Sąd w sprawie Winters uzasadnił, że prawa wodne były dorozumiane w umowie, która została zawarta z Indianami amerykańskimi w 1888 r., kiedy utworzono rezerwat. Umowa ta stwierdzała, że rezerwat Fort Belknap został utworzony z zamiarem, aby ludność plemienna była w stanie stać się samowystarczalna. Sąd zauważył, że ziemia bez wody nie ma żadnej wartości, zwłaszcza gdy celem ziemi było pomóc grupie stać się samowystarczalną na drodze rolnictwa. Dlatego też, rezerwacja wody idzie w parze z rezerwacją ziemi. Prawa wodne mogą być implikowane przez rezerwacje Indian amerykańskich dokonane przez prezydenckie rozporządzenie wykonawcze, lub rezerwacje Indian amerykańskich, które są tworzone przez akt Kongresu. Inne implikacje tej sprawy sądowej obejmują ustanowienie więcej standardów dla praw wodnych Indian amerykańskich wraz z ustanowieniem precedensu dla późniejszych spraw Sądu Najwyższego, które dotyczą dorozumianych praw wodnych.

Prawa WintersaEdit

Prawa Wintersa odnoszą się do zastrzeżonych przypadków praw wodnych, które nastąpiły po Wintersie.

• Po pierwsze, że są one zdefiniowane przez rząd federalny i prawo federalne je kontroluje.
• Trzeci, następnie stwierdza, że prawa wodne są zastrzeżone tak szybko, jak część przypadków rezerwacji, gdzie konkurujący użytkownicy źródła wody mają wcześniejsze daty przywłaszczenia wspomnianego źródła wody, będą miały pierwszeństwo przed prawami Indian amerykańskich. Tylko te z wcześniejszymi datami przywłaszczenia mają pierwszeństwo, te z późniejszymi datami są podrzędne w stosunku do danego rezerwatu Indian amerykańskich. W większości przypadków okazuje się, że plemiona Indian Amerykańskich mają ogólnie starsze daty pierwszeństwa dla ilości wody powierzchniowej niż konkurencyjne osady.

Ilość wody zarezerwowanej do użytku plemienia Indian amerykańskich jest równa ilości wody, która wystarczyłaby do nawadniania wszystkich nawadnialnych obszarów w obrębie rezerwatu. W niektórych przypadkach ta część praw Wintersa jest rozszerzona o wodę używaną nie tylko do celów rolniczych, ale do wszystkich celów. Na przykład, Bureau of Indian Affairs dokument łamie co BIA wierzy być szacunkowe zapotrzebowanie na wodę wszystkich różnych American Indian rezerwacje, w tym Fort Belknap Indian Reservation w Montanie. Dokument ten stwierdza, że rezerwat Fort Belknap będzie potrzebował wody do takich zastosowań jak rekreacja, dzika przyroda, leśnictwo, energia, minerały, użytek przemysłowy, użytek domowy i użytek rolniczy. Te zastosowania są wymienione w kolejności rosnącej ilości wody szacowanej na wymaganą.

Jest również powiedziane, że prawa Wintersa nie są tracone przez brak wykorzystania wody przez rezerwat Indian amerykańskich; prawa mają zastosowanie, nawet jeśli rezerwat nie wykorzystuje swojej pełnej części wody.

Skutki po orzeczeniuEdit

Ale chociaż orzeczenie w sprawie Winters przeciwko Stanom Zjednoczonym było bardzo jasne, rachunki pokazują, że prawa wodne odnoszące się do rezerwatów Indian amerykańskich były odkładane na bok i zaniedbywane przez dziesięciolecia po orzeczeniu. Podczas gdy rząd Stanów Zjednoczonych był pochłonięty pojawieniem się nie-indiańskich osadników przemieszczających się na zachód, rząd zdawał się przymykać oko na wielu nie-indiańskich osadników, którzy korzystali ze źródeł wody, które, zgodnie z warunkami wyroku Winters v. Stany Zjednoczone, były zarezerwowane do użytku w rezerwatach Indian amerykańskich. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych nie został wezwany do dalszego zdefiniowania zastrzeżonych praw wodnych Indian amerykańskich aż do sprawy Arizona v. California w 1963 r.

Powiązane sprawyEdit

Winters v. Stany Zjednoczone był sprawą Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych o wielu konsekwencjach. Jedną z rzeczy, która sprawia, że ta sprawa jest tak monumentalna, jest precedens ustanowiony przez nią dla spraw Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, które nastąpią po niej.

Arizona v. CaliforniaEdit

Arizona v. California była zbiorem 11 spraw Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych dotyczących praw wodnych. Sprawy te miały miejsce między 1931 a 2006 rokiem. Początkowe pytanie w tej sprawie było ustalenie, ile wody z rzeki Kolorado Arizona była uprawniona. Wiele zachodnich stanów zaangażowało się w debatę na temat praw do wody z rzeki Kolorado, a w końcu zaangażował się rząd Stanów Zjednoczonych, stwierdzając, że kilka federalnych placówek, w tym pięć amerykańskich rezerwatów indiańskich, ma prawa wodne określone w sprawie Winters przeciwko Stanom Zjednoczonym. Ta sprawa Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych pomogła rozwiązać problem, który pojawił się w sprawie Winters przeciwko Stanom Zjednoczonym. Podczas gdy Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych w sprawie Winters przeciwko Stanom Zjednoczonym orzekł, że rezerwaty Indian amerykańskich mają zastrzeżone prawa wodne równe ilości wody potrzebnej w rezerwacie do wystarczającego nawadniania wszystkich możliwych do nawadniania obszarów rezerwatu, zawsze istniało pytanie, jak zdecydować, jaka ilość wody jest potrzebna do wystarczającego nawadniania w rezerwatach Indian amerykańskich. Arizona v. California oferuje rozwiązanie w postaci orzekania, aby pomóc rozwiązać ten problem.

