Filozofowie spędzili wiele stuleci na poszukiwaniu sensu życia, ale w ostatnich dziesięcioleciach biologowie komórki stali się jeszcze bardziej zafascynowani sensem śmierci. Apoptoza opisuje zaaranżowany upadek komórki, charakteryzujący się rozerwaniem błony, kurczeniem się komórki, kondensacją chromatyny i fragmentacją DNA, po którym następuje szybkie pochłonięcie zwłok przez sąsiednie komórki. Jest ona odróżniana od śmierci przez nekrozę przez brak związanej z nią odpowiedzi zapalnej. Obserwacje te zostały poczynione przez Kerra i wsp. już w 1972 roku,1 ale ich znaczenie było niedoceniane przez wiele lat. Obecnie jednak apoptoza bierze udział w procesach biologicznych od embriogenezy do starzenia się, od prawidłowej homoeostazy tkankowej do wielu chorób człowieka i stała się jedną z najgorętszych dziedzin badań biomedycznych.

.