się w Tobie

O dich gereut, Jutro jak dziś

Einst mit der Zeit. – Na zawsze i na wieczność

Ach einzige Freud O jakże się cieszę,

Waldeinsamkeit!” Woodland Solitude!”

Las, jak się wydaje, jest miejscem, do którego można się udać, aby kontemplować samotność swojej egzystencji – a może po prostu, aby zaczerpnąć świeżego powietrza. Niezależnie od tego, wiosna nadeszła, więc czas na trochę Waldeinsamkeit!