Drogi Jacku,

Mimo że nasze lęki mogą być różne, wszyscy czasami się boimy. Odkurzacze, psy, a nawet ogórki sprawiają, że włosy stają mi dęba. Być może dla ciebie są to pająki, ciemność lub myśl o potworach pod twoim łóżkiem.

Mój przyjaciel Michael Delahoyde jest naprawdę ciekawy tego, co nas przeraża. Jako profesor języka angielskiego na Washington State University, prowadził nawet kurs o potworach.

Delahoyde wyjaśnił, że nasze mózgi lubią kategoryzować informacje, aby pomóc nam nadać sens naszemu światu. Ale potwory jakby żyją pomiędzy różnymi kategoriami.

„Dobrze czujemy się ze zwierzętami. Dobrze czujemy się z ludźmi. Mamy rozróżnienia w dół,” Delahoyde powiedział. „Ale kiedy masz potwora, jak wilkołak, który jest gdzieś pośrodku, wtedy nas to przeraża.”

Nie możemy całkiem położyć palca na tym, co się dzieje, więc czujemy poczucie niepewności. Zombie również łamią kategorie i prawa natury, ponieważ są zarówno żywe, jak i martwe.

Każda kultura ma też swoje własne potwory. Jednym z nich w Japonii jest bakeneko, nadprzyrodzone, zmiennokształtne stworzenie-kot, którego obecność w opowieściach jest często postrzegana jako znak, że wkrótce nastąpi dziwne wydarzenie.

Nasze serca zaczynają pompować. Nasze źrenice stają się większe. Nasze ręce się pocą. Możemy nawet dostać gęsiej skórki lub dreszczy. Centrum strachu w naszym mózgu, mała część w kształcie migdała zwana amygdala, zaczyna pracować.

Mózg i ciało przygotowują się do podjęcia decyzji o tym, co zrobić w przerażającej sytuacji. Musimy zdecydować, czy stawić jej czoła, czy uciec.

W niektórych sytuacjach nasza reakcja na tę sytuację walki lub ucieczki może być porywająca. To dlatego niektórzy ludzie faktycznie lubią oglądać przerażające filmy. Wiedzą, że są bezpieczne, nawet jeśli od czasu do czasu muszą zasłonić oczy łapami.

Mój przyjaciel Jaak Panksepp, badacz w WSU College of Veterinary Medicine, jest również ciekawy emocji, takich jak strach, u zwierząt.

Wszystkie nasze mózgi zawierają system strachu, wyjaśnił, który jest zaprojektowany, aby chronić nas przed krzywdą. Kiedy ten system jest w pracy, mamy uczucie, które można opisać jako scary.

Pomimo że nasi przodkowie nie mogli stanąć twarzą w twarz z wilkołakami, mogli napotkać szablastozębnego kota. Musieliby podjąć decyzję, czy walczyć z nim, czy uciekać. System strachu automatycznie podpowiada nam, żeby unikać takich sytuacji. Pomaga nam również, często w jednej chwili, zorientować się, jak radzić sobie z podobnymi przerażającymi wydarzeniami w przyszłości. Strach pomaga nam przetrwać.

Nasze osobiste lęki mogą faktycznie zmienić się, jak się starzejemy, zbyt. Możemy zacząć bać się nowych rzeczy lub nauczyć się mniej bać rzeczy, których kiedyś się baliśmy, takich jak psy lub potwory pod łóżkiem.

Masz pomysł na własnego potwora lub straszną historię, którą chciałbyś się podzielić? Wyślij swoje rysunki lub historie na adres [email protected].

Szczerze,
Dr. Universe