Kraje demokratyczne ze znacznymi nierównościami, w których ludzie wierzą, że sukces zależy od koneksji i szczęścia, wywołują polityczne poparcie dla wysokich stawek podatkowych i hojnych państw opiekuńczych. Tradycyjna mądrość głosi, że taka polityka szkodzi gospodarce, ale nie ma zbyt wielu dowodów na to, że kraje z rozbudowanym państwem opiekuńczym i znaczną redystrybucją mają gorsze wyniki gospodarcze i dobrobyt. Jednym z ważnych powodów jest to, że rządy były ostrożne w powoływaniu się na zasady wzajemności i wzajemnych zobowiązań w projektowaniu państwa opiekuńczego. Zasiłki dla bezrobotnych uzależnione od doświadczenia zawodowego, braku wykroczeń i wysiłku włożonego w poszukiwanie pracy w mniejszym stopniu szkodzą gospodarce. W istocie, świadczenia warunkowe mogą nawet zwiększyć zatrudnienie w gospodarce z płacami efektywnymi. Drugim powodem jest to, że ludzie troszczą się o względne dochody i stają się niezadowoleni, jeśli inni zarabiają i konsumują znacznie więcej niż oni. To wyjaśnia, dlaczego ludzie nie wydają się być szczęśliwsi, nawet jeśli społeczeństwa stają się coraz bogatsze. Przy takiej rywalizacji konsumentów rząd chce skorygować wyścig szczurów, nawet jeśli nie ma potrzeby redystrybucji, poprzez opodatkowanie pracy. Trzecim powodem jest to, że we współczesnych gospodarkach występuje wiele zakłóceń i usuwanie jednego po drugim może pogorszyć wyniki gospodarcze. I odwrotnie, zwiększenie progresji podatkowej w gospodarkach o niekonkurencyjnych rynkach pracy prowadzi do umiarkowanej polityki płacowej i zwiększa zatrudnienie. Ostatnim powodem jest to, że kraje z dużym państwem opiekuńczym zazwyczaj wprowadzają również różne polityki prowzrostowe.