Melodia i rytm – Wiele akcentów opiera się na melodii i rytmie, aby je zdefiniować, na przykład, śpiewny akcent jak walijski. Przez większość czasu, melodia i rytm piosenki zniwelują melodię i rytm zwykłego wzorca mowy śpiewaka. Czasami jednak piosenki są pisane tak, aby podkreślić akcent piosenkarza. Dzieje się to w wielu rodzajach śpiewu ludowego i country i oznacza, że piosenkarz może zachować rytm i melodię, która jest dla nich naturalna w ich mowie. Ten klip Dixie Chicks jest dobrym przykładem, ponieważ, szczególnie w wersach, rytm i melodia podążają za podobnym wzorem do naturalnej mowy Natalie Maines, pozwalając jej akcentowi być szczególnie widocznym.

Placement – Vocal placement jest gdzie czujemy rezonans dźwięku w naszych ciałach, kiedy mówimy lub śpiewamy. Aby uzyskać zrównoważony i zrelaksowany dźwięk, zwłaszcza nad naszymi przerwami i wysokimi nutami, generalnie potrzebujemy neutralnej krtani i umiejscowienia. Twój akcent naprawdę ma znaczenie, ponieważ ostatecznie twój głos śpiewający jest tylko przedłużeniem twojego głosu mówiącego. Nasze naturalne ułożenie jest często definiowane przez nasz akcent i może pomóc lub/i przeszkodzić naszemu głosowi śpiewającemu w zależności od tego, co próbujemy zrobić. Kiedy uczę, często ćwiczenia, których używam, aby pomóc ludziom znaleźć zrównoważony ton w przerwie, różnią się w zależności od tego, skąd pochodzą. Angielskie akcenty często pomagają ludziom znaleźć piękny ciepły ton i lekki głos głowy, amerykański akcent ma tendencję do pomagania komuś mieć bardziej do przodu umieszczenie, które zwykle pomaga silny mix. Pamiętaj, że jesteś ćwiczenia i szkolenia mięśni w przewodzie głosowym codziennie po prostu speaking.

Consonants – W ramach języka angielskiego, spółgłoski nie mają tendencję do bycia wielkie znaczniki akcentu, ponieważ pozostają one dość uniwersalny, gdziekolwiek ktoś pochodzi. Jednak spółgłoski różnią się w różnych językach; czasami można zauważyć nieanglojęzycznego użytkownika, gdy śpiewa piosenkę po angielsku przez to, jak wymawia spółgłoski. Oczywiście są pewne różnice, jak na przykład w dźwiękach 'r’ i 't’ w amerykańskim i brytyjskim akcencie. Na przykład, Amerykanie często wymawiają coś bardziej w kierunku 'd’ w słowach takich jak 'litter’. Mogą to być znaczniki, na które należy zwracać uwagę, jednak styl oznacza, że piosenkarze często dokonują wyborów, które niwelują te różnice. Brytyjskie 't’ może dać dość przycięte, sprężyste uczucie, więc brytyjski piosenkarz może wybrać użycie amerykańskiego 'd’ dla gładszego dźwięku. Podobnie, amerykański wykonawca Teatru Muzycznego może użyć ostrzejszego brytyjskiego 't’, aby naprawdę wyeksponować słowo, nawet jeśli normalnie nie zrobiłby tego podczas mówienia.