Chociaż w Antygonie Sofoklesa nie ma postaci o imieniu Thespis, w sztuce znajdziemy kilku „thespisów”. Thespis to imię nadane legendarnemu wynalazcy tragedii. Mówi się, że żył on w regionie Attyka, który jest domem dla miasta Ateny. Stąd Plutarch ma historię o jego interakcji ze słynnym ateńskim prawodawcą Solonem:

Thespis, w tym czasie, zaczynając działać tragedie, a rzecz, ponieważ była nowa, biorąc bardzo z tłumu, choć nie było to jeszcze zrobione sprawa konkurencji, Solon, będąc z natury lubiący słuchać i uczyć się czegoś nowego, a teraz, w jego starości, żyjąc bezczynnie, i ciesząc się, rzeczywiście, z muzyką i z winem, poszedł zobaczyć Thespis sam, jak starożytny zwyczaj był, działać: Po skończonej sztuce zwrócił się do niego i zapytał, czy nie wstydzi się mówić tak wielu kłamstw przed taką liczbą ludzi, a Tespis odpowiadając, że nie ma nic złego w mówieniu i robieniu tego w sztuce, Solon gwałtownie uderzył laską o ziemię: „Ach,” rzekł, „jeśli czcimy i pochwalamy taką zabawę, jak ta, znajdziemy ją kiedyś w naszych interesach”. (John Dryden translation)

Despite Solon’s alleged reservations about Thespis’s work, tradition holds that Thespis won the first prize at the Greater Dionysia held in Athens in 534 BCE. Starożytne źródła podają również, że pierwotnie tragedia była wystawiana wyłącznie przez chór, ale Tespis nadał tragedii prolog i fragmenty wypowiadane przez kogoś innego niż chór. Chociaż współcześni uczeni bardzo wątpią, czy Thespis rzeczywiście wymyślił tragedię, nasze angielskie słowo „thespians” (inne określenie na „aktorów”) pochodzi od jego imienia.