Różanecznik lub wiciokrzew jest najpospolitszym dzikim różanecznikiem w Arkansas. (Image courtesy Gerald Klingaman)

Download High Resolution

Roseshell Honeysuckle Azalea Łac: Rhododendron pinophyllum

Jako członek Azalea Society of America jestem zafascynowany wszystkimi odmianami azalii. Zaczepiłem się o nie po zobaczeniu masy starych, jaskrawych Hinodegiri, jednej z wiecznie zielonych azalii Kurume. Od tego czasu studiuję azalie, szczególnie nasze rodzime odmiany liściaste. Najczęstszym rodzimym różanecznikiem w Arkansas jest Rhododendron prinophyllum, który występuje pod takimi nazwami jak różanecznik, dziki wiciokrzew, różanecznik górski lub wczesny różanecznik.

Osiemnaście gatunków różaneczników pochodzi z Ameryki Północnej, z czego piętnaście z nich pochodzi ze wschodnich stanów. Wszystkie nasze rodzime azalie są liściaste, wraz z wiecznie zielonymi gatunkami pochodzącymi z Azji. Różanecznik, nazwany tak, ponieważ jego kwiaty mają różowobiały kolor masy perłowej znajdującej się wewnątrz niektórych muszli, jest otwartym krzewem o wysokości od 6 do 10 stóp. Ma liściaste, jajowate liście mniej niż 2 cale długości, które są owłosione na spodniej powierzchni.

Kwiaty pojawiają się przed lub wraz z rozwojem liści i są produkowane w terminalnych kwiatostanach z 10 do 13 pojedynczych kwiatów. Różowe lub różowobiałe kwiaty w kształcie lejka mają około cala średnicy z wąską rurką kwiatową o równej długości. Pięć smukłe pręciki, dwa razy długość rurki kwiatowej, zamiatać na zewnątrz z twarzy kwiatów. Kwiaty są bardzo wonne i pachną goździkami.

Roseshell azalea jest najbardziej odporny na zimno z naszych rodzimych azalii i ma niezwykłą dystrybucję disjunct. Pochodzi z gór Ozark i Ouachita w Ameryce Środkowej, ale potem jest nieobecny we florze aż do ponownego pojawienia się w Allegheny, gdzie rozciąga się aż do Maine i Quebec. Jest nieobecny w południowo-wschodnich stanach, gdzie występuje większość rodzimych azalii liściastych. Zazwyczaj występuje na północnych zboczach, wzdłuż chłodnych górskich strumieni lub nawet na otwartych pastwiskach na wyższych wysokościach.

Ten rodzimy azalia jest uprawiany w Europie od 1812 roku, gdzie był uprawiany jako R. rosea, nazwa czasami nadal związana z tym gatunkiem. Nie została wyodrębniona jako osobny gatunek aż do 1914 roku, kiedy botanik z New York Botanical Garden J. K. Small uznał ją za odrębną od innego, powierzchownie podobnego gatunku ze wschodniego wybrzeża.

Używanie naszych rodzimych azalii liściastych w ogrodach jest stosunkowo rzadkie, z wyjątkiem entuzjastów azalii. Nawet ogrodnicy, którzy specjalizują się w rodzimych roślinach często unikają stosowania azalii, ponieważ są one rzadko dostępne w szkółkach, mają stosunkowo wysokie wymagania i są powolne w tworzeniu efektywnego pokazu. A kiedy już zakwitną na dwa tygodnie, sam krzew jest trochę nudny z wyglądu.

Roseshell azalea jest prawdopodobnie najszerzej przystosowaną z naszych rodzimych gatunków azalii, odporną od strefy 3 do strefy 8. Jak wszystkie azalie wymagają dobrze zdrenowanego, kwaśnego miejsca, które zazwyczaj najlepiej jest osiągnąć poprzez stworzenie specjalnej rabaty dla azalii. Dla pojedynczej rośliny tworzę ją poprzez zmieszanie worka z drobną ściółką z kory sosnowej z 5-galonowym wiadrem piasku, a następnie wmieszanie tej mieszanki w istniejącą glebę. To pozostawia wystarczająco dużo dodatkowej objętości mieszaniny mieć podniesiony obszar sadzenia tak, że gdy rootball jest sadzone to jest co najmniej połowa powyżej istniejącej klasy gleby. Najłatwiej jest, zamiast tworzyć pojedyncze miejsca do sadzenia azalii, tworzyć całe rabaty, w których gleba jest zmieniana za jednym razem.

.