To nie jest dokładnie przełomowa wiadomość, że Xanax ma coś z momentu. Słynni muzycy, przynajmniej do czasu, gdy takie sławy jak Lil Xan (tak, nawet on!) i Chance the Rapper zaczęli przysięgać, że nie biorą tego narkotyku, od dawna byli skłonni go promować. A bary Xanny już od jakiegoś czasu są reklamowane w mediach społecznościowych, a nawet na oldschoolowych graffiti. Liczba osób dorosłych, którym przepisano leki z klasy obejmującej Xanax (alprazolam) – znane jako benzodiazepiny – wzrosła o 67 procent w latach 1996-2013. W tym samym okresie ilość tych leków, która została faktycznie wydana, wzrosła ponad trzykrotnie, zgodnie z badaniem z 2016 r.

Ale podczas gdy wielu Amerykanów miało tendencję do postrzegania benzosów jako nieszkodliwych pigułek chłodzących, których używali nawet starsi ludzie, liczba przedawkowań benzodiazepin wzrosła prawie ośmiokrotnie w latach 1999-2015. I były one czynnikiem w ponad jednej trzeciej ostatnich śmiertelnych przedawkowań opioidów – w tym, w listopadzie ubiegłego roku, rapera Lil Peep. Co gorsza, nawet przyjmowane codziennie zgodnie z zaleceniami, mogą prowadzić do uzależnienia i, u niektórych pacjentów, długotrwałego i podstępnego zespołu odstawienia.

Jest dość jasne, że big pharma nie może być obwiniana za obecną eksplozję Xanaxu, i że jego niebezpieczeństwa muszą być ostrożnie rozpakowywane z większej, i bardziej zabójczej, epidemii opioidów w kraju. Ale co dokładnie się stało, że benzole zyskały tak niewiarygodną popularność – i dlaczego, pomimo głośnych dezawuacji i tragedii, tak wielu lekarzy, pacjentów i użytkowników rekreacyjnych zdawało się pozostawać nieświadomych ich ukrytych niebezpieczeństw?

Równie ważne jest to, jak Ameryka może zareagować na ten problem w rozsądny sposób, zamiast popadać w kolejną panikę narkotykową. Między innymi, oznacza to, że nie należy rozprawiać się z nimi w tak reakcyjny sposób, aby pogorszyć sytuację i uczynić ją bardziej niebezpieczną.

Jednym z czynników ostatniej eksplozji benzosów był niewątpliwie klimat: Trudno jest nie być niespokojnym, nawet jeśli ma się nerwy ze stali, w naszej nieobliczalnej i nieprzewidywalnej epoce politycznej i kulturowej, bez względu na to, gdzie się leży na spektrum ideologicznym. I Amerykanie, niezależnie od wojny z niektórymi narkotykami, mają długą, bogatą historię zwracania się – i zwracania się często – do chemicznych rozwiązań, aby poradzić sobie z dziwnymi czasami i systemowymi trudnościami.

Inny element jest pokoleniowy. Dla wielu ludzi w wieku 20 lat, 9/11 był jednym z ich pierwszych ważnych wspomnień – i już przeżyli Wielką Recesję i wzrost Trumpa. Milenialsi z klasy średniej często doświadczali tego, co krytycy nazywają „hoveringiem” lub „helicopter parentingiem” – a niektóre badania sugerują, że taka nadopiekuńczość może, paradoksalnie, sprawić, że dzieci będą bardziej niespokojne, sygnalizując, że mogą nie być kompetentne do samodzielnego stawiania czoła wyzwaniom. Z drugiej strony, ci, których życie rodziców zostało zmiażdżone przez wykluczenie, bankructwo, bezrobocie lub inne skutki krachu z 2008 roku, mają inne powody do strachu.

„Lęk jest pierwszą rzeczą, która pojawia się, gdy rozmawiam z nimi o ich postrzeganiu siebie jako ludzi w świecie”, powiedziała Ingrid Walker, autorka książki High: Drugs, Desire, and a Nation of Users i profesor nadzwyczajny studiów amerykańskich na University of Washington w Tacoma. Walker, która uczy i wykłada w całym kraju, zauważyła, że młodym ludziom, z którymi się spotyka, często „mówi się, że mają dużo lęków, a oni dostrzegają ich dużo.”

