Dla liderów Watermark Community Church, dyscyplina kościelna jest po prostu miłowaniem jak Jezus.

Ale dla wielu ludzi wyobrażenie ludzi kościoła publicznie potępiających wzajemnie swoje grzechy wywołuje przerażające obrazy Szkarłatnej Litery i Pielgrzymów w akcjach.

Sąd apelacyjny w Dallas jest teraz proszony o rozstrzygnięcie, gdzie kończy się prawo Watermark – lub jakiegokolwiek kościoła – do konfrontacji z grzechem, a zaczyna prawo jednostki do prywatności.

Czy kościół może ścigać kogoś, kto nawet nie jest jego członkiem?

Watermark, szybko rozwijający się kościół bezwyznaniowy w północno-wschodnim Dallas, twierdzi, że sprawa dotyczy oskarżeń o cudzołóstwo, żony, która chciała uratować swoje małżeństwo, męża, który zasiadał w zarządzie krajowej organizacji chrześcijańskiej i innej kobiety, która pracuje dla innego kościoła.

Mężczyzna i kobieta oskarżeni przez żonę i przez Watermark o romans – zidentyfikowani w dokumentach sądowych tylko jako „John Doe” i „Jane Roe” – mówią, że kościół zniekształca to co się stało i naruszył ich prywatność. (Oboje odmówili udzielenia wywiadu.)

Złożyli pozew przeciwko kościołowi w kwietniu, aby zatrzymać proces dyscyplinarny.

W dzisiejszych czasach, kongregacje mogą nazywać to dyscypliną kościelną, „opieką i korektą” lub „posługą odnowy”. Dyscyplina jest najczęściej prywatna i nieformalna, jeden przyjaciel rozmawia z drugim. Rzadziej angażują się w nią kościelni urzędnicy.

To, co czyni sprawę Watermark dość niezwykłą, to pozew sądowy.

Jeff Tillotson, adwokat mężczyzny i kobiety, powiedział, że sprawa nie ma nic wspólnego z poglądem kościoła na nauki biblijne. „Ma to związek z działaniami, które kościół chce podjąć przeciwko swoim byłym członkom i obywatelom stron trzecich, którzy nigdy nie należeli do tego kościoła w pierwszej kolejności”.

Urzędnicy kościelni mówią, że ich odpowiedzialność jest jasna. Jak starszy pastor Watermark, ks. Todd Wagner, powiedział swojemu zgromadzeniu w zeszłym miesiącu: „Pozwij mnie. Przybijcie mnie do drzewa. Powiedzcie mi, że mnie nienawidzicie. Przeinaczajcie moje motywy. My i tak będziemy cię kochać”.

Prowadzeni przez Ewangelię

Głód, obżarstwo, seks, nieuwaga na potrzeby innych – lista możliwych grzechów, o których niektórzy chrześcijanie mówią, że wymagają kongregacyjnej uwagi, jest długa.

Pomysł, że chrześcijanie mają święty obowiązek pilnowania się nawzajem, był częścią wiary od samego początku. Było to tak powszechne jak śpiewanie hymnów w większości kościołów we wczesnej Ameryce. Po tym jak prawie zniknęła w połowie XX wieku, dyscyplina powróciła w wielu konserwatywnych kościołach protestanckich.

Około 1,500 wyznawców wypełnia audytorium w Lake Highlands High School każdego tygodnia dla każdej z dwóch niedzielnych usług Watermark. Uwielbienie zaczyna się od chrześcijańskiego rocka. Trampki, T-shirty i sandały z odkrytymi palcami są w porządku.

Ale podczas gdy styl jest nieformalny, doktryna jest niczym innym.

Ludzie, którzy dołączają do Watermark dosłownie podpisują się na wykropkowanej linii, zgadzając się na „poddanie się opiece i korekcie Rady Starszych”.

I tu właśnie zaczęła się historia John Doe i Jane Roe vs. Watermark Community Church.

Według urzędników kościelnych, pan Doe i jego żona dołączyli do Watermark ponad rok temu. Oboje podpisali dokumenty zgadzając się na odpowiedzialność kościelną.

