Książka ta kończy przełomowy sześciotomowy przekład głównych pism Wilhelma Diltheya (1833-1911), filozofa i historyka kultury, który nadal wywiera znaczący wpływ na filozofię, hermeneutykę i teorię nauk o człowieku. Tomy te udostępniają angielskim czytelnikom teksty, które reprezentują pełen zakres twórczości Diltheya.
Prace zawarte w tym tomie przedstawiają najgłębsze poglądy Diltheya na temat filozofii i tego, jak może ona kierować ludzkimi praktykami. System Etyki (1890) argumentuje, że Hume’owskie współczucie motywuje nas tylko zewnętrznie i musi być zastąpione wewnętrznie motywowanym uczuciem solidarności, które szanuje innych jako cele same w sobie. Istota filozofii (1907) pokazuje, jak filozofia rozwinęła się od swojej tradycyjnej roli metafizycznej do funkcji epistemologicznych i encyklopedycznych, które ugruntowują i porządkują nauki przyrodnicze i humanistyczne. Praca ta ujawnia również orientacyjną funkcję filozofii, która jest dalej badana w „The Types of World-View and Their Development” (1911). Filozoficzne światopoglądy są ważne w tym sensie, że odnoszą się do egzystencjalnych potrzeb i zagadek, które wyrastają z doświadczenia życiowego i nie są rozwiązywane przez żadną z nauk.
W dodatku, książka zawiera trzy inne znaczące eseje. „Present Day Culture and Philosophy” (1898) dotyczy wyzwań dla filozofii stawianych przez współczesną kulturę. „Sen” (1903) dotyczy myślicieli przedstawionych w Szkole Ateńskiej Rafaela i obaw Diltheya związanych z ich rozpadem na trzy rozbieżne grupy. Wreszcie „Problem religii” (1911) rozważa, w jaki sposób religijność może nadal wpływać na żywe doświadczenie w zsekularyzowanych czasach.