Moja współlokatorka z drugiego roku i ja byłyśmy całkowitymi przeciwieństwami: byłam premed, walcząc przez zbyt wiele równań chemii organicznej, podczas gdy ona uczyła się do finału jogi jako części jej muzyczno-teatralnego kierunku. Ale pewnego słonecznego październikowego popołudnia, w ciasnej kuchni naszego nowojorskiego akademika, odkryłyśmy, że łączy nas wspólna miłość do halvah – a przynajmniej tak mi się wydawało. Wyciągnęła z szafki pojemnik, a kiedy zajrzałem do środka, moim oczom ukazała się beżowa, sucha masa, która wyglądała bardziej jak eksperyment z laboratorium chemicznego niż deser. Byłem jeszcze bardziej zdezorientowany, kiedy poczułem tylko zapach sezamu. To było absurdalnie pyszne i w niczym nie przypominało krówkowego deseru w stylu puddingu, który dorastałam jedząc go garściami.

Moja współlokatorka została obdarowana halwą przez przyjaciela, który niedawno wrócił z podróży do Izraela, i jak wielu, założyłam, że halvah i halwa (nie wspominając o halva, helva i halava) to różne nazwy tego samego deseru. Jednak w kulturach Azji Południowej halwa rzadko, jeśli w ogóle, zawiera nasiona sezamu. Zamiast tego, jest to pudding-jak mieszanina wykonana w najbardziej podstawowej formie z połączenia ghee, cukru lub jaggery, i jakiejś formy mąki, gotowane na kuchence, aż gęsty i kremowy, i jeść z łyżką.

Południowoazjatyckie mają tę niezwykłą zdolność do przekształcenia dość dużo wszystko w halwa. Jest to w zasadzie ukryta supermoc moich ludzi (to i picie niesamowitej ilości chai). Tak długo, jak coś może być gotowane z ghee i cukrem, może być zamienione w halwa – nic nie jest poza granicami. Niektóre z najczęstszych wersji to halwa zrobiona z soczewicy (mianowicie moong daal), makaronu vermicelli i warzyw takich jak marchewka i gurda butelkowa. Ktoś nawet wymyślił, jak przekształcić kiwi i chleb w halwa.

Halavah na Carmel Market w Tel Awiwie różni się od moong dal halwa (na zdjęciu powyżej). Ale jest też w pewnym sensie taka sama.

Halawa nie jest codziennym deserem w taki sposób, jak, powiedzmy, lody po ciężkim dniu, ale nie jest też zarezerwowana wyłącznie na specjalne okazje, jak île flottante. Zamiast tego, raczej żyje w sferze małych uroczystości. Moje pierwsze żywe wspomnienia z dzieciństwa dotyczące halwy pochodzą z weekendów po wydarzeniach w lokalnej świątyni hinduistycznej. Wszyscy schodziliśmy się do piwnicy na lunch i zawsze na końcu stołu znajdowało się sheero (często nazywane również sooji halwa), które podawano jako prasad (religijne błogosławieństwo). Byłam kiepska w modlitwie, ale za to świetna w konsumowaniu sheero. Zasadniczo gęsta, ale miękka owsianka wykonana z semoliny, ghee i cukru, wersje, które kochałem najlepiej były zawsze przyprawione nerkowcami i rodzynkami.

To czuł się jak świat z dala od cukierków-jak orzechowe izraelskiej halwy moja współlokatorka wprowadziła mnie do. Wersja, którą mi pokazała, jest częściej niż nie pareve (klasyfikacja w judaizmie oznaczająca, że żywność nie zawiera nabiału), bardziej krucha w konsystencji i często spożywana jako słodki przysmak lub zapiekana w innych deserach. Więc jak to się stało, że mają zasadniczo tę samą nazwę, mimo że, podobnie jak ja i mój współlokator, były zasadniczo przeciwieństwem siebie nawzajem?

Wysłałam maila do Kena Albali, historyka jedzenia i profesora na Uniwersytecie Pacyfiku, który miał zaskakująco proste wyjaśnienie. Uważa on, że słowo „halva” (jak również samo danie) jest pochodzenia perskiego lub arabskiego i oznacza po prostu słodką, półstałą krówkę, którą można zrobić praktycznie ze wszystkiego. Albala uważa, że deser przywędrował do Indii i Pakistanu wraz z imperium Mughal i rozkwitł dzięki lokalnym składnikom, takim jak marchew. W Grecji i Turcji halvah jest zwykle robiona z semoliny i miodu. Izraelska halvah na bazie sezamu może być przypisana do szlaków handlowych. „Sezam pochodzi z Afryki i został przywieziony na Bliski Wschód przez Egipt, a następnie uprawiany na Bliskim Wschodzie. Więc można go często znaleźć w kuchni, jak tahini.” Sezam nigdy nie był całkiem tak obfity w Azji Południowej, dzięki czemu alternatywne składniki stały się bardziej popularne.

Niezależnie od tego, jak bardzo różnią się w smaku i konsystencji, doszedłem do miłości obu tych cukrowych kuzynów w równym stopniu. Halvah stała się jednym z moich ulubionych dodatków do lodów – pokruszona i nałożona łyżką na soft serve – podczas gdy ja wciąż mam ochotę na miseczki sooji halwa i halwa marchewkowa (najlepiej prosto z lodówki) w weekendowe poranki. Czekam tylko na dzień, w którym ktoś wymyśli, jak zrobić halwa halwa.

Basic Sesame Halvah

6-8 porcji

Gajar Halwa (Carrot Halwa)

8 porcji

Składniki

• 2 łyżki stołowe ghee
• 2 funtów marchwi (obrane i starte)
• 4 filiżanki mleka pełnego
• 1¼ filiżanki cukru granulowanego
• ¼ filiżanki mleka w proszku
• 2 łyżeczki mielonego kardamonu
• garść mieszanych orzechów, jak migdały i nerkowce, do posypania

W tej indyjskiej halwie, marchew gotuje się w cukrze, przyprawach i mleku, aż stanie się miękka i przypominająca budyń. Możesz podawać to na ciepło, posypane orzechami, lub jeść to łyżeczką, prosto z lodówki następnego dnia.

1. Roztop ghee w nieprzywierającym garnku na średnim ogniu i dodaj startą marchew. Mieszaj przez 4 do 5 minut, lub aż marchew zmięknie.
2. Dodaj mleko do garnka i kontynuuj mieszanie, aż mleko całkowicie odparuje.
3. Dodaj cukier. Cukier uwolni dużo wilgoci, więc cały czas mieszaj mieszaninę, aż wilgoć odparuje. Przeproś swoją rękę.
4. Następnie dodaj do garnka mleko w proszku. Wymieszaj do połączenia i gotuj przez 4 do 5 minut, lub do momentu zgęstnienia mieszanki. Następnie wymieszać z kardamonem w proszku.
5. Przyozdobić orzechami, jeśli chcesz. Podawać na gorąco lub schłodzone.

.