Xiphophorus hellerii HECKEL, 1848

Xiphophorus guntheri Jordan & Evermann, 1896; Xiphophorus jalapae Meek, 1902; Xiphophorus brevis Regan, 1907; Xiphophorus strigatus Regan, 1907; Xiphophorus rachovii Regan, 1911

Etymologia

Xiphophorus: od starożytnego greckiego ξίφος (ksíphos), co oznacza „rodzaj miecza obosiecznego”, i -φóρος (-phóros), co oznacza „łożysko”, w aluzji do obecności gonopodium u samców tego rodzaju.

hellerii: nazwany na cześć austriackiego botanika i przyrodnika Karla Bartholomaeusa Hellera (1824-1880), który badał Meksyk w latach 1845-1848 i przywiózł do Wiednia serię typu X. hellerii.

Klasyfikacja

Porząd: Cyprinodontiformes Rodzina: Poeciliidae

Dystrybucja

Naturalny do południowo-wschodniego Meksyku, środkowej Gwatemali, południowego Belize i północno-zachodniego Hondurasu. Jego znany zasięg rozciąga się na południe od Río Nautla (alternatywnie określany jako Río Filobobos) w centralnym stanie Veracruz, Meksyk, do drenażu Rio Usumacinta w Gwatemali, Río Sarstún (aka Sarstoon) na granicy Gwatemali i Belize, oraz ríos Copán i Chamelecón w Hondurasie.

W obrębie tych granic występuje również w różnych systemach rzecznych w meksykańskich stanach Campeche, Chiapas, Oaxaca, Quintana Roo i Tabasco.

Typowe miejsce występowania to „Orizaba, Meksyk”, co odpowiada miastu o tej nazwie w stanie Veracruz.

Został on szeroko wprowadzony do innych dorzeczy w Meksyku i na całym świecie, i jest obecnie obecny na wszystkich głównych kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Kraje lub terytoria, w których istnieją zdziczałe populacje obejmują Panamę, Kolumbię, Brazylię, Peru, Jamajkę, Puerto Rico, Martynikę, Bahamy, Stany Zjednoczone, Hawaje, Austrię, Republikę Czeską, Węgry, Izrael, Iran, Demokratyczną Republikę Konga, Namibię, RPA, Zimbabwe, Zambię, Madagaskar, Reunion, Indie, Sri Lankę, Singapur, Chiny, Hong Kong, Tajwan, Japonię, Indonezję, Guam, Papuę Nową Gwineę, Australię, Nową Kaledonię i Fidżi.

Siedlisko

Naturalne populacje znajdują się w różnych typach siedlisk od poziomu morza do około 1500 m wysokości, w tym szybko płynących, skalistych strumieni, do źródeł, rowów, stawów i rzek zawierających czystą do mętnej wody. W większości przypadków woda ma głębokość mniejszą niż 1,5 m i nie ma roślinności wodnej.

W wodzie płynącej dorosłe osobniki mają tendencję do gromadzenia się w obszarach o większym nurcie, podczas gdy młode i pod dorosłe osobniki wykazują preferencje do spokojnych stref marginalnych.

Populacje introdukowane mogą występować w źródłach, strumieniach, rzekach, kanałach, rowach, basenach, sztucznych zbiornikach i innych środowiskach, a gatunek wykazuje pewien stopień tolerancji na zanieczyszczone warunki. Tam, gdzie X. hellerii występuje w dużych ilościach poza swoim naturalnym zasięgiem, uważa się, że wywiera szereg negatywnych wpływów na rodzime gatunki i ekosystemy.

Maksymalna długość standardowa

Mężczyźni do 14 cm (5,5 cala), samice do 16 cm (6,2 cala) TL.

Rozmiar akwariumTop

Akwarium o wymiarach powierzchni 120 ∗ 30 cm lub równoważne powinno być najmniejszym branym pod uwagę.

Konserwacja

Wybór wystroju nie jest szczególnie krytyczny, chociaż ma tendencję do wyglądania najlepiej w mocno obsadzonym akwarium z ciemnym podłożem. Dzikie formy powinny również pasować do akwarium zaaranżowanego tak, aby przypominało płynący strumień z przetartymi przez wodę skałami i małymi głazami.

Dodanie niektórych pływających roślin i korzeni lub gałęzi driftwood w celu rozproszenia światła wpadającego do zbiornika również wydaje się być doceniane i dodaje bardziej naturalne odczucie.