Walker zwróciła również uwagę, że to pokolenie zostało wychowane tak, aby czuć się komfortowo biorąc leki psychiatryczne: Wielu zostało przepisane Ritalin lub Adderall dla ADHD od młodego wieku i / lub antydepresanty, benzos, a nawet leki przeciwpsychotyczne. Poprzednie pokolenia były o wiele bardziej sceptycznie nastawione do leków psychicznych, często podnoszone, aby wierzyć, że nie były one przeznaczone do rzeczywistego uczynienia ludzi czuć się lepiej – tylko do tępienia i kontroli. To często w lewo tych z chorobami psychicznymi do samoleczenia z substancji rekreacyjnych, aby uniknąć napiętnowania, które, oczywiście, może sam prowadzić ich do noszenia innego piętna i twarz dodatkowy zestaw problems.

Ale studenci uczelni tych dni, Walker zauważył, „nie są sceptyczni lub martwić . W konsekwencji milenialsi mają więcej komfortu z używaniem leków jako narzędzia do zarządzania nastrojami i często uznają, że czasami granica między „medycznym” a „rekreacyjnym” jest cienka. Wielu z nich widzi, że ich rodzice używają farmaceutyków w ten sam utylitarny sposób, przez co są wyczuleni na hipokryzję medykalizacji używania leków przez jedną grupę ludzi, przy jednoczesnej kryminalizacji używania ich z dokładnie tego samego powodu przez inną. „Oni naprawdę przyjęli swój psychoterapeutyczny zestaw leków jako rozwiązania dla wszystkiego, od złego dnia do przeciążonego harmonogramu”, powiedział mi Walker.

Ale podczas gdy ta zmiana w myśleniu może być pomocna w zakresie de-stigmatyzacji stosowania leków na warunki psychiatryczne, może być przyczyną szkody na inne sposoby. Po pierwsze, może stworzyć fałszywe – a czasem śmiertelne – poczucie bezpieczeństwa. Jedną z podstawowych zasad badań nad postrzeganiem ryzyka jest koncepcja, że znajomość może zaślepić ludzi na niebezpieczeństwo: kiedy bezpiecznie wykonujesz potencjalnie niebezpieczną rzecz wielokrotnie bez doświadczania szkody, staje się ona znacznie mniej przerażająca, a to może prowadzić do podejmowania mniejszej ilości środków ostrożności i stania się niechlujnym w procedurach ochronnych.

Jeśli przez jakiś czas bezpiecznie zażywałeś narkotyk i widziałeś, jak robią to inni, możesz zapomnieć, jak silny jest to lek – i że ten towar, który zawsze dobrze przyjmowałeś, może być bardzo niebezpieczny w większych dawkach lub po zmieszaniu z alkoholem lub opioidami.

Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku farmaceutyków, które, mimo wszystko, mają błogosławieństwo twojego lekarza i FDA (przynajmniej jeśli jest to twoja własna recepta). Niestety, okazało się to ogromnym problemem dla niektórych osób, które przyjmują leki takie jak Xanax dokładnie według zaleceń – a następnie znajdują się zmagając się z ekstremalnymi i upośledzającymi objawami odstawienia przez miesiące, a czasem lata.

Dr Christy Huff jest kardiologiem, który ukończył w czołówce swojej klasy szkołę medyczną University of Texas Southwestern. Przypomniała sobie, że przepisano jej Xanax, ponieważ miała bolesny stan suchego oka i nie mogła spać w okresie, zanim była w stanie uzyskać to leczenie. „Około trzech tygodni w, zacząłem mieć niepokój w ciągu dnia. Nigdy wcześniej tego nie doświadczyłam”, powiedziała mi. Przypomniała sobie również, że pojawiły się drgawki i przeprowadziła warte tysiące dolarów, niejednoznaczne i inwazyjne testy, aby dowiedzieć się, co jest ich przyczyną – w końcu ustalono, że są one związane z odstawieniem leku.

Ponieważ działanie Xanaxu trwa tylko przez krótki czas, ludzie mogą doświadczać odstawienia leku pomiędzy kolejnymi dawkami, a nie tylko wtedy, gdy próbują całkowicie odstawić lek. Stało się to w przypadku Huffa, ale jej lekarz nie wierzył, że może mieć tak poważne skutki po tym, jak brała go tylko przez około miesiąc, powiedziała, dodając: „Weszłam do Internetu i zaczęłam czytać, że wszyscy ci ludzie mają ten sam problem.”

” działają naprawdę dobrze, dopóki się nie włączą i wtedy jest to po prostu zupełne piekło”, kontynuowała, opisując utrzymujące się doświadczenie strachu i „miażdżącego zmęczenia.”

