Nie jedna osoba zasługuje na cały kredyt za wynalezienie rayonu, który jest teraz uznaną nazwą handlową w Stanach Zjednoczonych dla wszystkich syntetycznych włókien poprzednio znanych jako sztuczny lub imitacja jedwabiu, niezależnie od procesu produkcji. Lśniące włókna tego włókna są wytwarzane z różnych roztworów zmodyfikowanej celulozy, takich jak ścier drzewny i linters bawełniany w odpowiednim rozpuszczalniku, które są tłoczone lub wyciągane przez otwory i zestalane za pomocą środka strącającego. W 1664 roku Robert Hooke, angielski fizyk doświadczalny, opublikował książkę, w której opisał mikroskopowe badanie naturalnego jedwabiu i zasugerował możliwość sztucznego wytworzenia podobnej nici. René de Réaumur, francuski naukowiec, wysunął podobną sugestię w 1734 roku. Być może pierwszym patentem na użycie nitrocelulozy w konkretnym celu produkcji imitacji jedwabiu był ten uzyskany w Anglii w 1855 roku przez Georges’a Audemarsa z Lozanny. Nowoczesny przemysł rayon rozpoczął się jednak dopiero po roku 1884, kiedy to hrabia Hilaire Chardonnet z Francji opatentował swoją metodę naśladowania jedwabnika w produkcji włókien celulozowych. Jako student Chardonnet pracował w Paryżu z Pasteurem, który szukał lekarstwa na chorobę jedwabników, a obserwując jak jedwabniki przetwarzają celulozę z drzewa morwowego na jedwab, młody chemik zainspirował się do naśladowania ich osiągnięć. Jego pierwsza udana jedwabna przędza zastępcza została zaprezentowana na wystawie w Paryżu w 1889 roku. W 1923 roku National Retail Dry Goods Association of the United States zaprosiło kilka stowarzyszeń do utworzenia komitetu, który miał wybrać substytut sztucznego jedwabiu, który został uznany za nieodpowiedni i mylący jako nazwa nowego, autentycznego materiału włókienniczego. Po rozważeniu wielu sugestii zgłoszonych przez społeczeństwo, 25 stycznia 1924 roku komitet przyjął nazwę glos. Określenie to nie spotkało się jednak z powszechną aprobatą, dlatego też powołano kolejny komitet, który miał wybrać bardziej eufoniczne słowo. Ten drugi komitet składał się z dwudziestu mężczyzn, którzy reprezentowali wiodących producentów i konsumentów sztucznego jedwabiu. Jego przewodniczącym był S. A. Salvage, prezes Viscose Company, pionierskiego producenta rayonu w Stanach Zjednoczonych. W liście z dnia 4 września 1928 roku, skierowanym do autora, Salvage wyjaśnił, w jaki sposób ukuto nazwę rayon: „Jeden z członków komitetu zasugerował, że skoro produkt ma olśniewający połysk, jedna sylaba powinna oznaczać olśniewający połysk, a także zasugerował, że tą sylabą powinno być ray, i w końcu doszliśmy do wniosku, że należy ją dodać, i tak powstało słowo rayon. Nie było żadnego związku z francuskim słowem rayon, i czuliśmy wtedy, że nie będzie dużego zamieszania z powodu różnej wymowy tych dwóch słów, ale teraz wiemy, że termin rayon zostałby już przyjęty na całym świecie, gdyby nie konflikt z francuskim słowem.” Francuskie rayon (wymawiane reh-YONN) oznacza „promień” lub „wiązkę”. Uważa się, że członkiem komitetu odpowiedzialnym za arbitralne nadanie nazwy rayon był Charles Edward Lord (1865-1942), prezes Aberfoyle-Manufacturing Company w Chester w Pensylwanii i pionier tkania sztucznego jedwabiu. National Retail Dry Goods Association oficjalnie przyjęło nowe słowo 23 maja 1924 roku, a inne zainteresowane organizacje ekologiczne wkrótce poszły za jego przykładem. Zostało ono później przyjęte przez Federalną Komisję Handlu, Departament Handlu, Departament Kultury i inne agencje federalne. Komitet prawdopodobnie nie był świadomy faktu, że Rayon od dawna był nazwą wioski Indian Opata w Sonorze, w Meksyku.