Trifolium repens

Nazwy zwyczajowe

• Koniczyna holenderska
• Koniczyna biała

Koniczyna biała (nazwa botaniczna Trifolium repens) to gatunek koniczyny występujący w Europie, Azji Zachodniej i północnych regionach Afryki. Gatunek ten, szeroko rozpowszechniony na całym świecie, jest uprawiany jako roślina pastewna, a obecnie występuje nawet na użytkach zielonych w Ameryce Północnej i Nowej Zelandii. Koniczyna biała znana jest również jako koniczyna holenderska, ponieważ gatunek ten został po raz pierwszy wyhodowany w Holandii.

Koniczyna biała jest wieloletnią, drobną rośliną zielną (podobną do zioła). Rośnie blisko ziemi i wytwarza małe, białawe kwiatostany, które zwykle mają różowy lub kremowy odcień, który może pojawić się w miarę dojrzewania rośliny. Zazwyczaj główki kwiatowe mierzą od 1,5 cm do 2,0 cm (0,6 cala i 0,8 cala) szerokości i pojawiają się na końcu łodyg kwiatowych lub szypułek mierzących około 7 cm lub 2,8 cala.

Maść do paznokci

Najlepsza, w 100% naturalna codzienna kuracja, która utrzyma Twoje paznokcie w doskonałej formie.

Liście koniczyny białej naturalnie występują w kształcie symbolu zwanego shamrock. Liście są gładkie, trójlistkowe (o trzech klapach), o wydłużonych ogonkach i mogą mieć kształt eliptyczny do owalnego lub jajowatego. Łodygi tego zioła pełnią funkcję rozłogów i dlatego często koniczyna biała tworzy na ziemi maty – jej łodygi rozpełzają się na około 18 cm (7,1 cala) w ciągu zaledwie jednego roku. Podobnie jak inne rozłogi, łodygi koniczyny białej wykształcają w swoich węzłach korzenie. Kwiaty tej rośliny są bogate w miód, który jest łatwo dostępny dla zwykłej pszczoły miodnej. Dlatego pszczelarze bardzo cenią sobie to zioło.

Ten gatunek jest bardzo dobrze znanym chwastem, który został naturalizowany w prawie wszystkich miejscach na całym świecie o umiarkowanych warunkach klimatycznych. Jest to roślina zielna z ekspansywnymi łodygami, bardzo podobnymi do stolonów. Roślina produkuje liczne białawe lub różowawe kwiaty w kwiatostanach. Koniczyna biała jest gatunkiem wieloletnim, zapylanym przez owady i z konieczności jest rośliną obcopylną. Gatunek ten rozmnaża się również wegetatywnie za pomocą stolonów, które w węzłach rozwijają korzenie. Podobnie jak inne rośliny należące do rodziny strączkowych lub Fabaceae, koniczyna biała jest również gospodarzem mikrobów w swoim systemie korzeniowym. Mikroby te posiadają zdolność wiązania azotu, dzięki czemu azot obecny w atmosferze jest przekształcany w formę, która może być wykorzystana przez rośliny do ich odżywiania.

Maść na skórę

100% naturalna formuła na wszystkie problemy skórne. Doskonała dla diabetyków.

Niekiedy roślina koniczyny białej wytwarza liść o czterech (lub nawet więcej) listkach i stąd znana jest również jako „czterolistna koniczyna”. Istnieje kilka mitów związanych z tą rośliną zielną. Jeden z nich mówi, że czarodziejki zbierały Trifolium repens podczas pełni księżyca w nocy i mieszały ją z werbeną, a młode dziewczyny w pogoni za symbolem idealnego szczęścia szukały białej koniczyny w dzień.