Wkrótce żona poszła do liderów Watermark, mówiąc, że ma dowody na to, że jej mąż ją oszukiwał, powiedzieli urzędnicy kościelni. Jej prośba o pomoc zapoczątkowała to, co Watermark nazywa procesem „Mateusza 18”, odnosząc się do fragmentu Ewangelii:

„Jeśli twój brat zgrzeszy przeciw tobie, idź i powiedz mu jego winę między tobą a nim samym. (…) Jeśli nie usłucha, weź z sobą jednego lub dwóch innych. (…) Jeśli ich nie usłucha, powiedzcie o tym zborowi”.

Żona skonfrontowała się ze swoim mężem – sama i z przyjaciółmi – a on przyznał się do winy, powiedzieli przywódcy kościoła. Ale na początku tego roku, żona, która również odmówiła udzielenia wywiadu, odkryła, że pan Doe kontynuował swój romans z panią Roe, a ona złożyła pozew o rozwód, powiedzieli przywódcy kościoła.

Na zwykłym wieczornym spotkaniu kościelnym, żona Doe poprosiła o publiczną modlitwę, którą zaoferował pan Wagner. Identyfikując żonę po imieniu, modlił się, aby ona i jej mąż pogodzili się. Podczas gdy omówił pewne trudności w małżeństwie, pan Wagner powiedział, że nie wspomniał konkretnie o niewierności.

Urzędnicy Watermark poprosili żonę o jeszcze jedną próbę pojednania, jedno ostatnie spotkanie z bliskimi chrześcijańskimi przyjaciółmi, którzy mogliby być w stanie pracować z jej mężem. Dostarczyła nazwiska 14 osób, z których połowa nie była członkami Watermark. Kościół wysłał list do tych 14 osób, opisując sytuację i zapraszając ich na spotkanie, ale pan Doe odmówił udziału w nim, jak powiedzieli przywódcy kościoła.

Wtedy kościół wysłał list do pana Doe, informując go, że planuje skontaktować się z kobietą, która rzekomo była jego kochanką – i która nie jest członkiem Watermark. List mówił również, że kościół napisze do 14 osób zaproszonych na spotkanie, dając im znać o jego niechęci do współpracy, oraz do krajowej organizacji chrześcijańskiej, w której był członkiem zarządu. (Pan Doe zrezygnował z członkostwa w tym zarządzie, powiedział pan Wagner, a kościół nie zamierza już kontaktować się z tą organizacją).

Nigdy nie było planu poinformowania całej kongregacji o tej sprawie, powiedział pastor.

Pan Wagner i dwaj inni liderzy Watermark zadzwonili do pani Roe i zasugerowali, aby powiedziała swojemu szefowi, pastorowi innego kościoła w Dallas, o swoim związku z panem Doe. Jeśli tego nie zrobi, powiedzieli, że zadzwonią do pastora, „nawet tak jak chcielibyśmy i oczekujemy, że inni skontaktują się z nami, jeśli jeden z naszych pracowników lub członków angażuje się w działania szkodzące reputacji Chrystusa”, zgodnie z przygotowanym oświadczeniem kościoła.

Pan Wagner powiedział w tym tygodniu, że wierzył, że był zobowiązany do skontaktowania się z szefem kobiety, nawet jeśli nigdy nie zapisała się do dyscypliny Watermark, ponieważ wszyscy chrześcijanie są zobowiązani wobec siebie nawzajem.

„Jeśli siostra grzeszy, jest siostrą w Chrystusie,” powiedział. „Mamy przykazane, aby kochać naszych bliźnich”.

Pan Doe złożył pozew pod koniec kwietnia, aby zablokować kościołowi możliwość wysłania listu uzupełniającego i skontaktowania się z pracodawcą pani Roe.

W dokumentach sądowych podaje on inną wersję historii:

According to the lawsuit, Mr. Doe revealed his personal problems directly to Mr. Wagner, believing the information would be confidential. Pan Doe wierzył, że Watermark zachęcał do otwartej dyskusji o problemach bez obawy, że tajemnice zostaną ujawnione, powiedział pan Tillotson, prawnik.

Po rozpoczęciu procesu dyscyplinarnego, pan Doe postanowił opuścić kościół, pan Tillotson powiedział. Ale starsi kościoła powiedzieli panu Doe, że nie może odejść i że będą kontynuować swoje wysiłki, aby jego „grzech” stał się znany – kongregacji, jego przyjaciołom spoza kościoła, jego pracodawcy, pracodawcy pani Roe i być może nawet opinii publicznej.