Filtracja nie musi być szczególnie silna, chociaż wydaje się doceniać pewien stopień ruchu wody.

Warunki wodne

Temperatura: 16 – 28 °C

pH: 7,0 – 8,0

twardość: 179 – 447 ppm

Dieta

Analiza żołądka dzikich okazów wykazała, że jest to uogólniony wszystkożerca, żywiący się różnymi wodnymi i lądowymi bezkręgowcami, organicznym detrytusem, glonami i innym materiałem roślinnym.

W akwarium jest niewybredny i zaakceptuje prawie wszystko, co jest mu oferowane. Oferuj zrównoważoną dietę składającą się z dobrej jakości suszonych produktów oraz małych żywych i mrożonych pokarmów, takich jak Daphnia, Artemia i larwy ochotki (bloodworm).

Zachowanie i zgodnośćTop

W zamkniętych przestrzeniach grupy samców mają tendencję do tworzenia hierarchii dominacji i mogą zainwestować znaczną część czasu w utrzymanie swoich odpowiednich pozycji.

Dymorfizm płciowy

Dorosłe samce mają tendencję do bycia mniejszymi niż samice i posiadają wydatne gonopodium, plus charakterystyczne przedłużenie dolnego płata płetwy ogonowej. W niektórych odmianach ozdobnych górny płat płetwy ogonowej lub inne płetwy mogą być również wydłużone, jednak również u samic.

Reprodukcja

Podobnie jak inni członkowie żyworodnej rodziny Poeciliidae, samce Xiphophorus posiadają gonopodium, zasadniczo zmodyfikowaną płetwę odbytową, która jest używana do wewnętrznego zapłodnienia samic.

Zachowanie reprodukcyjne Xiphophorus jest dobrze zbadane, a samice są znane z wykazywania preferencji dla wielu cech fizycznych i behawioralnych, takich jak długość miecza (długi, krótki, lub bez), wzór kolorów, rozmiar ciała, pionowe kreskowanie na ciele, wskazówki chemiczne i specyficzne zachowania nuptialne. W niektórych przypadkach samice wykazują preferencje dla cech samców innych gatunków. Zachowanie samców ma na celu zarówno przyciągnięcie kolegów, jak i odpędzenie rywali, podczas gdy niektóre osobniki, znane jako „trampki”,

Kobiety są również zdolne do przechowywania zdolnej do życia męskiej spermy przez miesiące,

NotesTop

Ten gatunek jest wśród najbardziej rozpoznawalnych ryb akwariowych na świecie i wszechobecny w handlu ozdobnym, chociaż jego nazwa jest często błędnie pisana X. helleri (tylko z pojedynczym i, vs. poprawna pisownia X. hellerii) zarówno w literaturze naukowej jak i hobbystycznej.

Selektywna hodowla doprowadziła do rozwoju oszałamiającego szeregu form ozdobnych, które mają tendencję do wyświetlania kolorów, a często morfologii płetw, które nie występują u dzikich ryb. Niektóre z tych form są również wynikiem sztucznej hybrydyzacji z innymi przedstawicielami rodzaju, szczególnie X. maculatus i X. variatus. Zobacz zdjęcia załączone do tego profilu dla niektórych (bynajmniej nie wyczerpujących) przykładów.

Xiphophorus species są naturalnie rozmieszczone na całym atlantyckim zboczu Meksyku i przyległych częściach Ameryki Środkowej, chociaż pewna liczba członków została wprowadzona i zadomowiła się w innych krajach i terytoriach. W języku angielskim są one powszechnie określane jako „platyfishes” i „swordtails”, i są uważane za ważne w kilku dziedzinach badań naukowych, w tym behawioralnych, genetycznych i biomedycznych (w tym przyczyn i genetyki nowotworów) badań.

Rodzaj jest podzielony na trzy główne klady filogeograficzne: platies, lub platyfishes, które występują w całym wschodnim Meksyku i Ameryce Środkowej; północne mieczyki, endemiczne dla zlewni Río Pánuco i Río Tuxpan w górach Sierra Madre Oriental w północno-wschodnim Meksyku, oraz południowe mieczyki południowego Meksyku i północnej Ameryki Środkowej.

Zależności w obrębie tych grup zostały również dogłębnie zbadane. X. hellerii jest członkiem kladu mieczyków południowych,

.