Arizona v. San Carlos Apache Tribe of ArizonaEdit

Ta sprawa dotyczyła albo Stanów Zjednoczonych jako powiernika lub niektórych amerykańskich plemion indiańskich dochodzących swoich praw do posiadania pewnych indiańskich praw wodnych w Arizonie lub Montanie określonych w sądzie federalnym. Sąd orzekł, że wszystkie ograniczenia, jakie jakiekolwiek federalne ustawodawstwo nakładało na jurysdykcję sądów stanowych nad indiańskimi prawami wodnymi, zostały usunięte przez Poprawkę McCarrana. Ten fragment prawodawstwa pozwolił sądom stanowym na określenie praw wodnych Indian amerykańskich. Orzeczenie to obejmowało pozwy wniesione przez plemiona Indian amerykańskich i odnoszące się wyłącznie do roszczeń Indian amerykańskich. Decyzja w tej sprawie była taka, że wyrok w każdej ze spraw został uchylony, a sprawy miały być dalej rozpatrywane.

Nevada v. United StatesEdit

Ta sprawa Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych koncentrowała się wokół praw wodnych dotyczących rzeki Truckee. Pozwanymi w tej sprawie byli wszyscy ludzie, którzy korzystali z wody z rzeki Truckee, natomiast powodem były Stany Zjednoczone. Pozwani argumentowali przeciwko korzystaniu z wody w rzece Truckee przez plemiona Indian amerykańskich, twierdząc, że plemiona Indian amerykańskich nie były stronami pierwotnej przyczyny powództwa między Stanami Zjednoczonymi a nieamerykańskimi Indianami korzystającymi z wody. Sąd orzekł, że plemiona Indian amerykańskich miały prawa wodne i mogły korzystać z wody w rzece Truckee.

Stany Zjednoczone przeciwko Nowemu MeksykowiEdit

Stany Zjednoczone twierdziły, że zastrzegły sobie prawo do korzystania z wody z potoku Rio Mimbres tylko wtedy, gdy było to konieczne do zachowania środowiska i dzikiej przyrody. Na przykład, aby dbać o drewno w lesie lub zabezpieczyć korzystne przepływy wody. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych podtrzymał orzeczenie wydane wcześniej przez Sąd Najwyższy Nowego Meksyku. Orzeczenie to stwierdzało, że Stany Zjednoczone nie mają zastrzeżonych praw do strumienia Rio Mimbres, jeśli chodzi o cele rekreacyjne.

Cappaert v. United StatesEdit

Jaskinia Devils Hole w Nevadzie stała się odłączoną częścią Death Valley National Monument w 1952 r., na mocy proklamacji prezydenta Harry’ego S. Trumana dokonanej na mocy Antiquities Act. Jaskinia jest domem dla rzadkiego gatunku ryb pustynnych, Devils Hole pupfish (Cyprinodon diabolis). W 1968 roku Cappaerts, którzy byli ranczerami, otrzymali wniosek od inżyniera stanu Nevada o rozpoczęcie korzystania z wodociągu, który pobierał wodę z pieczary Devil’s Hole, co obniżyło poziom wody w pieczarze i zagroziło żywotności ryb. Rząd federalny starał się umieścić ograniczenia na Cappaerts „wykorzystania wody, tak aby chronić ryby przed wyginięciem.

Sąd Najwyższy USA orzekł na korzyść Stanów Zjednoczonych. Sąd uznał, że doktryna implied-reservation-of-water-rights ma zastosowanie zarówno do wód gruntowych, jak i powierzchniowych. Sąd następnie potwierdził, że „federalne prawa wodne nie są zależne od prawa stanowego lub procedur stanowych i nie muszą być orzekane wyłącznie w sądach stanowych.” Wreszcie Trybunał orzekł, że kiedy Stany Zjednoczone zarezerwowały Devil’s Hole w 1952 r., „nabyły przez rezerwację prawa wodne w nieuprawnionych wodach przyległych, wystarczające do utrzymania poziomu basenu w celu zachowania jego wartości naukowej” (tj, zachować ryby, które są „obiektami o znaczeniu historycznym lub naukowym” zgodnie z American Antiquities Preservation Act).

Colorado River Water Conservation Dist. v. United StatesEdit

Sprawa Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Colorado River Water Conservation District v. United States dotyczyła doktryny abstynencji, która pomogła zapobiec powielaniu sporów sądowych między sądami stanowymi i federalnymi.

United States v. PowersEdit

Ta sprawa Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych dotyczyła argumentu plemiennych praw wodnych oraz tego, czy prawa wodne są przekazywane wraz z ziemią plemienną. Kiedy amerykańskie rezerwaty indiańskie sprzedałyby przydziały ziemi dla członków spoza plemienia, ci, którym ziemia została sprzedana, chcieliby mieć taką samą część wody w rezerwacie, jaką otrzymał poprzedni właściciel ziemi indiańskiej. Sąd Najwyższy podtrzymał wcześniejsze orzeczenie, że prawa wodne są przekazywane wraz z ziemią, co oznacza, że osoba, która kupuje ziemię od rezerwatu Indian Amerykańskich, kupuje również przydział źródła wody wykorzystywanego w rezerwacie.