Bitwa przenosi się do sądu

Kiedy pan Doe złożył pozew w imieniu swoim i pani Roe, uzyskał tymczasowy zakaz blokowania kościoła przed dalszym działaniem.

Ale 5 maja sędzia Sheryl McFarlin zniosła ten nakaz, zgadzając się z twierdzeniem Watermark, że narusza on konstytucyjne prawo kościoła do swobodnego praktykowania religii.

Pan Doe złożył apelację. Nie wyznaczono daty rozprawy.

Ale chociaż Watermark jest prawnie wolny do wysyłania swoich listów i kontaktowania się z szefem pani Roe, wstrzyma się z tym do czasu podjęcia decyzji w sprawie odwołania, powiedział pan Wagner.

Kelly Shackelford, prawnik Watermark, chce odrzucenia pozwu. Pozwolenie na jego kontynuację, powiedział, zmusiłoby sędziów do podjęcia decyzji, czy starsi Watermark prawidłowo stosują Biblię. To, powiedział, jest niestosowne.

„Co dalej?” powiedział pan Shackelford, główny doradca Liberty Legal Institute w Plano. ” musimy zaangażować kościoły w politykę, aby zapewnić, że mamy sędziów na stanowiskach, które wspierają ich poglądy teologiczne?”

Ale Steven K. Green, były główny doradca Americans United for Separation of Church and State, powiedział, że sąd apelacyjny powinien usłyszeć sprawę. W przeciwnym razie, argumentował, religijne poglądy kościoła trącą prawo członka do zmiany jego poglądów religijnych i odejścia.

„Kiedy on się wycofuje, wydaje się, że interes kościoła jest skończony,” powiedział.

Sprawy dotyczące dyscypliny kościelnej podnoszą ważne kwestie konstytucyjne:

– Pierwsza Poprawka chroni prawo kościoła do wykonywania swojej religii, ale również chroni prawo jednostki do tego, aby nie narzucano jej przekonań religijnych innej osoby.

– Amerykanie mają prawo do rozpatrywania konfliktów przed sędzią, ale takie sprawy wikłają sąd w religię.

W sprawach dotyczących obu tych dylematów, sądy zazwyczaj orzekały na korzyść kościołów, mówią eksperci w dziedzinie prawa kościół-państwo.

Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych nigdy nie orzekał bezpośrednio w sprawie dyscypliny kościelnej dotyczącej świeckich członków. Sądy federalne i stanowe często jednak orzekały, że sądy cywilne nie mogą ingerować w kontrowersje religijne – niezależnie od szkód wyrządzanych jednostkom. Sędziowie twierdzą, że ochrona wolności religijnej jest warta pewnej szkody dla jednostki.

Sądy mogą interweniować tylko wtedy, gdy znajdą ważny powód niereligijny, taki jak zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa publicznego.

Ale zapis prawny jest bardziej mieszany, kiedy dyscyplina jest skierowana do osób nie będących członkami lub tych, którzy odeszli, powiedzieli eksperci kościoła i państwa. Przynajmniej dwa pozwy pokazują, że sądy mogą znaleźć powody do interwencji w kościelne spory dyscyplinarne.

W 1989 roku sąd w Oklahomie orzekł, że kościół nie może już publikować informacji o rzekomej niemoralności seksualnej kobiety po jej odejściu z kościoła. Decyzja ta skłoniła wiele kościołów do opracowania obszernej edukacji dla członków na temat procesu dyscyplinarnego, w tym rodzajów formularzy, które podpisują członkowie Watermark.

Różne metody

Nawet kościoły, które popierają proces dyscyplinowania, mogą zmagać się z tym, jak to zrobić. W zeszłym roku, magazyn Christianity Today zwrócił uwagę na ten problem. Nagłówek na okładce: „Naprawianie dyscypliny kościelnej: Twarda miłość bez legalizmu”.

Nie każdy teolog odczytuje Mateusza 18 jako formułę proceduralną, powiedział Robin Lovin, profesor etyki na Southern Methodist University.

