Praktyczne pytanie dotyczące szabatu i tego, kiedy się zaczyna i kończy, jest istotne dla niektórych wierzących, gdzie typowy początek i koniec dnia nie występuje. W Arktyce, na przykład, słońce może wschodzić lub zachodzić bardzo wcześnie lub późno, a nawet nie wschodzić lub zachodzić przez dłuższy okres!

Kazanie posłuszeństwa Bogu każdego siódmego dnia jest proste jak Biblia stwierdza, „Przestrzegaj szabatu i zachowaj go jako święty. Masz sześć dni, w których możesz wykonywać swoją pracę, lecz siódmy dzień jest dniem odpoczynku poświęconym mnie” (Księga Wyjścia 20:8-10).

Podczas gdy czwarte przykazanie daje nam bardzo podstawowe pojęcie o tym, co należy, a czego nie należy robić w szabat, nie podano żadnych konkretnych instrukcji dotyczących tego, kiedy należy zachować ten dzień. Brak dokładnego czasu obchodzenia szabatu, w ramach Dziesięciu Przykazań, może wskazywać na mądrość Boga w objawieniu prawa, które można dostosować do różnych lokalizacji geograficznych.

Istnieje wiele powodów, dla których zachód słońca jest używany jako punkt wyjścia nie tylko dla szabatu, ale także dla Bożych dni świątecznych. Święty dzień znany jako Pojednanie, występujący jesienią, stwierdza, że post w tym dniu musi nastąpić od wieczora 9-go i trwać aż do 10-go dnia po zmroku (Księga Kapłańska 23:27-32). Innym powodem jest to, że w czasach biblijnych zachód słońca oznaczał koniec dnia pracy (Mateusza 20:8).

Czy pisarze Nowego Testamentu definiują koniec dnia jako występujący o ustalonej godzinie (np. 18:00), czy kiedy zaczyna się wieczór, czy kiedy zachodzi słońce? Ewangelia Marka stwierdza, że gdy słońce zachodziło, wszelkiego rodzaju chorzy i opętani przez złego ducha przychodzili do Jezusa, aby zostać uzdrowieni (Mk 1:32). Wyraźnie, wieczór w tych frazach, które oznaczają koniec dnia jest zachód słońca.

Boski odpoczynek w Arktyce

Próbując obserwować Sabat używając zachodu słońca, w kręgu Arktyki, jest praktycznie niemożliwe. Jest tak dlatego, że słońce nie zachodzi poniżej widocznego horyzontu przez pewien okres czasu w lecie i nie wychodzi ponad horyzont podczas części zimy.

Krąg arktyczny zaczyna się na szerokości geograficznej 66° 33′ (66 stopni 33 minut) i obejmuje wszystkie regiony na północ od tej linii. W tym kręgu słońce jest nad i pod horyzontem przez 24 proste godziny co najmniej raz w roku. Odpowiednikiem koła podbiegunowego na półkuli południowej jest koło antarktyczne.

Problem przestrzegania Sabatu jest również potęgowany przez fakt, że tuż przed zejściem słońca poniżej horyzontu na pewien okres w zimie, zachodzi ono w południe. Przy takich czynnikach zachowanie Bożego dnia Sabatu jest prawdziwym problemem, ponieważ wymaga gwałtownego przerwania wszelkiej pracy przed południem w piątek i rozpoczęcia regularnego dnia w południe w sobotę.

Chociaż nie istnieją szybkie rozwiązania dotyczące zachowania czwartego przykazania w takich regionach jak Arktyka, niektóre akceptowalne alternatywy obejmują następujące rozwiązania.

1. Gdy zimą nie ma zachodów słońca, koniec zmierzchu, jak wskazują tablice astronomiczne, może być postrzegany jako początek szabatu.

2. Szabat może być również zachowany przez użycie obliczeń astronomicznych do określenia, kiedy słońce jest najbliżej horyzontu, lub w zenicie w piątek, aż do powrotu do tego samego miejsca w sobotę.

3. Jeden może również określić, w takich regionach, początek i koniec Sabatu w oparciu o to, kiedy słońce zachodzi tuż na południe od koła podbiegunowego.

W obszarze Arktyki słońce może zachodzić bardzo wcześnie, bardzo późno, lub nawet wcale. Dlatego sugeruje się, aby Sabat był przestrzegany od 18:00 do 18:00, zgodnie z równikowym czasem zachodu słońca. Metoda ta zachowuje integralność szóstego dnia roboczego, jest zgodna z czasem zachodu słońca w krainach biblijnych i respektuje harmonogram pracy większości ludzi żyjących w tych regionach.

W czwartym z Dziesięciu Przykazań (polecenie dotyczące dnia szabatu) nie ma żadnej instrukcji odnośnie tego, kiedy dzień odpoczynku powinien się rozpocząć lub zakończyć. Inne Pisma mówią nam jednak, że o zachodzie słońca jeden dzień się kończy, a drugi zaczyna. Okres ten, w większości miejsc na ziemi, trwa dwadzieścia cztery godziny.

W nielicznych miejscach, gdzie czas pomiędzy zachodami słońca jest dłuższy niż dwadzieścia cztery godziny, Bóg dał pewną dozę elastyczności, aby jego dzień szabatu mógł być obserwowany w czasie zbliżonym do zachodu słońca (zaczynając o 18:00 i kończąc o 18:00).