„To jest Abby, mój Wolador (Timber Wolf / czarny Labrador) w wieku 6 lat. Była najmłodsza w miocie i jako jedyna wyglądem przypominała labradora. Jednak z każdym rokiem jej sierść staje się coraz bardziej wilcza, ma więcej podpalanego rudego/brązowego koloru. W zimie ma pełną sierść z pasemkami (raczej plamkami) koloru rudego zmieszanego z czarnym.
„Jest bardzo słodka i czuła w stosunku do swojej rodziny, na początku nieufna w stosunku do obcych, ale potem łatwo się do nich przekonuje (zwłaszcza gdy mają psi przysmak). Goni prawie wszystko, w tym ptaki latające nad nią, robaki, wiewiórkę, niektóre koty i gryzonie. Jest bardzo ekspresyjna w wyrazie twarzy i „mówi do ciebie” poprzez dźwięki przełyku.
„Kiedy się kładzie, krzyżuje przednie łapy. Nigdy też nie jadła ze swojej miski; kiedy wkładamy do niej jedzenie, czule (dosłownie) przewraca ją łapką…. Raz próbowaliśmy położyć karmę na ziemi i nie chciała jej zjeść. Próbowaliśmy też „misek bez końcówek”. Zorientowała się jak je przewracać :)! Najzabawniejsze jest to, że ma częściowo pajęcze łapy, ale nienawidzi wody…nie podejdzie do niej, chyba że w swoim naczyniu. Nawet w jeziorze nie wejdzie do niego, chyba że po to, żeby się napić.
„Ponieważ jest wilkiem, lubi wyć. Zwłaszcza, gdy przejeżdżają syreny. Uwielbiam to, że jest taka czuła i gotowa do zabawy przez cały czas. Jest też dość łatwa w utrzymaniu; zdarza jej się ulewać, ale przy codziennym szczotkowaniu nie jest źle.
„Ona bierze papier ścierny i żuje go. Jeśli nasze narzędzia ogrodowe nie są bezpiecznie odłożone na bok, przegryza miękką gumę.
„Zabieram ją na 3-milowy bieg co tydzień i długi spacer około dwa razy w tygodniu. Moim zdaniem powinna mieć więcej, ale to wystarcza, żeby była zadowolona. Ciągnie na smyczy (bardziej z mojej niż jej winy). Codziennie bawimy się z nią i jej piłką lub liną do przeciągania (to jej ulubione!)”

.