W normalnych latach. święto państwowe St Stephen’s Day w Irlandii może być wszystko o sprzedaży, ale to było tradycyjnie o wren.

Często mówi się, że Boże Narodzenie w Irlandii trwa nie tylko w Wigilię i Boże Narodzenie, ale dni do stycznia ze specjalnymi uroczystościami i obserwacjami przedłużającymi świąteczny sezon. Na St Stephen’s Day, dzień po Bożym Narodzeniu, ptak wren jest cheered.

Dlaczego? Historia głosi, że w czasach karnych, w pewnej irlandzkiej wiosce doszło kiedyś do spisku przeciwko miejscowym żołnierzom. Zostali oni otoczeni i mieli zamiar wpaść w zasadzkę, gdy grupa wrens dziobała na ich bębnach i obudziła żołnierzy. Spisek się nie powiódł, a strzyżyk stał się znany jako „Diabelski ptak.”

W Dniu Świętego Stefana (26 grudnia) w Irlandii odbywa się procesja, podczas której słup z krzakiem ostrokrzewu jest przenoszony z domu do domu, a rodziny przebierają się w stare ubrania i mają poczerniałe twarze. W dawnych czasach zabijano prawdziwego wrena i umieszczano go na szczycie słupa.

Ten zwyczaj w dużym stopniu zanikł, ale tradycja odwiedzania od domu do domu w dniu św. Stephen’s Day przetrwała i jest bardzo częścią Christmas.

Memories of St Stephen’s Day in Ireland

St Stephen’s Day w Irlandii jest teraz wszystko o sprzedaży zakupów. Zdjęcie: iStock.

Oto wspomnienia jednej z kobiet, która w dzieciństwie obchodziła dzień św. Szczepana:

Nigdy nie byliśmy na nich gotowi. Zawsze przychodziły jak inwazja z zewnętrznego świata.

Po ekscytacji Wigilii i Bożego Narodzenia były ponad zwykle czuliśmy się zdyszani i zdezorientowani, co z byciem na późno i wstać wcześnie, tak aby nie przegapić rzeczy! Tak więc, kiedy bandy chłopców i młodych mężczyzn clattered się podwórko wcześnie na St Stephen’s Day nasz cały dom został złapany z zaskoczenia. Nasi rodzice szybko się dostosowali i krzątali się, zachwyceni tym widowiskiem. Jednak my, dzieci, byliśmy oszołomieni, nieśmiali, a nawet trochę przestraszeni.

The Christmas scena w naszym domu ciepłych ognisk, pyszne rzeczy do jedzenia, nowe swetry i czapki do noszenia i pończochy pełne niespodzianek z Santy wydawało się nagle wstrząśnięty jak obcy przyszedł do naszych drzwi. Tymi gośćmi byli, oczywiście, Wren Boys lub, jak wymawiano w wiejskim Co. Limerick, Ran Boys. Byli to zawsze mężczyźni. Żadne dziewczęta nie były częścią tej tradycji.

W Dniu Świętego Stefana (26 grudnia) w Irlandii odbywa się procesja, w której słup z krzakiem ostrokrzewu jest niesiony od domu do domu.

Ich głośne i nagłe pojawienie się zszokowało nas, ponieważ mieszkaliśmy na krótkiej drodze łączącej dwie części parafii i oprócz naszego domu pełnego dzieci, były tam tylko trzy inne ciche domy. Tak więc, wszelkie nietypowe wizyty były zaskakujące.

Teraz w tych wczesnych dniach lat 50-tych i 60-tych praktyka podążania za strzyżykiem była wystarczająco powszechna, ale ponieważ zdarzała się tylko raz w roku, nigdy tak naprawdę się jej nie spodziewaliśmy. A jakież to było zamieszanie!

W górę podwórka, przyszli z wielkim zgrzytem i chlupotem. Często mieli muzykę – może gwizdek albo skrzypce, a czasem podróżowali z małym pieskiem przyozdobionym papierową girlandą. Ale jak wyglądali sami chłopcy! Nosili podniszczone, stare kurtki i płaszcze, a na ich strojach wisiały kawałki lamet. Często mieli jakąś farbę na twarzy lub „agaidh fidil” i nieśli małe krzaczki ostrokrzewu ozdobione szmatami i kolorowym papierem.

Piosenka na Dzień Świętego Szczepana

Głośno śpiewali swoją piosenkę na ten dzień:

The Wren, the Wren
The King of the Birds
On Stephen’s Day
He was caught in the furze.
Up with the kettle
And down with the pan
Give us your answer
And let us be gone.

Nasi rodzice zepchnęliby grupę do środka z zimna i tam stanęli w naszej kuchni. Teraz wszyscy się zrelaksowaliśmy, gdy chłopcy odpowiadali na pytania, które im zadano, określając kim są i skąd pochodzą podczas chrupania świątecznego ciasta z kubkami herbaty. Mogli wykonać kilka szybkich jigów na skrzypcach, zanim łaskawie przyjęli kilka monet, które mój ojciec wcisnął im do rąk. A potem odchodzili, w dół podwórza i za bramę, zabierając ze sobą nasze nieśmiałe małe serca w wielki świat za bramą naszego gospodarstwa.

Pamiętam, że przez wiele lat, zwłaszcza później, moi rodzice zastanawiali się, czy pogoda będzie zbyt zła, by Wren Boys przyszli do nas, czy też nie będzie im się to opłacało, zważywszy, że byliśmy tak daleko od utartych szlaków. A potem radość i radość, jaką nam dawali, kiedy dzwonili. Z wiekiem przestał nas odstraszać ich krzykliwy i krzykliwy wygląd. Byliśmy w stanie zobaczyć ich takimi, jakimi byli – wykonawcami na szerokiej scenie wiejskiego życia, którzy dostarczali radości i koloru i śpiewali do starożytnej tradycji.

Jak spędzasz Dzień Świętego Stefana w Irlandii?

* Kate Murphy, Tramore, Co Waterford. Ta historia jest fragmentem „The Little Book of Christmas Memories”, wspólnej pracy pomiędzy stroną internetową GoldenIreland.ie dla osób powyżej 55 roku życia i Liberties Press. Zawiera ona podnoszącą na duchu kolekcję ponad sześćdziesięciu nostalgicznych opowiadań świątecznych znanych irlandzkich autorów oraz opowiadań z poprzednich konkursów Golden Ireland na opowiadanie. Wszystkie tantiemy z tej kolekcji zostaną przekazane na rzecz Aware, organizacji charytatywnej, która wspiera osoby i rodziny dotknięte depresją.

* Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w 2017 roku.

.