Słowa mężczyźni, władza i przywódcy idą w parze – tak ogólnie wyglądał świat. Mimo 100 lat emancypacji niewiele się zmieniło. Kobiety-przywódcy polityczni nadal są rzadkością (dlaczego Szkocja wyróżnia się jako nowość), a wielu, którym się to udaje – od Thatcher do Clinton – wydaje się, że muszą być macho jak mężczyzna.

Jest to jeszcze bardziej widoczne w wielkim biznesie. Tylko 9% dyrektorów wykonawczych w FTSE 100 to kobiety i tylko 5% prezesów to kobiety. To zatrważająca statystyka – więcej jest dyrektorów generalnych płci męskiej o imieniu John niż kobiet. W połowie kariery zawodowej aspiracje i pewność siebie kobiet maleją, podczas gdy mężczyzn podwajają się. Kobiety są zbyt często pozbawione wsparcia i zachęty – w porównaniu z mężczyznami na ich drodze do awansu – i mówi się im (przez mężczyzn), że „nie są przystosowane do władzy i przywództwa”.

To, co jest tu naprawdę głupie, to nie tylko brak etyki i uczciwości – choć jest to mocny punkt wyjścia – chodzi o to, że świat byłby o wiele lepszy z kobietami liderami, ponieważ (ogólnie) ich przywództwo poprawia to, co jest osiągane i jak. Kobiety są skuteczniejszymi liderami – potężniejszymi liderami – niż mężczyźni, z trzech powodów:

1. Większa współpraca i podział władzy

Liderzy mają wokół siebie zespoły. Najpotężniejszą rzeczą, jaką może zrobić lider, jest zapewnienie, że ich wspólna wydajność jest silniejsza niż jakakolwiek jednostka. Badania pokazują, że zespoły przywódcze, w których jest dużo kobiet – zwłaszcza jeśli są prowadzone przez kobiety – mają większe szanse na osiągnięcie tego celu. Męskie zespoły i liderzy są zbyt skoncentrowani na własnych celach, potrzebach i presji – i dlatego bardziej prawdopodobne jest, że będą kurczowo trzymać się swojej osobistej władzy.

1. Mniej krótkoterminowości vs długoterminowy postęp i spuścizna

Badania sugerują również, że kobiety częściej kierują się długoterminowymi wynikami i są dobre w prowadzeniu do tych celów. Mężczyzn bardziej motywuje dreszczyk emocji związany z szybkim zwycięstwem. To dlatego na parkietach banków zasiadają głównie mężczyźni, podczas gdy menedżerowie dużych funduszy inwestycyjnych to często kobiety.

1. Większa śmiałość vs podejmowanie ryzyka

Ta sama kombinacja hormonów i uwarunkowań społecznych, która skłania mężczyzn do lubienia krótkoterminowości, skłania ich również do podejmowania większego ryzyka – podekscytowanych poczuciem władzy, które wiąże się z podejmowaniem dużego ryzyka. Badania sugerują, że kobiety, dla kontrastu, częściej rozumieją zakłócenia, przyjmują transformację, wprowadzają innowacje, myślą w nowy sposób – są odważniejsze.

Ogólnie rzecz biorąc, kobiety częściej spełniają najlepszą definicję roli lidera: tworzą warunki, w których każdy może odnieść sukces. Innymi słowy – rezygnacja z „kontroli” i zapewnienie wspólnej władzy dla większego dobra.

Dlaczego więc – i jak – mężczyźni zdołali utrzymać się przy władzy? Głównie dlatego, że im na to pozwoliłyśmy. Zwłaszcza my, mężczyźni. Bo jeśli kobiety naprawdę byłyby w większej ilości pozycji władzy, istnieje prawdopodobieństwo, że zaczęłyby się nią bardziej dzielić. A to jest dla nas, mężczyzn, niepokojąca myśl.