Sievers został osądzony podczas procesu lekarzy w Norymberdze po zakończeniu II wojny światowej, gdzie dziennikarz William L. Shirer nazwał go „nazistowską Błękitnobrodym” z powodu jego „gęstej, czarnej jak atrament brody”. Instytut Wojskowych Badań Naukowych został utworzony jako część Ahnenerbe, a oskarżenie w Norymberdze obarczyło Ahnenerbe odpowiedzialnością za eksperymenty na ludziach, które przeprowadzano pod jego auspicjami. Sievers, jako najwyższy urzędnik administracyjny, został oskarżony o aktywne wspieranie i promowanie zbrodniczych eksperymentów.

Sievers został oskarżony o przynależność do organizacji uznanej za zbrodniczą przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy (SS) i był zamieszany w popełnienie zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości. W swojej obronie twierdził, że już w 1933 roku był członkiem antynazistowskiego ruchu oporu, który planował zamach na Hitlera i Himmlera, i że uzyskał nominację na kierownika Ahnenerbe, aby zbliżyć się do Himmlera i obserwować jego ruchy. Twierdził ponadto, że pozostał na tym stanowisku za radą swojego przywódcy ruchu oporu, aby zebrać istotne informacje, które pomogłyby w obaleniu reżimu nazistowskiego.

Sievers został skazany na śmierć 20 sierpnia 1947 r. za zbrodnie przeciwko ludzkości i powieszony 2 czerwca 1948 r. w więzieniu Landsberg w Bawarii.

.