Biała koniczyna rośnie naturalnie na trawiastych terenach, w uprawach i różnych innych typach krajobrazu. Ponadto, gatunek ten można znaleźć również w różnych miejscach o odmiennych typach pól. Ten gatunek koniczyny jest w stanie znieść intensywne koszenie i może rozwijać się na kilku różnych typach gleb i poziomach pH. Preferuje jednak gleby ciężkie lub gliniaste. Uważa się, że koniczyna biała jest korzystnym składnikiem ekologicznej lub neutralnej pielęgnacji trawników, ponieważ posiada zdolność wiązania azotu, a także rośnie bujnie i dominuje nad innymi chwastami trawnikowymi. Warto tutaj wspomnieć, że naturalne wiązanie azotu jest znane z tego, że zmniejsza wymywanie (wypłukiwanie) z gleby. Ponadto, pomaga również zapobiegać występowaniu wielu chorób trawnika, zwłaszcza tych, które nasilają się w wyniku stosowania nawozów syntetycznych lub chemicznych.

Maść Grzybobójcza

Wszystko to, co mają farmaceutyczne środki grzybobójcze – ale bez ostrych chemikaliów.

Części stosowane

Liście, kwiaty.

Zastosowanie

Rośliny koniczyny białej oferują również wiele korzyści zdrowotnych. Peterson Field Guide of Eastern/ Central Medicinal Plants and Herbs” podaje, że rdzenni Indianie w Ameryce Północnej używali liści tego zioła do przygotowania herbaty ziołowej, która była spożywana w celu leczenia gorączki, przeziębienia, kaszlu, a nawet leukrecji. W europejskiej medycynie ludowej z kwiatów tej rośliny zielnej przygotowywano herbatę stosowaną w leczeniu takich schorzeń jak podagra i reumatyzm. Podobnie jak koniczyna czerwona i prawdopodobnie jak większość innych gatunków koniczyny, koniczyna biała zawiera również naturalny związek chemiczny znany jako estrogenny izoflawon genisteina, który posiada kilka różnych rodzajów aktywności, w tym zapobieganie rozwojowi raka i działanie przeciwutleniające.

Zastosowanie kulinarne

Koniczyna biała ma wiele zastosowań kulinarnych. Liście, główki kwiatów, nasiona, a nawet korzenie rośliny są spożywane przez ludzi, natomiast jest ona doskonałą paszą dla zwierząt gospodarskich.

Body Balm C – Pain Eraser

Kannabisowy środek przeciwbólowy – w 100% naturalny i niezwykle skuteczny bez skutków ubocznych.

Liście koniczyny białej spożywane są na surowo lub po ugotowaniu w postaci ziela. Delikatne liście rośliny zbierane są przed kwitnieniem i używane do zup, sałatek i innych potraw. Młode liście mogą być również wykorzystywane w formie zielonego warzywa liściastego, spożywanego po ugotowaniu w taki sam sposób jak szpinak. Wysuszone liście koniczyny białej przekazują waniliowy smak do ciast i innych potraw.

Kwiaty, jak również nasiona koniczyny białej są wysuszone i zmielone na proszek i używane w postaci mąki lub pieprzu na gotowanych potraw, takich jak gotowany ryż. Są one zarówno zdrowe, jak i odżywcze. Młode kwiaty tego zioła mogą być również stosowane w sałatkach. Suszone główki kwiatów są często używane jako alternatywa dla herbaty.

Choć ludzie uważają, że trudno jest strawić główki kwiatów i liści na surowo, łatwo jest pokonać ten problem – można gotować rośliny przez około 5 do 10 minut po zbiorach dla łatwego trawienia. Możesz wysuszyć główki kwiatów, jak również nasiona, aby uzyskać pożywną mąkę, a także zmieszać sproszkowaną formę z różnymi innymi pokarmami. Alternatywnie, możesz zaparzyć główki kwiatowe w gorącej wodzie, aby przygotować zdrową i orzeźwiającą herbatę ziołową.

Rewitalizator skóry

Zaawansowany, w 100% naturalny rewitalizant, który sprawi, że Twoja skóra będzie świecić i wyglądać młodo.

Jeśli zamierzasz wykorzystać młode liście koniczyny białej w zupie, najlepiej zbierz je zanim rośliny zakwitną. Korzenie tej rośliny są również jadalne. Zwykle jednak gotuje się je bezpośrednio do spożycia.

Od kilku wieków ludzie stosują koniczynę białą w formie dodatku do sałatek, a także innych potraw zawierających warzywa liściaste.

Oprócz tego, że koniczyna biała jest znakomitą rośliną pastewną dla zwierząt hodowlanych, uważana jest również za ważny pokarm przetrwania dla ludzi. Zioło to zawiera podwyższony poziom białka i występuje w dużych ilościach.

