Walter S. Sutton (1877-1916) był lekarzem, naukowcem i wynalazcą. Większość prac na temat Suttona skupiła się na jego uznaniu, że chromosomy przenoszą materiał genetyczny i są podstawą dziedziczenia mendlowskiego. Być może mniej znana jest jego praca nad doodbytniczym podawaniem eteru. Po pracy Suttona nad genetyką, ukończył on studia medyczne w 1907 roku i rozpoczął 2-letni staż chirurgiczny w Roosevelt Hospital, Nowy Jork, NY, gdzie zapoznał się z techniką doodbytniczego podawania eteru. Sutton zmodyfikował pracę innych i udokumentował 100 przypadków, które zostały opisane w jego przełomowej pracy z 1910 roku „Anaesthesia by Colonic Absorption of Ether”. Sutton miał kilka zgonów w swoim badaniu, ale nie obwiniał metody doodbytniczej. Uważał, że stosowanie przez niego znieczulenia doodbytniczego jest bezpieczne, jeśli jest odpowiednio podawane i sądził, że ma ono wyraźną przewagę nad tradycyjnym płucnym podawaniem eteru. Wskazania do jego stosowania obejmowały (1) chirurgię głowy i szyi; (2) operacje, w których absorpcja eteru musi być ograniczona do minimum z powodu problemów z sercem, płucami lub nerkami; oraz (3) przedoperacyjne powikłania płucne. Jego przeciwwskazania obejmowały (1) przypadki związane z przewodem pokarmowym lub osłabioną okrężnicą; (2) laparotomie, z wyjątkiem sytuacji, gdy jama otrzewnej nie została otwarta; (3) niekompetentny zwieracz lub przetoka odbytu; (4) ortopnea; i (5) przypadki nagłe. Sutton napisał rozdział „Rectal Anesthesia” w jednym z pierwszych obszernych podręczników anestezjologii, James Tayloe Gwathmey’s Anesthesia. Walter Sutton zmarł na pęknięty wyrostek robaczkowy w 1916 roku w wieku 39 lat.

.