Wyniki

Nie jest możliwa wiarygodna identyfikacja WBC za pomocą konwencjonalnych technik barwienia nasienia. Metoda peroksydazowa jest wystarczająca do ilościowego oznaczenia granulocytów, ale immunocytologia jest złotym standardem w wykrywaniu wszystkich populacji WBC w nasieniu. Granulocyty są najbardziej rozpowszechnionym typem WBC w nasieniu (50% do 60%), następnie makrofagi (20% do 30%) i limfocyty (2% do 5%). Częstość występowania leukocytospermii (> 106 WBC/mL nasienia) wśród pacjentów z niepłodnością męską wynosi około 10% do 20%. Istnieją kontrowersje co do znaczenia WBC w nasieniu. Podczas gdy niektórzy autorzy nie obserwowali uszkodzenia plemników w obecności leukocytospermii, inni znaleźli dowody na to, że WBC są istotnymi kofaktorami męskiej niepłodności: liczba WBC w nasieniu była wyższa u pacjentów z niepłodnością niż u mężczyzn płodnych; leukocytospermia wiązała się ze zmniejszoną liczbą plemników i upośledzoną ruchliwością plemników; WBC uszkadzały funkcję plemników i penetrację komórki jajowej chomika in vitro oraz były ważnymi czynnikami prognostycznymi niepowodzenia IVF-ET. Ze względu na brak objawów klinicznych, pochodzenie WBC jest trudne do ustalenia. Normalnie, większo¶ć WBC wydaje się pochodzić z najądrza, ponieważ u mężczyzn poddanych wazektomii stwierdza się bardzo niewiele WBC w nasieniu. Z drugiej strony, próbki leukocytospermii wykazują niski poziom kwasu cytrynowego, co wskazuje na bezobjawowe zapalenie prostaty jako źródło WBC w nasieniu. Zaskakująco, około 80% próbek leukocytospermii jest mikrobiologicznie ujemnych. W niektórych przypadkach Chlamydia trachomatis mogła wywołać trwałą reakcję zapalną prowadzącą do leukocytospermii. W uszkodzeniu plemników przez WBC mogą pośredniczyć reaktywne formy tlenu, proteazy i cytokiny. Ponadto, stan zapalny dróg rodnych sprzyja powstawaniu przeciwciał przeciwplemnikowych. Ponieważ osocze nasienia ma silne właściwości przeciwzapalne, a w zapaleniu gruczołu krokowego i zapaleniu pęcherzyków nasiennych kontakt plemników z WBC jest krótkotrwały, zapalenia najądrzy i jąder mają prawdopodobnie największy wpływ na plemniki.