Dylemat Jestem mężatką i mam ponad 30 lat. Mój mąż i ja jesteśmy szczęśliwi we wszystkich aspektach naszego życia. Oboje (indywidualnie i razem) zdecydowaliśmy się nie mieć dzieci. Nigdy nie czułam się „macierzyńska” i choć kocham dzieci, nigdy nie kusiło mnie, by mieć własne. Wierzę, że gdybym była o dekadę młodsza, kiedy wyszłam za mąż, albo gdyby mój mąż bardzo chciał zostać ojcem, być może zachowałabym się inaczej, ale ja czuję się tak przez całe moje życie. Ja nie widzę w tym problemu, ale ludzie wokół nas tak. Rodzina i przyjaciele mówią nam o żalu, który nieuchronnie pojawi się za dziesięć lat, zwłaszcza gdy zdam sobie sprawę, że biologicznie nie mogę mieć dzieci. Inni mówią nam, że nasz związek stanie się słabszy, gdy nie będziemy mieli dzieci, które by go podtrzymywały. Rozumiem to wszystko intelektualnie, ale moje przeczucie mówi mi, że moja decyzja jest właściwa dla mnie i mojego męża. Czy czegoś mi brakuje? Czy to takie nienaturalne dla kobiety, żeby nie chcieć własnego dziecka?

Mariella odpowiada Nietypowe, ale nie nienaturalne. Wieki propagandy wmawiają nam, że jesteśmy stworzeni po to, by się rozmnażać, ale wspaniałą rzeczą w byciu człowiekiem jest to, że można dokonywać własnych wyborów. Posiadanie lub nieposiadanie dzieci jest jednym z palących pytań. Decyzję tę dodatkowo komplikuje fakt, że jest to jeden z niewielu obszarów naszego fizycznego życia, w którym czas rzeczywiście ucieka. Możesz przebiec maraton w wieku 60 lat, nauczyć się nurkować jako septuagenarianin, ale kiedy skończy się twój schowek na jajka, twoje dni prokreacji dobiegną końca (choć, na szczęście, sytuacja ta ulega poprawie).

Twoi przyjaciele mają rację, każąc ci się skupić, ale nie sugerując, że istnieje dobra i zła droga, którą powinieneś podążać. Jesteśmy zbyt genialni jako twory, aby nasze życie było oparte wyłącznie na podtrzymywaniu gatunku. Ludzie osiągają potomność i przyczyniają się do przyszłości ludzkości na niezliczone sposoby, od pisania symfonii do odkrycia penicyliny, wyleczenia raka, napisania literackiego opus lub uratowania kota sąsiada.

Popularna teoria, że jedynym celem kobiety na tej planecie jest robienie dzieci, pochodzi z mrocznych, przedemancypacyjnych wieków, kiedy to dawanie nam pomysłów ponad nasze stanowisko mogło prowadzić do niesmacznej perspektywy równego statusu. Wraz z cudem noszenia dzieci, możemy również popchnąć nasze ciała do wykonywania wyczynów w stylu olimpijskim i wznieść się do wszelkiego rodzaju innych fizycznych bajek – więc nie ma powodu, aby poród był mniejszym prawem wyboru niż inne wyzwania.

Życie bezdzietne ma wiele do polecenia, w tym zwiększoną wolność osobistą i mniejszy stres finansowy – i żadna z tych opcji nie jest do wąchania. Co zabawne, rodzicielstwo, choć jest jednym z najtrudniejszych wyborów, jakie będziesz musiał podjąć, jest jednym z niewielu wydarzeń zmieniających życie, które nie poddaje się zbytnio analizie. Nie ma żadnego oczywistego odwołania do dożywotniego przywiązania do potomstwa, które nie czuje żadnej z tych samych odpowiedzialności wobec ciebie i spędza swoje nastolatki pracując nad tym, jak cię całkowicie porzucić.

Nikt nie idzie do rodzicielstwa dla łatwego życia i nie zobaczysz plusów, dopóki już nie dokonasz wyboru. Prokreacja jest ucieleśnieniem Catch 22. Mając takie odczucia jak ty przez większą część moich lat 20-tych i 30-tych, a później okropną desperację kogoś, kto być może zostawił to za późno, moją najlepszą radą jest poważne zastanowienie się nad wyborem, którego dokonujesz. Kiedy skonfrontowałam się z moją własną powściągliwością, zdałam sobie sprawę, że nie chodzi o to, że nie mam ochoty być matką, ale o to, że moje własne doświadczenia z dzieciństwa sprawiły, że niechętnie narzucałabym coś podobnego innym niewinnym. Na szczęście dla mnie nie było za późno. Ty możesz nie dojść do podobnego wniosku, ale zanim osiągniesz punkt bez powrotu, upewnij się najlepiej jak potrafisz, że masz jasność co do swojego rozumowania i jesteś sangwiniczna co do jego wad, jak i zalet. Twój mąż ma luksus zmiany zdania; ty nie.

Ważne i trwałe wybory, które podejmujemy, z potencjalnymi konsekwencjami przez dziesięciolecia, powinny być egoistyczne, ledwie pod wpływem innych, i dokonane przez utrzymanie zdecydowanego oka na okoliczności, które mogą się zmienić. Pary łatwiej się rozchodzą bez dzieci (choć równie boleśnie); życie staje się egzystencjalnym sporem, który trudno przegrać, jeśli patrzysz na to, jak twoje dzieci mogą powiększyć i ulepszyć nasze życie. Robienie tego, co jest dla ciebie dobre, jest często grą w zgadywanki i nikt z nas nie jest nieomylny w swoich wyborach. Nikt nie może powiedzieć ci, czy powinieneś być rodzicem, ale dobrzy przyjaciele, miejmy nadzieję, będą nadal przypominać ci, że jest to wybór, który musi być dokonany z szeroko otwartymi oczami.

Jeśli masz dylemat, wyślij krótką wiadomość e-mail na adres [email protected].

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragraphs}}{{highlightedText}}

{{#cta}}{{text}}{{/cta}}}

Przypomnij mi w maju

• Share on Facebook
• Share on Twitter
• Share via Email
• Share on LinkedIn
• Share on Pinterest
• Share on WhatsApp
• Share on Messenger

.