Ale większość ludzi wie, gdzie starożytni faraonowie spodziewali się spędzić swoje życie pozagrobowe, mniej wiadomo o tym, gdzie faraonowie spędzili swoje rzeczywiste życie. Przez archeologiczne dowody odkryte w miejscach takich jak Malkata, królewski kompleks Amenhotepa III, obraz faraońskich pałaców wyłania. Położony w ramach rozległych kompleksów, domy i pałace faraonów były często miasta w sobie.

Royal Complexes

Pharaonic domy były powszechnie w centrum rozległych kompleksów kapitałowych, w otoczeniu niezbędnych zasobów, służby i świątyń. Kompleksy te były często samowystarczalne, w niewielkim stopniu polegając na materiałach zewnętrznych, takich jak żywność i woda. Różne pomieszczenia i budynki w kompleksie pełniły różne funkcje, od sal audiencyjnych po ogrody i kuchnie. Królewskie apartamenty były kolejną częścią tych kompleksów, z faraonem, królowa i harem mieścił się oddzielnie. Mieszkania nie-królów były znacznie mniejsze w skali. Najbiedniejsi zwykli ludzie mieszkali w jednopokojowych domach z matami z trawy lub sierści zwierzęcej na podłodze do siedzenia i spania. Maty pokrywały również drzwi i okna, aby utrzymać z dala kurz i muchy.

Materiały budowlane

Dzięki niedoborowi drewna, wiele domów wykorzystywało kamień i cegłę błotną. Kamień, taki jak wapień i piaskowiec, był powszechny tylko w domach królewskich i szlachetnych Egipcjan z powodu kosztów związanych z jego pozyskaniem. Pospólstwo przydzielało małym dzieciom zadanie mieszania błota i gliny do wypalanych na słońcu cegieł. I chociaż cegła błotna służyła głównie do budowy domów dla niższych klas społecznych, istnieją dowody na to, że cegła błotna była używana w pałacach i apartamentach królewskich. Te znalezione w ruinach Malakata noszą kartusze zarówno Amenhotepa III, jak i jego głównej królowej, Tiye.

Płaskie dachy

Płaskie dachy były powszechną częścią wszystkich starożytnych egipskich domów, ze względu na fakt, że nagromadzone opady nie stanowiły problemu w tym regionie. Zastosowanie płaskiego dachu nie tylko zapewniało cień przed słońcem, ale było też łatwiejszą metodą budowy. Wiele domów szlacheckich lub królewskich wykorzystywało te dachy jako patia, z eleganckimi schodami prowadzącymi na górę z parteru. Pospolici mieszkańcy używali drabin lub pochylni, aby dostać się na płaski dach. Starożytni Egipcjanie używali tych dachowych patio do leżakowania, jedzenia, a nawet spania w najgorętsze letnie noce.

Ornatowa dekoracja

Kluczowym rozróżnieniem między królewskimi i zwykłymi domami była dekoracja i umeblowanie. Podłogi w królewskich apartamentach składały się z ceramicznych płytek, podczas gdy na ścianach znajdowały się malowane murale. Podobnie jak w królewskich grobowcach, malowane sceny przedstawiały osiągnięcia faraona, jak również jego oddanie bogom. Piękne meble, tkane maty z trzciny do zasłaniania okien i lampy naftowe były również powszechne w szlachetnych domach. Ławki przypominające łóżeczka używane przez szlachtę były zazwyczaj drewniane, wytłaczane złotymi liśćmi, z plecionym, krytym strzechą środkiem.