William Cullen (1710-1790) był szkockim lekarzem, chemikiem i rolnikiem. Jest również znany jako „centralna postać szkockiego oświecenia”, jeden z najważniejszych profesorów w Szkole Medycznej w Edynburgu i pionier sztucznego chłodzenia.

William Cullen urodził się w Hamilton, Lanarkshire z ojca Williama Cullena – prawnika, i matki Elizabeth Roberton z Whistlebury. Jego pierwszą szkołą była Old Grammar School w Hamilton, po której, w wieku 16 lat, rozpoczął kurs sztuk pięknych General Studies na Uniwersytecie w Glasgow. Był uczniem Johna Paisleya, aptekarza z Glasgow, który nauczył go medycyny, po czym Cullen spędził rok jako chirurg na statku handlowym kursującym między Londynem a Indiami Zachodnimi. Po powrocie spędził dwa lata jako asystent aptekarza u pana Murray’a z Henrietta Street w Londynie. Następnie wrócił do Szkocji w 1732 roku, aby otworzyć ogólną praktykę lekarską w parafii Shotts, Lanarkshire. Kontynuuje studia medyczne w latach 1734-1736 na Uniwersytecie w Edynburgu. Tam interesuje się chemią i staje się jednym z założycieli Królewskiego Towarzystwa Medycznego. Kontynuuje praktykę medyczną w Hamilton w 1736 roku, a w 1740 roku Uniwersytet w Glasgow przyznaje mu tytuł doktora medycyny. Cullen żeni się w 1741 roku i staje się zwykłym opiekunem medycznym Jamesa Douglasa, 5. księcia Hamilton, jego rodziny i inwentarza aż do śmierci księcia w 1744 roku, kiedy to przenosi się do Glasgow. Tam prowadził wykłady na Uniwersytecie, z fizjologii, botaniki, medycyny i chemii, gdzie odniósł sukces i stał się bardzo popularnym nauczycielem dzięki swoim wielkim zdolnościom, entuzjazmowi i stosowaniu praktycznych demonstracji, jednocześnie prowadząc praktykę lekarską. Otrzymał pierwsze w Wielkiej Brytanii niezależne stanowisko wykładowcy chemii i został wybrany na prezydenta Wydziału Lekarzy i Chirurgów w Glasgow, oba w 1747 roku. Cullen został profesorem praktyki medycyny na Uniwersytecie w Glasgow, ale nadal wykładał chemię.

W 1755 roku Lord Kames dał stanowisko profesora chemii i medycyny na Uniwersytecie w Edynburgu Williamowi Cullenowi. Tam, w 1756 roku, przeprowadził on pierwszą udokumentowaną publiczną demonstrację sztucznego chłodzenia. Użył pompy do wytworzenia częściowej próżni w pojemniku z eterem dietylowym. Dzięki temu obniżył jego wrzący kufel i eter dietylowy zaczął wrzeć. Reakcja ta pochłaniała ciepło z otoczenia. W wyniku tej reakcji wytworzyła się nawet niewielka ilość lodu, ale proces ten nie był jeszcze praktyczny i nie mógł być wykorzystywany komercyjnie. Ale to był początek i wszystkie inne eksperymenty i pomysły pochodzą od tego.

Cullen nadal prowadzi wykłady z medycyny klinicznej w Edinburgh Royal Infirmary w 1757 roku. W 1766 roku obejmuje katedrę profesora instytutów medycyny i rezygnuje z włosów chemii. W tym samym roku był kandydatem na profesora praktyki lekarskiej, ale nie udało mu się to. On i John Gregory, zwycięski kandydat wkrótce zawarli porozumienie, by obaj prowadzili naprzemienne kursy teorii i praktyki lekarskiej, które prowadzili aż do śmierci Gregory’ego w 1773 roku. Po tym Cullen bierze oba kursy i trzyma je aż do kilku miesięcy przed śmiercią 5 lutego 1790.

.