Friedrich von Wieser, (ur. 10 lipca 1851, Wiedeń, Austria – zm. 23 lipca 1926, Sankt Gilgen), ekonomista, który był jednym z głównych członków austriackiej szkoły ekonomii, wraz z Carlem Mengerem i Eugenem von Böhm-Bawerkiem.

Wieser uczęszczał na Uniwersytet Wiedeński w latach 1868-1872, a następnie rozpoczął służbę państwową. Podobnie jak jego kolega, Böhm-Bawerk, Wieser mógł studiować u trzech założycieli niemieckiej szkoły ekonomii historycznej – Karla Kniesa w Heidelbergu, Wilhelma Georga Roschera w Lipsku i Bruno Hildebranda w Jenie. Praca Mengera wywarła na Wiesera głęboki wpływ. W 1884 r. udał się na Uniwersytet w Pradze, a w 1903 r. zastąpił Mengera na Uniwersytecie Wiedeńskim. Następnie zajmował oficjalne stanowiska i służył jako minister handlu w ostatnim rządzie Austro-Węgier.

Jego dwie najważniejsze prace to Der natürliche Wert (1889; „Wartość naturalna”) i Grundriss der Sozialökonomik (1914; „Podstawy ekonomii społecznej”). W pierwszej z nich rozwinął on austriacką teorię kosztów, opierając się na subiektywnym podejściu Mengera do wartości i wprowadzając pojęcie kosztu alternatywnego. W Sozialökonomik zasada użyteczności krańcowej jest punktem wyjścia do analizy kolejno coraz bardziej rozbudowanych systemów stosunków gospodarczych.

.