I to pomimo przyjmowania leku dokładnie tak, jak opisano, zauważyła Huff. Uzależnienie, które rozwinęła, jest oczekiwaną konsekwencją, która dotyka prawie każdego, kto bierze benzodiazepiny przez wystarczająco długi czas – nie jest to uzależnienie, które obejmuje szkodliwe, kompulsywne używanie dawek, które nie są medycznie zalecane i dotyczy tylko mniejszości ludzi. (Podczas gdy ludzie z uzależnieniem od benzodiazepin zwykle mają również zależność, odwrotna sytuacja nie jest prawdziwa).

To właściwie część tego, co ją potknęło: Huff nie sądziła, że uzależnienie może wywoływać takie upośledzające objawy, i nie widziała siebie jako zagrożonej uzależnieniem. I ani jej lekarz, ani jej własne szkolenie medyczne nie dostarczyły wiele w drodze ostrzeżenia, powiedziała mi.

Huff jest teraz członkiem zarządu Koalicji Informacyjnej Benzodiazepin w celu podniesienia świadomości problemu. Chociaż nie ma wielu badań na ten temat, Huff powiedział, dane, które istnieją sugerują, że około 10-15 procent ludzi, którzy stają się fizycznie zależni od benzodiazepin doświadczy ciężkiego i upośledzającego wycofania, które może trwać przez lata, nawet jeśli leki są tapered powoli.

W obrębie psychiatrii, istnieje ciągła wojna o wykorzystanie tych leków, z niektórymi twierdząc, że robią więcej szkody niż pożytku w ogóle-i innych, że dla wybranych pacjentów, są one niezbędne. „Wolałbym, żeby nigdy ich nie wynaleziono” – powiedział dr Allen Frances, emerytowany profesor psychiatrii na Duke University. „Mają bardzo niewielką użyteczność, ale trzeba ją oceniać w zestawieniu z ogromnymi szkodami. Bardzo trudno jest przewidzieć, która dana osoba stanie się tak uzależniona, że jej życie zostanie przez to zrujnowane.”

(On dodał, „Są na świecie ludzie, dla których przyjmowanie benzodiazepin może być rozsądnym rozwiązaniem dla przerywanego niepokoju. Mogą one być użyteczne i bezpieczne dla niektórych ludzi, szczególnie jeśli są przyjmowane przez krótki czas.”)

Richard Balon, profesor psychiatrii na Wayne State University w Michigan, niedawno dołączył do międzynarodowej grupy zadaniowej ds. benzodiazepin złożonej z grupy ekspertów zaniepokojonych tym, że odwrót od tych leków może pójść za daleko. „Benzodiazepiny są pomocne dla niektórych,” powiedział, dbając o dodanie, „Nie mówię, że powinny być stosowane bezkrytycznie.”

Frances i Huff podkreślił, że pacjenci muszą być podane znacznie lepsze informacje na temat możliwych zagrożeń-w tym możliwość przedłużającego się i trudnego wycofania. „Moją wielką rzeczą jest to, że ludzie potrzebują świadomej zgody,” powiedział Huff, dodając, że pracownicy służby zdrowia w tej chwili nie są wystarczająco dobrze poinformowani o szkodzie, która może być związana z wycofaniem i odpowiedni sposób zarządzania nim, jeśli objawy wystąpią.

Jednak prawie wszyscy zgadzają się, że każda próba ograniczenia przepisywania benzosów musi być zrobione ostrożnie: nie chcą, aby zobaczyć pacjentów przymusowo lub gwałtownie tapered, jak to się dzieje teraz z opioidami dla przewlekłego bólu. W rzeczywistości, nagłe zmniejszenie dawki benzodiazepin może faktycznie być śmiertelne, co nie jest ogólnie postrzegane z opioidami, chyba że ludzie są uwięzieni i nie są w stanie uzyskać odpowiednich płynów.

W tej nowej erze bezlitosnego i nieograniczonego niepokoju, nie potrzebujemy jeszcze jednej rzeczy, aby się martwić. Ale zarówno pacjenci, jak i użytkownicy rekreacyjni muszą wiedzieć, że benzodiazepiny, jeśli są w ogóle używane, niosą ze sobą znaczne ryzyko i powinny być przyjmowane z otwartymi oczami na temat ich niebezpieczeństw. A prawodawcy muszą pamiętać, że chociaż prawie każda inna panika narkotykowa w historii Ameryki doprowadziła do katastrofy skupionej na podaży, możliwe jest mądre działanie i zmniejszenie szkód, jeśli podążymy za danymi – i zrozumiemy kulturę.

Śledź Maię Szalavitz na Twitterze.

Zapisz się do naszego biuletynu, aby uzyskać najlepsze z VICE dostarczane do Twojej skrzynki odbiorczej codziennie.