Babe Ruth jest uważany za jednego z najlepszych graczy w historii Major League Baseball, którzy kiedykolwiek założyli pasy i grali dla Jankesów. Wielu fanów baseballu wie, że nie grał dla Jankesów przez całą swoją karierę, ponieważ ci słynnie wykupili jego kontrakt od Red Sox, co doprowadziło do niesławnej „Klątwy Bambino”.

Co jednak nie jest tak znane wśród fanów baseballu, to fakt, że Ruth nie zakończył swojej kariery również w Bronksie. W rzeczywistości zaczynał i kończył swoją karierę w drużynach, które grały w Bostonie – ale nie wrócił do Red Sox po okresie spędzonym w Yankees. Do jakiej drużyny trafił Ruth i dlaczego opuścił Jankesów?

Przed-jankeska kariera Baby Ruth

Ruth zadebiutował w Red Sox jako 19-latek 11 lipca 1914 roku. Rozpoczął ten mecz, przechodząc siedem inningów i dając dwa biegi przy ośmiu trafieniach w zwycięskim wysiłku. Grał dla Red Sox do 1919 roku, spędzając cały ten czas jako gracz dwudrożny.

W swoich pierwszych sześciu sezonach pre-Yankee, Ruth uderzył .308 z 49 home runs i 224 RBI na płycie. Na kopcu, on poszedł 89-46 w 158 meczach – 143 startów – z 2,19 ERA i 483 strikeouts w prawie 1200 inningów.

Babe Ruth z Jankesami

The Red Sox sprzedał Ruth do Jankesów za 120.000 dolarów – rekordowa kwota w tym czasie – z transakcją ogłoszono 6 stycznia 1920 roku, po tym jak Ruth podpisał nowy kontrakt z Jankesami.

Miał spędzić 15 sezonów z Jankesami, choć był z nimi w zasadzie wyłącznie rozgrywającym, grając w zaledwie pięciu meczach po dołączeniu do zespołu. To właśnie wtedy, gdy Ruth występował w mundurze Jankesów, osiągnął liczby, które pomogły rozwinąć jego legendę i ostatecznie zapewniły mu miano jednego z najlepszych graczy w historii tego sportu.

Ruth osiągnął imponujący wynik .349 w barwach Jankesów, zaliczając 659 home runów i zdobywając 1 978 RBI. Podczas gdy WAR nie było jeszcze wtedy statystyką, WAR Rutha podczas jego pobytu w Jankesach wynosi 142,6 w ciągu 15 lat.

Ruth opuścił Jankesów po sezonie 1934, gdy Jankesi pozbyli się go po tym, jak jego wyniki zaczęły słabnąć. W czasie swojej pracy w Jankesach, Ruth pomógł poprowadzić drużynę do siedmiu tytułów World Series i został uznany MVP Ligi Amerykańskiej w 1923 roku.

Próba kontynuowania kariery po odejściu z Jankesów

Mimo, że Babe Ruth miał 39 lat po odejściu z Jankesów, nie był gotowy, aby nazwać to karierą i próbował zagrać jeszcze jeden sezon po odejściu z Jankesów. Wchodząc w sezon 1935, Ruth powrócił do Bostonu – ale tym razem grał dla ówczesnej drużyny Boston Braves z National League.

Pomimo tego, że czas spędzony przez Rutha z Jankesami zakończył się na niezbyt korzystnych warunkach, drużyna wciąż zachowała jego koszulkę z numerem 3 w 1948 r., aby uhonorować jego mocne występy w ciągu 15 sezonów spędzonych w Bronksie. Ruth był częścią inauguracyjnej klasy National Baseball Hall of Fame w 1936 roku, stając się jednym z pierwszych pięciu graczy, którzy zostali wprowadzeni do Hall of Fame.