„Pastorzy metodystyczni zinterpretowaliby to jako radę, aby nadal pracować nad relacjami. Chodzi o to, aby nie rezygnować z kogoś” – powiedział. „To nie powinno być przekształcone w proces prawny”.

Kościół katolicki, zdecydowanie największa denominacja chrześcijańska w Stanach Zjednoczonych, nie ma formalnej metody dla świeckich członków, aby dyscyplinować się nawzajem z lub bez zaangażowania kierownictwa kościoła, powiedział ks. Thomas Green, profesor prawa kanonicznego na Uniwersytecie Katolickim w Waszyngtonie.

Ale łatwo jest znaleźć inne kościoły, które przyjęły jakąś formę dyscypliny kościelnej w ciągu ostatnich 20 lat. A kiedy dyscyplina wykracza poza rozmowy twarzą w twarz, zazwyczaj dotyczy kwestii seksualnych, powiedział Darrell Bock, profesor Nowego Testamentu w Dallas Theological Seminary i starszy w Trinity Fellowship Church w Richardson.

„Kwestie wierności małżeńskiej stały się papierkiem lakmusowym dla ogólnej wierności. I pod pewnymi względami najłatwiej jest je określić ilościowo” – powiedział.

Kilka lat temu, powiedział, jego kościół miał do czynienia z człowiekiem, którego nazwał „seryjnym cudzołożnikiem”. Kiedy jego kościół odkrył, że ten człowiek dołączył do innej kongregacji, kościół dr Bocka powiadomił kierownictwo tego drugiego kościoła, powiedział.

Bent Tree Bible Fellowship w Carrollton również zastosował publiczną dyscyplinę kościelną. Liderka uwielbienia, której mąż odkrył, że ma romans, została skonfrontowana przez swojego pastora ponad rok temu. W przeciwieństwie do przykładu Watermark, kobieta wyraziła skruchę, pojednała się i ostatecznie wystąpiła w lokalnym chrześcijańskim programie radiowym wraz z mężem, aby omówić to doświadczenie.

Bent Tree miało cztery inne udane pojednania par małżeńskich, które zostały rozdzielone przez cudzołóstwo, powiedział pastor wykonawczy, ks. Tim Harkins.

„To są właśnie te sukcesy. To jest to, do czego dążymy”, powiedział.

To jest rodzaj reakcji, na którą liczyła firma Watermark w przypadku pana Doe, powiedział pan Wagner.

„Większość ludzi reaguje naprawdę dobrze i jest wdzięczna,” powiedział.

Kościoły i sądy

Kilka kluczowych decyzji sądowych dotyczących dyscypliny kościelnej:

Bear vs. Reformed Mennonite Church
(Pennsylvania Supreme Court, 1975)

Podsumowanie: Członek kościoła został ekskomunikowany za krytykowanie nauk biskupa. Inni członkowie, w tym żona i dzieci mężczyzny, zostali zobowiązani do unikania go. Twierdził on, że jego biznes i rodzina zostały zniszczone.

Wynik: Sąd poparł mężczyznę, mówiąc, że pomimo praw kościoła wynikających z Pierwszej Poprawki, jego postępowanie ingerowało w sprawy nadrzędne, takie jak zachowanie małżeństwa.

Paul vs. Watchtower Bible and Tract Society
(9th U.S. Circuit Court of Appeals, San Francisco, 1987)

Podsumowanie: Świadek Jehowy z Waszyngtonu wystąpiła ze zboru, ponieważ uważała, że jej rodzice zostali niesprawiedliwie ekskomunikowani. Wyznanie stwierdziło, że członkowie, którzy odchodzą, powinni być traktowani tak samo jak ci, którzy zostali ekskomunikowani. Kiedy członkini odwiedziła swoje rodzinne miasto, przyjaciele z kościoła stronili od niej.

Outcome: Sąd powiedział, że nie miała pozycji, ponieważ stronienie jest częścią wiary i jest chronione przez Konstytucję.

Guinn vs. Church of Christ of Collinsville
(Sąd Najwyższy Oklahomy, 1989)

Podsumowanie: Starsi publicznie skonfrontowali członkinię kościoła z plotką, że cudzołożyła z mężczyzną i poprosili ją o pokutę. Kiedy odmówiła i próbowała odejść, starsi powiedzieli kongregacji, aby do niej zadzwonili i wezwali do pokuty. Poprosili inne parafie Kościoła Chrystusowego, aby zrobiły to samo.