Siedlisko i uprawa

Trifolium repens występuje prawie w całej Europie, na Syberii, w południowo-zachodniej Azji i w północnych regionach Afryki. Chociaż twierdzi się również, że koniczyna biała pochodzi ze Stanów Zjednoczonych i Kanady, nie wydaje się to być realne.

Koniczyna biała dobrze rozwija się w wilgotnej, obojętnej glebie o odpowiednim systemie drenażowym. Ten gatunek preferuje wzrost w całkowitym słońcu i lubi słodkie wapienne gleby błotniste lub gliniaste. Koniczyna biała rośnie jednak dobrze również na glebach ubogich lub nieurodzajnych. Jest to ważna roślina pokarmowa dla gąsienic kilku różnych gatunków motyli i ćm. Ponadto, ponieważ kwiaty tego gatunku są bogate w miód, koniczyna biała jest również doskonałą rośliną dla pszczół i wielu pszczelarzy polega na tej roślinie. Koniczyna biała, uprawiana na trawniku, jest doskonałą rośliną trawnikową i może wytrzymać intensywne koszenie oraz deptanie, ale nie lubi rosnąć razem z henbane lub innymi roślinami należącymi do rodziny jaskierkowatych.

Stwierdzono, że rośliny koniczyny białej doskonale rosną w sadzie jabłoniowym. W rzeczywistości, jeśli sad jabłoniowy jest pokryty koniczyną białą, owoce drzew będą smaczniejsze i mogą być lepiej przechowywane. Należy jednak uważać, aby nie uprawiać tego gatunku razem z agrestem lub kameliami, ponieważ koniczyna biała jest żywicielem roztocza, które może powodować przedwczesne opadanie owoców agrestu i przedwczesne zawiązywanie pąków u kamelii. Koniczyna biała jest z natury polimorficzna, ponieważ posiada kilka podgatunków oraz różne odmiany. Często ogrodnicy wybierają spośród kilku odmian koniczyny białej, aby zastosować je w mieszankach trawnikowych.

Co więcej, koniczyna biała pozostaje w symbiotycznym związku z określonymi bakteriami glebowymi, zwłaszcza tymi, które rozwijają się w guzkach na korzeniach rośliny i pomagają w wiązaniu azotu. Część tego azotu jest wykorzystywana przez samą roślinę do jej wzrostu, natomiast pozostała ilość może być wykorzystana przez sąsiednie rośliny. Jednak jaskier rosnący w pobliżu koniczyny białej zazwyczaj opóźnia rozwój bakterii, które pomagają w wiązaniu azotu, poprzez wysięk w korzeniach.

Koniczyna biała jest zazwyczaj rozmnażana przez nasiona, które są moczone w ciepłej wodzie przez około 12 godzin, a następnie wysiewane na miejscu wiosną. W przypadku braku wystarczającej ilości nasion, dobrze jest wysiać nasiona koniczyny białej w małych pojemnikach i umieścić je w zimnej ramie. Gdy siewki wyrosną na tyle duże, że można się nimi zajmować, można je ostrożnie wykłuć i wysadzić do osobnych pojemników. Najlepiej, jeśli młode rośliny koniczyny białej zostaną wysadzone na zewnątrz pod koniec wiosny. Gatunek ten może być również rozmnażany poprzez podział korzeni, najlepiej wiosną.

Skutki uboczne i środki ostrożności

Koniczyna biała znana jest z tego, że może powodować pewne niepożądane skutki, dlatego zaleca się jej ostrożne stosowanie. Na przykład, mówi się, że roślina ta powoduje pewne problemy dla pasących się zwierząt. Problemy te mogą być związane z warunkami klimatycznymi, w których roślina rośnie. Biała koniczyna jest gatunkiem polimorficznym (posiadającym wiele odmian i podgatunków) dla glikozydów cyjanogennych. W rzeczywistości liście, jak również kwiaty określonych fenotypów cyjanogennych zawierają pewien rodzaj glikozydów, które wydzielają cyjanek w kontakcie z enzymem zwanym linamarazą.

.