W młodym wieku uczymy się, że kolor wody w naszych jeziorach, rzekach i stawach jest niebieski, ale oczekujemy, że woda w naszej szklance do picia będzie czysta. Kiedy właściciele domów odkrywają, że ich woda pitna w domu ma lekko niebieski odcień, jest to powód do niepokoju.

Niebieska lub niebiesko-zielona woda prawdopodobnie oznacza, że zawiera miedź. Gdy woda stoi w miedzianych rurach, miedź czasami się rozpuszcza, co powoduje niebieski odcień, gdy reaguje z wodą. To może również dać twojej wodzie metaliczny smak lub pozostawić niebiesko-zielone plamy na porcelanowych urządzeniach kąpielowych.

Miedź wchłaniająca się do twojej wody może się zdarzyć, gdy rura jest mniejsza niż jeden rok i może odejść z czasem. Co jest bardziej prawdopodobne, jednak, jest to, że twój dom ma korozyjną wodę. Przyczyną korozyjności jest niskie pH wody. To pogarsza się, gdy woda jest cieplejsza i może spowodować fizyczne uszkodzenie rur i przyspieszyć potrzebę wymiany hydrauliki. Płukanie rur przed każdym użyciem zmniejszy metaliczny smak, ale nie zapobiegnie uszkodzeniu rur.

Nadmierne spożycie miedzi może mieć negatywny wpływ na zdrowie, ale co jest bardziej kłopotliwe jest to, że miedź czasami wskazuje, że jest ołów w wodzie, jak również. Kiedy żrąca woda wchodzi w interakcje z ołowiem używanym do uszczelniania połączeń rurowych, rozpuszcza się on w domowej instalacji wodnej. Ołów jest bezbarwny, bezwonny i bez smaku w wodzie i jest znany z tego, że powoduje uszkodzenia neurologiczne, dlatego ołowiane złącza uszczelniające nie były używane w domowych instalacjach hydraulicznych po 1986 roku.

JAKIE BADANIA WODY POWINIENEM ZROBIĆ?

Jeśli są miedziane rury lub złącza rurowe, należy wykonać badania w celu zmierzenia poziomu miedzi, ołowiu i innych metali w wodzie. Jeżeli jest więcej niż jeden rodzaj rur, należy sprawdzić, które rury obsługują krany najczęściej używane do picia. Jeżeli zarówno ciepła jak i zimna woda przepływa przez plastikowe rury PCV, istnieje małe lub żadne ryzyko dla zdrowia inne niż ołów z kranów lub pomp studni.

Podczas testowania na korozyjność, próbki muszą być pobrane po tym jak woda została pozostawiona w stagnacji w twoich rurach przez co najmniej poprzednie sześć godzin, np. z samego rana. Próbka powinna być pobrana przy kranie najczęściej używanym do picia.

Kluczowym testem do określenia korozyjności jest pH. Jeśli pH wynosi 6 lub poniżej, jest to silnie korozyjne i prawdopodobnie konieczne będzie leczenie. Jeśli pH wynosi od 6 do 6,9, woda jest w pewnym stopniu korozyjna i może być potrzebne więcej testów. Wyższe wartości pH oznaczają, że woda prawdopodobnie nie jest korozyjna, ale dalsze testy mogą być uzasadnione, w zależności od przypadku.

Jak mogę naprawić korozyjną wodę?

Usuwanie korozyjnej wody jest kwestią regulacji poziomu pH wody wchodzącej do domu. Istnieje kilka metod, od podstawowych do drogich.

• Odłamki kalcytowe: Dodawanie wiórów kalcytowych do dna istniejącej studni może zmniejszyć korozyjność przy niskich kosztach, ale może również powodować twardość i zmienić smak wody.
• Pompa zasilająca chemiczna: To podejście działa poprzez pompowanie roztworu sody kalcynowanej lub sody oczyszczonej do wody. Nie powoduje to zwiększenia twardości, a roztwór może być zmieniany w zależności od pH wody. Może to jednak spowodować uszkodzenie niektórych urządzeń mechanicznych i wymaga rutynowych kontroli i napełniania roztworu chemicznego co kilka tygodni.
• Filtry neutralizujące: Filtr ten posiada zbiornik pod ciśnieniem zawierający złoże filtracyjne z węglanu wapnia lub kalcytu. Gdy kwaśna woda przechodzi przez filtr, węglan wapnia neutralizuje kwasowość. Ta metoda zwiększy twardość wody.
• Podajnik fosforanów: Podajnik fosforanu zainstalowany przed rurociągiem miedzianym będzie pompował fosforan do systemu wodnego i powlekał rurociąg, aby zmniejszyć lub spowolnić efekty korozji.

Skillings & Sons, Inc. może doradzić, czy testować na wodę korozyjną i czy Twój dom jest zagrożony negatywnymi skutkami korozyjności. Skontaktuj się z nami już dziś.