Outcome: Kobiecie przyznano odszkodowanie pieniężne. Sąd stwierdził, że wycofała swoją zgodę na dyscyplinowanie, kiedy odeszła z kościoła.

Williams vs. Gleason
(14 Okręgowy Sąd Apelacyjny Teksasu, Houston, 2000)

Podsumowanie: Starsi w kościele prezbiteriańskim zakwestionowali lekcje nauczyciela szkółki niedzielnej. Nauczyciel złożył skargę przeciwko starszym. Oni z kolei oskarżyli go o kłamstwo i zdyscyplinowali. Żona diakona zadzwoniła do innego kościoła prezbiteriańskiego, w którym nauczyciel głosił kazania i zakwestionowała jego kwalifikacje.

Outcome: Sąd stwierdził, że ma konstytucyjny zakaz orzekania w sprawie kościelnego sporu o dyscyplinę kościelną.

Bryce vs. Kościół Episkopalny
(10. Okręgowy Sąd Apelacyjny Stanów Zjednoczonych, Denver, 2002)

Podsumowanie: Kościół Episkopalny w Kolorado wysłał listy i zorganizował spotkania z członkami po tym, jak dowiedział się, że jego pastor ds. młodzieży zawarł cywilne zobowiązanie dotyczące osób tej samej płci z pastorem z kościoła innego niż episkopalny. W listach napisano, że homoseksualiści są rozwiązli i zapadają na straszne choroby. Minister młodzieży i jej partner powiedzieli, że członkowie kościoła robili obraźliwe uwagi na spotkaniach.

Outcome: Sąd stwierdził, że te dwie kobiety nie miały prawa do złożenia pozwu. Chociaż partnerka nie była członkiem, kościół nadal miał prawo do dyskusji na temat ich przekonań religijnych.

Penley vs. Westbrook
(2. Okręgowy Sąd Apelacyjny Teksasu, Fort Worth, 2004)

Podsumowanie: Kobieta i jej mąż uczestniczyli w grupowej dyskusji na temat małżeństwa prowadzonej przez pastora ich kościoła biblijnego, licencjonowanego doradcę zawodowego. Kobieta rozwiodła się z mężem i odeszła z kościoła. Pastor wysłał list do kongregacji, w którym stwierdził, że miała ona nieodpowiedni związek z innym mężczyzną.

Outcome: Sąd powiedział, że prawa pastora do Pierwszej Poprawki mogą nie mieć zastosowania ze względu na jego rolę jako licencjonowanego doradcy. Złożył on apelację do Sądu Najwyższego Teksasu.

Michael Grabell

By the Book

Kościoły, które wzywają do formalnej dyscypliny członków, opierają się na kilku fragmentach Nowego Testamentu:

„Jeśli brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i wykaż mu jego winę, tak między wami dwoma. Jeśli cię usłucha, to znaczy, że pozyskałeś swego brata. Jeśli jednak nie usłucha, weź ze sobą jednego lub dwóch innych, aby każda sprawa została stwierdzona zeznaniem dwóch lub trzech świadków. Jeśli nie chce ich słuchać, opowiedzcie o tym Kościołowi, a jeśli nie chce słuchać nawet Kościoła, potraktujcie go tak, jak potraktowalibyście poganina lub celnika.”
Mateusza 18:15-17

„Bracia, jeśli ktoś zostanie przyłapany na grzechu, wy, którzy jesteście duchowi, powinniście go łagodnie przywrócić. Ale uważajcie na siebie, bo i wy możecie być kuszeni. Jeden drugiego brzemiona noście, a w ten sposób wypełnicie prawo Chrystusowe.”
Galatów 6:1-2

„Rzeczywiście doniesiono, że jest wśród was niemoralność płciowa, i to takiego rodzaju, jaki nie występuje nawet wśród pogan: Mężczyzna ma żonę swego ojca. A wy jesteście dumni! Czy nie powinniście raczej napełnić się smutkiem i odsunąć od waszej społeczności człowieka, który to uczynił?”
1 Koryntian 5:1-2
(New International Version)

Zobacz także:

Public shaming was at its prime in early America

.