Tatuaż to rodzaj modyfikacji ciała, który jest zarówno starożytny, jak i nowoczesny. Tatuaż szybko zyskuje na popularności i rozpowszechnieniu, zwłaszcza wśród młodszych osób. Dlatego też pracownicy służby zdrowia potrzebują wiedzy na temat tej formy ekspresji artystycznej, w tym potencjalnych implikacji zdrowotnych i znaczenia psychospołecznego. Tatuaż jest bogato obciążony kulturowym i osobistym znaczeniem, ale pomimo coraz bardziej powszechnego statusu tej formy sztuki, osoby z tatuażami mogą doświadczać stygmatyzacji, stereotypów i dyskryminacji w życiu osobistym i zawodowym. Aspekty prawne i regulacyjne dotyczące tatuaży nie nadążają za szybkim rozwojem tej formy sztuki, powodując zamieszanie i różnice w praktyce. Szczególnie niepokojąca jest mnogość w dużej mierze nieuregulowanych tuszów do tatuaży wprowadzanych do obrotu z przeznaczeniem dla ludzi, ale nieprzetestowanych na ludziach. Do powszechnych i rzadkich skutków ubocznych oraz powikłań tej procedury należą nadwrażliwość, infekcje i żal. Obecnie tatuuje się więcej kobiet niż mężczyzn, a tatuaż wiąże się z ważnymi konsekwencjami dla zdrowia kobiet, w tym dla ciąży, porodu i karmienia piersią. Ze względu na częstość występowania żalu wiele osób pragnie pozbyć się wcześniej nabytych elementów dekoracyjnych ciała. W związku z tym pracownicy służby zdrowia muszą również posiadać wiedzę na temat usuwania tatuaży: motywacji, technik, ryzyka i czynników wpływających na sukces. Znajomość wielu wymiarów plastyki ciała ułatwi bezpieczne, pełne współczucia świadczenie opieki zdrowotnej i wzmocni relację terapeutyczną między klinicystami a osobami, którym służą.

.