Lukrecja pochodzi z soku korzeni rośliny Glycyrrhiza Glabra. Obecnie rośnie ona w pasie od Afryki Północnej, przez Bliski Wschód, aż po Chiny. Niektóre z najstarszych zarejestrowanych zastosowań lukrecji znajdują się również tutaj.

Historia lukrecji może być datowana na 2300 r. p.n.e. Cesarz chiński Shennong zlecił sporządzenie wpisu w „Klasyce ziół i korzeni boskiego rolnika”, Pen-Ts’ao, w którym lukrecja była magiczną rośliną odmładzającą starzejących się mężczyzn.

Starożytne lekarstwo z lukrecji
Korzeń lukrecji znajdował się również wśród wielu skarbów znalezionych w grobowcu egipskiego faraona Tutanchamona w 1350 r. p.n.e. Naukowcy nadal nie wiedzą dlaczego. Uczeni wciąż nie wiedzą dlaczego.

Wiemy jednak, że lukrecja była częstym składnikiem wielu środków leczniczych ze starożytnej Grecji. Jednym z nich jest lek na kaszel. To właśnie tę rolę lukrecja miała odegrać w czasach współczesnych, gdzie stała się powszechnym składnikiem syropu na kaszel ze względu na swoje działanie łagodzące i przeciwzapalne.

Od leku do cukierka
Historia lukrecji jest kontynuowana od leku na kaszel do cukierka we Włoszech, Francji, Niemczech i Anglii. Istnieje wiele przykładów rozwoju lukrecji w XIX wieku, które przypominają nam o jej obecnym zastosowaniu.

Ga-Jol z 1933 r. jest jednym z najstarszych istniejących produktów z lukrecji. Wprowadzono go na rynek jako pastylkę na gardło przeciwko chrypce i kaszlowi. Na początku twarde pastylki z lukrecji, takie jak Ga-Jol, były przeznaczone na ból gardła, a miękkie pręciki lukrecji były bardziej popularne jako słodycze dla dzieci.

Galle & Jessen została założona w 1872 r., a fabryka lukrecji Høgh w 1902 r. Początkowo obie produkowały słodycze gotowane, ale zmieniły profil produkcji na lukrecję i galaretki.

Pierwszymi produktami były lukrecje w kształcie, pastylki solne, pastylki eukaliptusowe i kolorowe formy o smaku owocowym.

W latach dwudziestych pojawiła się lukrecja miękka. Po wielu próbach fabryka lukrecji Høgh’s wyprodukowała pierwsze laski i szczoteczki do zębów z lukrecji.

Høgh’s Lakrids zmieniła nazwę na Pingvin Lakrids w 1962 r., kiedy firmę kupił Toms.

.