PROFIL BIOGRAFICZNY

JAN PAWEŁ II
(1920-2005)

Karol Józef Wojtyła, wybrany na papieża 16 października 1978 roku, urodził się w Wadowicach, w Polsce, 18 maja 1920 roku.

Miał dziewięć lat, gdy przyjął Pierwszą Komunię Świętą i osiemnaście, gdy przyjął sakrament bierzmowania. Po ukończeniu szkoły średniej w Wadowicach, w 1938 roku zapisał się na Uniwersytet Jagielloński w Krakowie.

Po zamknięciu Uniwersytetu przez okupanta hitlerowskiego w 1939 roku, Karol pracował (1940-1944) w kamieniołomach, a następnie w fabryce chemicznej Solvay, aby zarobić na utrzymanie i uniknąć deportacji do Niemiec.

Czując powołanie do kapłaństwa, rozpoczął w 1942 roku studia w tajnym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie, kierowanym przez arcybiskupa Adama Stefana Sapiehę. W tym czasie był jednym z organizatorów „Teatru Rapsodycznego”, który również był tajny.

Po wojnie Karol kontynuował studia w nowo otwartym Wyższym Seminarium Duchownym oraz w szkole teologicznej na Uniwersytecie Jagiellońskim, aż do święceń kapłańskich, które przyjął w Krakowie 1 listopada 1946 roku. Ksiądz Wojtyła został następnie wysłany przez kardynała Sapiehę do Rzymu, gdzie uzyskał stopień doktora teologii (1948). Napisał rozprawę na temat wiary w ujęciu św. Jana od Krzyża. W czasie studiów w Rzymie spędzał wakacje, pełniąc posługę duszpasterską wśród polskich emigrantów we Francji, Belgii i Holandii.

W 1948 roku ksiądz Wojtyła powrócił do Polski i został mianowany wikariuszem w kościele parafialnym w Niegowici koło Krakowa, a następnie u św. Był kapelanem uniwersyteckim do 1951 roku, kiedy to ponownie podjął studia filozoficzne i teologiczne. W 1953 r. ks. Wojtyła przedstawił na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie rozprawę na temat możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na systemie etycznym opracowanym przez Maxa Schelera. Później został profesorem teologii moralnej i etyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie i na Wydziale Teologicznym w Lublinie.

Dnia 4 lipca 1958 roku papież Pius XII mianował księdza Wojtyłę biskupem pomocniczym krakowskim, z tytularną tytulaturą Ombi. Arcybiskup Eugeniusz Baziak udzielił mu święceń kapłańskich w katedrze wawelskiej (Kraków) 28 września 1958 r.

W dniu 13 stycznia 1964 r. papież Paweł VI mianował biskupa Wojtyłę arcybiskupem metropolitą krakowskim, a następnie 26 czerwca 1967 r. mianował go kardynałem.

Biskup Wojtyła brał udział w Soborze Watykańskim II (1962-1965) i wniósł znaczący wkład w opracowanie konstytucji Gaudium et spes. Brał również udział w pięciu zgromadzeniach Synodu Biskupów poprzedzających rozpoczęcie pontyfikatu.

W dniu 16 października 1978 roku kardynał Wojtyła został wybrany na papieża, a 22 października rozpoczął posługę powszechnego pasterza Kościoła.

Papież Jan Paweł II odbył 146 wizyt duszpasterskich we Włoszech, a jako biskup Rzymu odwiedził 317 z obecnych 322 rzymskich parafii. Jego międzynarodowe podróże apostolskie liczyły 104 i były wyrazem nieustannej pasterskiej troski Następcy Piotra o wszystkie Kościoły.

Jego najważniejsze dokumenty to 14 encyklik, 15 adhortacji apostolskich, 11 konstytucji apostolskich i 45 listów apostolskich. Napisał również pięć książek: Przekroczyć próg nadziei (październik 1994); Dar i tajemnica: W pięćdziesiątą rocznicę moich święceń kapłańskich (listopad 1996); Tryptyk rzymski, medytacje w poezji (marzec 2003); Powstańcie, chodźmy w drogę (maj 2004) oraz Pamięć i tożsamość (luty 2005).

Papież Jan Paweł II dokonał 147 beatyfikacji, podczas których ogłosił 1338 błogosławionych, oraz 51 kanonizacji, w sumie 482 świętych. Zwołał 9 konsystorzy, na których mianował 231 kardynałów (oraz jednego in pectore). Przewodniczył też 6 zebraniom plenarnym Kolegium Kardynalskiego.

Od 1978 r. Jan Paweł II zwołał 15 zgromadzeń Synodu Biskupów: 6 zwyczajnych sesji generalnych (1980, 1983, 1987, 1990, 1994 i 2001), 1 nadzwyczajną sesję generalną (1985) i 8 sesji specjalnych (1980, 1991, 1994, 1995, 1997, 1998 (2) i 1999).

W dniu 3 maja 1981 r. na Placu św. Piotra dokonano zamachu na życie Jana Pawła II. Piotra. Ocalony przez matczyną rękę Matki Bożej, po długim pobycie w szpitalu przebaczył zamachowcowi, a świadomy otrzymania wielkiego daru, z heroiczną wielkodusznością zintensyfikował swoje zaangażowanie duszpasterskie.

Papież Jan Paweł II okazał również swoją troskę duszpasterską, erygując liczne diecezje i okręgi kościelne, promulgując Kodeks Prawa Kanonicznego dla Kościoła łacińskiego i Kościołów wschodnich oraz Katechizm Kościoła Katolickiego. Ogłosił Rok Odkupienia, Rok Maryjny i Rok Eucharystii, a także Wielki Rok Jubileuszowy 2000, aby Lud Boży mógł przeżywać szczególnie intensywne doświadczenia duchowe. Przyciągnął także młodych ludzi, rozpoczynając obchody Światowych Dni Młodzieży.

Żaden inny papież nie spotkał się z tak wielką liczbą ludzi jak Jan Paweł II. Ponad 17,6 mln pielgrzymów uczestniczyło w jego środowych audiencjach generalnych (których było ponad 1160). Nie wliczając w to innych specjalnych audiencji i uroczystości religijnych (ponad 8 milionów pielgrzymów w samym tylko Wielkim Roku Jubileuszowym 2000). W czasie swoich wizyt duszpasterskich we Włoszech i na całym świecie spotkał się z milionami wiernych. Przyjął również na audiencji licznych przedstawicieli władz państwowych, w tym 38 wizyt oficjalnych oraz 738 audiencji i spotkań z głowami państw, a także 246 audiencji i spotkań z premierami.

Papież Jan Paweł II zmarł w Pałacu Apostolskim o godz. 21.37 w sobotę 2 kwietnia 2005 r., w ustanowioną przez siebie Niedzielę Miłosierdzia Bożego, czyli wigilię Niedzieli in albis. 8 kwietnia na Placu św. Piotra odbył się jego uroczysty pogrzeb i został pochowany w krypcie Bazyliki św. Piotra.

Jan Paweł II został beatyfikowany na Placu św. Piotra 1 maja 2011 r. przez papieża Benedykta XVI, swojego bezpośredniego następcę i przez wiele lat cenionego współpracownika jako prefekta Kongregacji Nauki Wiary.

Został kanonizowany 27 kwietnia 2014 roku, wraz z papieżem Janem XXIII, przez papieża Franciszka.

Z Księgi pamiątkowej na uroczystość kanonizacji błogosławionych Jana XXIII i Jana Pawła II, 27 kwietnia 2014