Reakcja Wurtza, nazwana na cześć Charlesa Adolphe’a Wurtza, jest reakcją sprzęgania w chemii organicznej, chemii metaloorganicznej i ostatnio w nieorganicznych polimerach grupy głównej, w której dwa halogenki alkilowe są poddawane reakcji z metalem sodowym w suchym roztworze eteru w celu utworzenia wyższego alkanu. W tej reakcji halogenki alkilowe są traktowane metalem sodowym w suchym roztworze eteru (wolnym od wilgoci) w celu otrzymania wyższych alkanów i jest ona również stosowana do otrzymywania wyższych alkanów zawierających parzystą liczbę atomów węgla.

2 R-X + 2 Na → R-R + 2 Na+X-

Do wywołania sprzężenia Wurtza wykorzystano również inne metale, wśród nich srebro, cynk, żelazo, miedź aktywowana, ind oraz mieszanina chlorku manganu i miedzi. Pokrewna reakcja zachodząca z halogenkami arylowymi nazywana jest reakcją Wurtza-Fittiga. Można to wyjaśnić poprzez tworzenie się pośredniego wolnego rodnika i jego późniejszą dysproporcjonalizację w celu otrzymania alkenu. Reakcja Wurtza zachodzi poprzez mechanizm wolnorodnikowy, który umożliwia reakcje uboczne, w wyniku których powstają produkty alkenowe.