Wilhelm III, po holendersku Willem Alexander Paul Frederik Lodewijk, (ur. 19 lutego 1817 w Brukseli – zm. 23 listopada 1890 w Apeldoorn, Holandia), konserwatywny król Holandii i wielki książę Luksemburga (1849-90), który miał wpływ na tworzenie holenderskich ministerstw do 1868 roku, ale nie był w stanie zapobiec liberalnej kontroli rządu.

Najstarszy syn króla Wilhelma II, Wilhelm poślubił w 1839 r. swoją kuzynkę Zofię, córkę króla Wilhelma I Wirtembergii, i w 1849 r. objął tron. Sprzeciwiał się konstytucji z 1848 r., która stworzyła parlamentarną formę rządów, ale mimo to był zmuszony pozwolić Johanowi Thorbecke, głównemu zwolennikowi konstytucji, stanąć na czele nowego rządu. Thorbecke ustąpił w 1853 r., gdy Wilhelm przyjął, wbrew woli rządu, antykatolicką postawę w sporze dotyczącym propozycji przywrócenia rzymskokatolickiej hierarchii biskupiej z arcybiskupem w Utrechcie. Stosunki Wilhelma z jego rządami pozostawały jednak napięte.

W 1867 r. Wilhelm próbował sprzedać Francji swoje zwierzchnictwo nad Luksemburgiem, ale uległ żądaniu Prus, aby obszar ten był niezależny. Jednocześnie przyłączył do Holandii część Limburgii. Po kryzysie luksemburskim jego wpływy w parlamencie wyraźnie zmalały. Po śmierci pierwszej żony w 1877 roku ożenił się z Emmą z Waldeck-Pyrmont (1879), która w 1890 roku podczas choroby króla pełniła funkcję regentki. Po jego śmierci na tronie Holandii zasiadła Wilhelmina, jego córka z Emmą.