Krótka odpowiedź brzmi, że specyficzny rodzaj chmury, który opisujesz, jest tworzony od dołu do góry, przy czym dół jest określony przez określoną temperaturę atmosferyczną i dlatego jest jednolity na dużym obszarze, a góra jest określona zarówno przez pęd w górę paczki powietrza, jak i prądy konwekcyjne w niej, a zatem jest obrzmiała.

Trochę więcej szczegółów, jeśli chcesz. Powietrze zawiera wodę w stanie gazowym („para wodna”), której miara nazywana jest wilgotnością. Zdolność powietrza do zawierania pary wodnej zależy od temperatury, przy czym cieplejsze powietrze jest w stanie pomieścić znacznie więcej wody niż chłodniejsze. Kiedy powietrze mieści w sobie tyle wody, ile tylko może, ma wilgotność 100% i nazywane jest „nasyconym”. Jeśli spróbujesz przekroczyć 100% wilgotności, albo przez dodanie wilgoci, albo przez obniżenie temperatury, nadmiar wilgoci będzie zmuszony do kondensacji z gazowej wody w ciekłe kropelki, tworząc chmurę. To właśnie dzieje się, gdy wydychasz powietrze w zimny dzień: twój gorący oddech jest jednocześnie gorący i wilgotny, zawierając sporo wody, ale kiedy uderza w zimne powietrze, ochładza się i nadmiar wilgoci jest zmuszony do skroplenia się w małą chmurkę.

Teraz trochę więcej fizyki. Im wyżej wchodzisz w atmosferę, tym bardziej spada ciśnienie i temperatura. Ciśnienie spada, ponieważ jest mniej powietrza nad tobą, aby to spowodować, a temperatura spada, ponieważ to jest to, co robią gazy, gdy zmniejszasz ich ciśnienie.

Teraz zwiążmy to razem, wyobrażając sobie przekrój atmosfery. Jest tam para wodna, głównie tam, gdzie jest nisko i ciepło. Gdy wznosisz się wyżej, temperatura i ciśnienie spadają, a jeśli para wodna nadal tam jest, wilgotność koniecznie wzrasta, aż powietrze jest nasycone, a nadmiar pary musi się skroplić w postaci chmury. Jeśli przekrój atmosfery jest jednolity na dużej odległości, to również chmury będą jednolite. To dlatego podstawy chmur są tak często płaskie: w skali, o której mówimy (kilka mil nieba, które człowiek może zobaczyć z ziemi) temperatura i zawartość wilgoci są dość jednolite, więc wysokość, na której kawałek powietrza zostaje nasycony i tworzy chmurę, jest dość stała.

Teraz powiedzmy, że w naszym przekroju nigdy nie dochodzi do punktu, w którym powietrze zostaje nasycone. Mamy słoneczny dzień! Ale jak stworzyć chmury w słoneczny dzień? Jeśli masz wilgoć w dole (a często tak jest, pochodzi ona z ziemi, roślin, jezior, itp.), możesz wziąć to wilgotne powietrze i unieść je, aż stanie się wystarczająco zimne, aby utworzyć chmurę. Jednym z doskonałych sposobów na uniesienie powietrza w słoneczny dzień jest ogrzanie go słońcem. Nie każdy skrawek ziemi ogrzewa się w tym samym tempie, więc istnieją gorętsze i zimniejsze miejsca w powietrzu nad nim, a gorące powietrze będzie chciało się unieść w stosunku do zimnych sąsiadów, tworząc termikę. Gdybyś mógł go zobaczyć, wyglądałby jak miniaturowa chmura grzybowa.

Jak twój termiczny wznosi się do twojego inaczej jednolitego przekroju powietrza, zacznie się ochładzać i w końcu przekroczy wysokość, na której staje się nasycony, i będziesz miał ładne płaskie dno chmury. Ale twój termos nadal się unosi, a każdy jego kawałek skrapla się w chmurę na tej samej wysokości. Jeden dodatkowy zabawny fragment fizyki: kiedy gazowa para wodna skrapla się do postaci cieczy, wydziela ciepło, proces odwrotny do tego, w jaki sposób zamienia się ciekłą wodę w gaz poprzez dodanie ciepła. To ciepło może zasilić twój mały termiczny trochę więcej, dodając mnóstwo małych kawałków konwekcji tu i tam, które tworzą małe pęcherzyki wznoszącego się i opadającego powietrza, dając mu teksturę „popcornu” i mieszając powietrze tylko na tyle, by dać ci turbulencje, jeśli przez nie lecisz. (podkręć proces do 11, aby stworzyć burzę z piorunami!)

.