Poprzednie badania wykazały, że szkolone laboratoryjnie wróble biało-koroniaste, Zonotrichia leucophrys nuttalli, mogą nauczyć się nagranej na taśmie piosenki tylko do około 50 dnia życia. Jednakże, mogą one nauczyć się zarówno specyficznej jak i specyficznej dla danego gatunku piosenki po 50 dniu życia, gdy użyty został żywy nauczyciel. Ponieważ ptaki uczone na żywo nie były narażone na śpiew w ciągu pierwszych 50 dni życia, można postawić pytanie o zasadność zastosowania tych wyników w warunkach naturalnych. W opisywanym tu eksperymencie, ręcznie wychowywane pisklęta wróbli białych w wieku od 10 do 50 dni były uczone w laboratorium jednej piosenki, a następnie umieszczono je z żywym opiekunem śpiewającym inny dialekt, gdy były w wieku powyżej 50 dni. Osiem z 13 samców i żadna z 10 samic nie przyjęła pieśni drugiego opiekuna. Ptaki zostały również schwytane w terenie jako pisklęta i umieszczono je z żywym opiekunem śpiewającym inną pieśń niż ta, którą śpiewały na rodzimym terenie: trzy z siedmiu samców i jedna z pięciu samic przyjęły pieśń żywego opiekuna. Cztery ptaki, które były izolowane grupowo (dwa samce i dwie samice) zostały wystawione na działanie żywego opiekuna, gdy miały 100 dni i żaden z nich nie uzyskał normalnej pieśni; wszystkie śpiewały pieśń izolowaną. Wyniki tych badań wskazują, że istnieje znaczna plastyczność w uczeniu się śpiewu u wróbli białych, i że dla wielu osobników śpiew może być dość łatwo modyfikowany. Implikacje tych ustaleń dla natury wrażliwej fazy i dla mechanizmów uczenia się piosenki są dyskutowane.