Abolition

W 1828 roku, podczas pracy dla National Philanthropist, Garrison podjął spotkanie z Benjaminem Lundy. Ten anty-niewolniczy redaktor Genius of Emancipation zwrócił uwagę Garrisona na sprawę abolicji. Kiedy Lundy zaproponował Garrisonowi posadę redaktora w Genius of Emancipation w Vermont, Garrison ochoczo ją przyjął. Praca ta oznaczała inicjację Garrisona w ruchu abolicjonistycznym.

Do czasu, gdy miał 25 lat, Garrison dołączył do American Colonization Society. Towarzystwo wyznawało pogląd, że Czarni ludzie powinni przenieść się na zachodnie wybrzeże Afryki. Garrison początkowo wierzył, że celem towarzystwa było promowanie wolności i dobrobytu Czarnych ludzi. Ale Garrison stał się rozczarowany, gdy wkrótce zdał sobie sprawę, że ich prawdziwym celem jest zminimalizowanie liczby wolnych, zniewolonych ludzi w Stanach Zjednoczonych. Dla Garrisona stało się jasne, że ta strategia służyła jedynie dalszemu wspieraniu mechanizmu niewolnictwa.

’The Liberator’

W 1830 roku Garrison odłączył się od American Colonization Society i założył własną abolicjonistyczną gazetę, nazywając ją The Liberator. Jak opublikowano w pierwszym numerze, motto Liberatora brzmiało: „Nasz kraj to świat – nasi rodacy to ludzkość”. The Liberator był odpowiedzialny za początkowe budowanie reputacji Garrisona jako abolicjonisty.

Garrison wkrótce zdał sobie sprawę, że ruch abolicjonistyczny musi być lepiej zorganizowany. W 1832 r. pomógł utworzyć New England Anti-Slavery Society. Po odbyciu krótkiej podróży do Anglii w 1833 roku, Garrison założył American Anti-Slavery Society, krajową organizację, której celem było osiągnięcie abolicji. Jednak niechęć Garrisona do podejmowania działań politycznych (a nie tylko pisania i mówienia o sprawie abolicji) spowodowała, że wielu jego zwolenników stopniowo opuściło pacyfistę. Nieumyślnie Garrison doprowadził do rozłamu wśród członków American Anti-Slavery Society. Do 1840 r. uciekinierzy utworzyli własną konkurencyjną organizację, nazwaną American Foreign and Anti-Slavery Society.

W 1841 r. jeszcze większy rozłam istniał wśród członków ruchu abolicjonistycznego. Podczas gdy wielu abolicjonistów było prounijnych, Garrison, który postrzegał konstytucję jako pro-niewolniczą, uważał, że Unia powinna zostać rozwiązana. Twierdził, że wolne stany i stany zniewolone powinny być w rzeczywistości oddzielone. Garrison był zdecydowanie przeciwny aneksji Teksasu i ostro sprzeciwiał się wojnie meksykańsko-amerykańskiej. W sierpniu 1847 r. Garrison i wcześniej zniewolony Frederick Douglass wygłosili serię 40 antyunijnych przemówień w Alleghenies.

1854 okazał się przełomowym rokiem w ruchu abolicjonistycznym. Ustawa Kansas-Nebraska ustanowiła terytoria Kansas i Nebraski i uchyliła Kompromis Missouri z 1820 roku, który regulował rozszerzenie niewolnictwa przez poprzednie 30 lat. Osadnicy na tych terenach mogli zdecydować poprzez Ludową Suwerenność, czy chcą tam dopuścić niewolnictwo, czy też nie. Plan, który Garrison uważał za „pusty targ dla Północy”, nie powiódł się, gdy zarówno zwolennicy niewolnictwa, jak i abolicjoniści rzucili się do Kansas, aby móc głosować nad losem niewolnictwa. Wrogość doprowadziła do korupcji w rządzie i przemocy. Wydarzenia związane z decyzją Dreda Scotta z 1857 roku jeszcze bardziej zwiększyły napięcia między zwolennikami i przeciwnikami niewolnictwa, ponieważ Kongres nie był w stanie zakazać niewolnictwa na terytoriach federalnych. Czarni ludzie nie tylko nie byli chronieni przez Konstytucję, ale zgodnie z nią nigdy nie mogli stać się obywatelami USA.

W 1861 roku, kiedy wybuchła amerykańska wojna domowa, Garrison kontynuował krytykę Konstytucji USA w The Liberator, proces oporu, który Garrison praktykował już od prawie 20 lat. Co zrozumiałe, niektórzy uznali to za zaskakujące, gdy pacyfista wykorzystał swoje dziennikarstwo do poparcia Abrahama Lincolna i jego polityki wojennej, nawet przed Proklamacją Emancypacji we wrześniu 1862 r. Kiedy wojna secesyjna dobiegła końca w 1865 r., Garrison w końcu zobaczył, że jego marzenie się spełniło: Dzięki 13. poprawce niewolnictwo zostało zdelegalizowane w całych Stanach Zjednoczonych – zarówno na Północy, jak i na Południu.

.