Niemal nic jak drzewa mówi Oregon i drzewa Oregonu łatwo przekłada się na różnorodność dzięciołów Oregonu.

Tuzin gatunków obejmujących wszystkie pięć rodzajów dzięciołów sprawia, że Oregon jest doskonałym miejscem dla odwiedzających, aby nadrobić zaległości na liście życia dzięcioła. W rzeczywistości, w dobrym sezonie ptaków, jedenaście gatunków dzięciołów można znaleźć biorąc szybką przejażdżkę samochodem nad do wschodniej strony Cascades.

Pomyśl o tym, że tat Ameryki Północnej najbardziej zróżnicowane dzięcioła rodzaju, Picoides, rekordy dziewięć oddzielnych gatunków. Pięć z nich żyje w Oregonie. W tym dzięcioł białogłowy, na zdjęciu u góry strony.

Z głową pokrytą białymi piórami, nie ma mowy o pomyłce w naturze. Jest to regionalny ptak specjalny, który zamieszkuje obszary leśne większego północno-zachodniego Pacyfiku.

Dzięcioły garbonose, kolejny niecodzienny gatunek, zamieszkują lasy północnego Boreału, zwłaszcza te, które cierpią z powodu pewnego rodzaju uszkodzeń. To jest przypadek, ponieważ ich dieta składa się głównie z owadów, zwłaszcza drewno-boring chrząszcze, które stad do dużych martwych i moribund trees.

Grzbietowy populacje dzięciołów koniecznie są linki do zmian siedliskowych. W czasach obfitości żywności, populacje rozwijać. Niestety w czasach, gdy obszary leśne odzyskać, ich populacje decrease.

Są gniazda jaskini, podobne do innych gatunków dzięciołów. Jak na zdjęciu podkreśla, żółta korona na samca odróżnia je od typowej czerwonej korony bardziej powszechnych gatunków dzięciołów. Samice mają czarną koronę.

Amerykańskie dzięcioły trójpalczaste zazwyczaj są wprowadzane jako najbardziej wytrzymałe z rodzimych gatunków dzięciołów. Rozmnażają się dalej na północ niż jakikolwiek inny amerykański dzięcioł, w tym w Oregon.

Fizycznie przypomina Black-backed Woodpecker, choć jest nieco mniejszy z krótszym rachunku. W przeciwnym razie, czarne i białe paski na plecach i obecność żółtej korony na samca są podobne. Kobieta ma solidną czarną koronę.

Populacje na dalekiej północy i wysokie góry mogą migrować do dolin, a na rzadkich przypadkach nawet dalej na południe, w okresie zimowym. W przeciwnym razie, nie są one znane jako regularne gatunki migrujące. Ich życie w lasach oznacza, że nie są one znane jako wspólne podwórko feeder bird.

Downy i Hairy woodpeckers są powszechne w całych Stanach Zjednoczonych, i wyglądają bardzo podobnie.

Downy dzięcioły, mniejszy z dwóch, mają również mniejszy rachunek.

Porównaj zdjęcie włochatego z Downy i większy rachunek dzięcioła włochatego staje się oczywiste. W przeciwnym razie, czarno-białe paski na twarzy, biały brzuch i tylne pióra wyglądają bardzo podobnie. Mężczyźni mają również czerwoną koronę.

Oba gatunki są wygodne w lasach i obszarach mieszkalnych zarówno. Szukajcie ich na podwórku feeder.

Flickers

Oregon gospodarze West Coast podgatunki Northern Flicker nazwie Red-shafted Northern Flicker. Mężczyźni, jak jeden przedstawiony na zdjęciu są odróżniane od kobiet przez czerwoną łatę na cheek.

While są one głównie karmniki ziemi, scavenging dla mrówek w trawniku, nie biorą do tyłu podwórze karmniki i szczególnie cieszyć się przekąskę suet i wody. Z długością życia, która często przekracza znak pięciu lat, właściciele domów mogą spodziewać się długotrwałego związku z każdym migotaniem, które mogą przyciągnąć do tylnego podwórka feeder.

Dzięcioły: Dryocopus

Czerwony grzebieniasty głowy i białe paski w poprzek twarzy sprawia, że trudno pomylić Pileated Woodpecker dla każdego innego gatunku. Jest to jedyny gatunek z rodzaju Dryocopus w Stanach Zjednoczonych i prawdopodobnie największy dzięcioł na każdym obszarze.

Dzięcioły są przystosowane do siedlisk. Fakt ten częściowo wyjaśnia ich zasięg. Z wyjątkiem stanów Rocky Mountain i Midwest, można je znaleźć od wybrzeża do wybrzeża. Potrzebują trochę gęsty obszar leśny dla siedliska. Na zachodzie preferują stare siedliska wzrostu, a na wschodzie mogą dostosować się do młodszych lasów.

Woodpeckers: Melanerpes

Sześć gatunków dzięciołów Melanerpes gniazduje wśród zalesionych obszarów Ameryki Północnej. Oregon gospodarzem dwa z nich.

Dzięcioły kukurydzy są najbardziej powszechne. Oni zamieszkują gaje dębowe, spędzając swoje dni zbierając żołędzie. Po zebraniu żołędzie są przechowywane w dziuplach drzew lub w pobliskich drewnianych konstrukcjach, takich jak płoty i słupy telefoniczne.

W przeciwieństwie do większości gatunków dzięciołów, zarówno samiec, jak i samica mają czerwoną koronę.

Wszystkie zachodnie stany zapewniają bardzo dobre siedliska dla różnych niecodziennych dzięciołów. Góry i większe utwory starego wzrostu lasu, zwłaszcza Ponderosa Pine odpowiadają potrzebom dzięcioła Lewisa.

Zdjęcie przedstawia kolejną z cech szczególnych dzięcioła. Więcej niż jakikolwiek inny rodzimy gatunek, fioletowy do czerwonego odcienia na piórach Lewis’s Woodpecker sprawia, że wyróżniają się. Zielonkawe pióra głowy i szary kołnierz i klatki piersiowej komplement ciemne skrzydła i tail.

Sapsuckers

Cztery gatunki sapsucker (Sphyrapicus) wiercić swoje studnie w drzewach od wybrzeża do wybrzeża. Oregon ma trzy z nich.

Dominujący gatunek Zachodniego Wybrzeża, Red-breasted Sapsucker (Sphyrapicus ruber), na zdjęciu, wariant Zachodniego Wybrzeża, spędzają lato w wyższych lasach elewacji w pobliżu rzek i strumieni. Niektóre populacje migrują w dół do dolin podczas zimy.

Red-naped Sapsuckers rozpocząć ich zakres, gdzie Red-breasted Sapsucker zakres kończy, obszary leśne w regionie Rocky Mountain. Są one migrujące i podczas gdy niektóre z nich będzie podjąć do dolin Gór Skalistych w miesiącach zimowych, wiele również zima w Meksyku i Ameryce Środkowej. Kiedy migrują do dolin są często widziane w obszarach mieszkalnych.

Williamson’s Sapsuckers zamieszkują obszary górskie na Zachodzie, w tym Góry Skaliste, Kaskady i Sierra Nevada.

Of special interest jest to, że mężczyźni i kobiety różnią się w ich wygląd fizyczny. Mężczyźni, jak jeden przedstawiony na zdjęciu, mają wyraźne czarne pióra na głowie, uzupełnione przez białe paski i czerwone gardło. Kobiety mają brązowe pióra na głowie i czarny i biały barred wzór piór na ciele. Obie płcie mają żółte brzuchy.

Podobnie jak inne sapsuckery, nie są typowymi ptakami karmowymi, tylko sporadycznie.

.