William Banting jest znany z bycia pierwszą osobą, która promowała korzyści z diety low-carb , która była pierwotnie określana jako „dieta Bantinga”.

Prawie 150 lat po tym, jak jego słynna broszura „Letter on Corpulance, Addressed to the Public” została opublikowana w 1863 roku, dieta Bantinga została poparta kilkoma badaniami klinicznymi jako bezpieczna i skuteczna dla utraty wagi, a teraz jest wreszcie uznawana za korzystną dietę dla osób z cukrzycą.

Początki low-carb

Banting nie był naukowcem. W rzeczywistości był bardzo zręcznym stolarzem i godnym uwagi przedsiębiorcą pogrzebowym dla bogatych i sławnych, w tym króla Jerzego III w 1820 roku.

W jego latach trzydziestych, Banting zaczął się nadwaga, i został poinformowany przez chirurga, aby zrobić więcej ćwiczeń Banting znaleźć, choć, że to tylko zwiększyło jego apetyt.

Próbował różnych opcji odchudzania, takich jak dieta głodowa i kąpiel w wodach spa, ale w końcu wylądował w szpitalu z powodu swojej wagi.

W 1862 roku, w wieku 65 lat, Banting ważył 92 kg (202 funty lub 14st 6 funtów) i był tylko 165 cm (5 stóp 5 cali) wzrostu, co dało mu BMI ponad 33 kg/m2. W momencie rezygnacji z utraty wagi, miał również pęknięcie pępka, jego wzrok szwankował i stawał się coraz bardziej głuchy.

Ale wtedy Banting spotkał doktora Williama Harveya, specjalistę od uszu, nosa i gardła. Okazało się, że Harvey uczęszczał na wykłady w Paryżu przez Claude Bernard na wątrobę, która doprowadziła Harvey myśleć, że elementy żywności odgrywają znaczącą rolę w cukrzycy.

Harvey był tak samo zainteresowany otyłością Bantinga, jak jego utrata słuchu i polecił mu zrezygnować z chleba, masła, mleka, cukru, piwa i ziemniaków – żywności, które wszystkie zawierają skrobię i cukier.

Pięć miesięcy później, Banting był w dół do 184 funtów i, w sierpniu następnego roku, 156 funtów. Co więcej, jego słuch powrócił, wzrok się poprawił i był bardziej zwinny.

List otwarty

Dokumentując swoje postępy, Banting napisał list otwarty w formie osobistego świadectwa, zatytułowany Letter on Corpulence, Addressed to the Public.

Nie pobierał żadnych opłat za dwa pierwsze wydania swojej samodzielnie opublikowanej książki – wydrukował 1000 egzemplarzy pierwszego wydania i 1500 drugiego i miał nadzieję, że przyniesie ona korzyści ludziom z klasy robotniczej cierpiącym na dolegliwości, którzy nie mieli czasu na rekonwalescencję po leczeniu szpitalnym.

Banting szczegółowe jego nowej diety, która pociągała za sobą cztery posiłki dziennie, składające się z mięsa, owoców, zieleni i wytrawnego wina, przy jednoczesnym usunięciu wszystkich cukru, sacharyny i skrobi.

Książka była tak popularna, że sprzedał trzecie wydanie dla ogółu społeczeństwa, ale społeczność naukowa uznała pracę Bantinga za „nienaukową”, ponieważ brakowało przekonującej teorii o tym, jak dieta działała.

Banting pozostał w normalnej wadze i żył wygodnie aż do swojej śmierci w 1878 roku, w wieku 81, ale byłoby to kolejne 50 lat przed badania badające jego diety wykazały naukowe dowody jego skuteczności.

Badania kliniczne

W 1928 roku jedno z pierwszych dietetycznych badań klinicznych przeprowadzonych przez dr Vilhjalmur Stefansson i dr Karsten Anderson wykazało, że uczestnicy czuli się lepiej i mieli niższy poziom cholesterolu podczas stosowania diety o obniżonej zawartości węglowodanów.

I od tego czasu, pomimo błędnego wprowadzenia wytycznych niskotłuszczowych w latach 80-tych, badania nadal wspierają dietę low-carb, z pionierskimi badaniami dr Davida Unwina na dietę prowadzącą do oszałamiających wyników.

Wprowadzając swoich pacjentów na dietę low carb, dr Unwin udało się zaoszczędzić 42 000 funtów w kosztach depresji sam. Program Niskowęglowodanowy i praca dr Unwina opierają się na oryginalnych badaniach Bantinga, a dieta niskowęglowodanowa wreszcie, prawie 150 lat po śmierci Bantinga, zaczyna być akceptowana w głównym nurcie nauki jako zdrowa i skuteczna dieta dla osób z cukrzycą.