W przeciwieństwie do innych prestiżowych wyścigów, takich jak 100 metrów czy 400 metrów, maraton wyróżnia się nie tylko swoją długością, ale także niezwykle specyficznym dystansem. Jak każdy maratończyk wie, całkowity dystans wynosi 26,2 mili. Sam Adams nawet zrobił z tego piwo.

Wciąż wielu biegaczy – niezmiennie niektórzy, którzy pobiegną w tym roku w Bostonie – nie ma pojęcia, dlaczego dystans maratonu wynosi 26,2 mil (dokładnie 26,2187575 mil). Odpowiedź jest w jakiś sposób zarówno prosta, jak i tajemnicza.

Krótka odpowiedź brzmi, że maratony są ustawione na 42,195 kilometrów (26,2 mil), ponieważ Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) oficjalnie przyjęło to w 1921 roku. Po prawie 25 latach maratonów rozciągających się na różne długości, 26,2-milowy dystans z Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 1908 roku został wybrany jako standard.

Teraz, próbując wyjaśnić dokładnie, dlaczego IAAF wybrał ten konkretny kurs olimpijski jako oficjalny dystans-i dlaczego kurs w Londynie był jego dokładną długością-jest gdzie historia staje się mętna.

Jako przykład, nawet osiągnięcie zwykłego wyjaśnienia, dlaczego IAAF wybrał Igrzyska w 1908 roku jako oficjalny pomiar nie jest możliwe. Według Davida E. Martina i Rogera W.H. Gynna w The Olympic Marathon:

Długość wyścigu została podana jako 42.1954 kilometry, lub 26 mil, 385 jardów – taka sama jak na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 1908 roku – ale nie ma dyskusji dotyczącej przesłanek jej wyboru.

I tak jak w przypadku maratonu olimpijskiego z 1908 roku, rachunki różnią się w kwestii wyjaśnienia dziwnie precyzyjnej długości kursu. Bezsporne jest to, że maraton zaczynał się w zamku Windsor, a kończył na Stadionie Olimpijskim przed lożą królewską. Jednak od tego momentu źródła zaczynają się rozbiegać w swoich relacjach.

Zdjęcia: Maraton Bostoński przez lata

Według wersji IAAF:

Dystans ten następnie został wydłużony do imperialnej miary 26 mil na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 1908 r. i zwiększony o kolejne 385 jardów, gdy linia startu została cofnięta, aby mogły ją zobaczyć dzieci w Królewskim Żłobku w Windsorze i nadal kończyć przed królową Aleksandrą na Stadionie White City w zachodnim Londynie.

David Miller’s The Official History of the Olympic Games również zapewnia żłobek jako powód dodatkowych 385 jardów.

Inni eksperci nie zgadzają się. Bob Wilcox z Międzynarodowego Stowarzyszenia Historyków Olimpijskich odniósł się do historii o 385 jardach dodanych z powodu królewskich dzieci mogących oglądać jako „mit”, zauważając:

Nie znaleziono żadnych dowodów na poparcie tej historii: nic nie znaleziono w archiwach królewskich, a podczas gdy księżniczka Maria rozpoczęła wyścig, istnieją mocne dowody, jak zostanie zauważone, że była to decyzja podjęta pod wpływem chwili, a w każdym razie jej wpływ nie zrobił żadnej różnicy w odległości.

As was relayed in the official report of the 1908 London Olympics, the marathon course was described as proceeding:

From Windsor Castle to the Olympic Stadium in Shepherd’s Rush, in which 385 yards were run on the cinder track to the finish, below the Royal Box, the runner turning to his left as he entered the track on the side opposite the Royal Box.

Jasno widać, że brak konsensusu co do pochodzenia trasy utrzymywał się przez ostatnie 99 lat.

Niezależnie od tego, jak określono długość kursu, wyścig z 1908 roku natychmiast stał się najsłynniejszą wersją swoich czasów (co może pomóc wyjaśnić, dlaczego IAAF ostatecznie wybrał go jako oficjalną długość maratonu). Włoski biegacz Dorando Pietri objął późne prowadzenie, gdy wkraczał na Stadion Olimpijski. Ale po początkowym skręcie w złą stronę w dół toru stadionu, Pietri upadł z wyczerpania.

Kontrowersyjnie, pomógł mu stanąć na nogi i przekroczyć linię mety przez dwóch urzędników wyścigowych. Amerykańska drużyna olimpijska, w imieniu zajmującego drugie miejsce biegacza Johnny’ego Hayesa, oprotestowała wynik. Protest został podtrzymany, a Hayesowi przyznano złoty medal, po tym jak Pietri został zdyskwalifikowany. Na pocieszenie, Pietri, który stał się moralnym faworytem wśród fanów, otrzymał specjalny puchar od brytyjskiej królowej Aleksandry.