O, jakże wielki grzech popełnili ci ludzie! Uczynili sobie bogów ze złota. (Wj 32,31)

Mój profesor muzyki z college’u, Garen Wolf I, często komentował, że uwielbienie jest tak naprawdę „wartością”. I miał rację. Rdzeń pochodzi od staroangielskiego weorth oznaczającego „godny” lub „honorowy”. Przyrostek -ship jest stanem bycia tego, co przed nim. Tak więc cześć oznacza „stan bycia godnym”. Musimy czcić Boga nieba, ponieważ tylko On jest tego godny. Bóg jest stwórcą wszystkiego. Bóg Syn jest Tym, który umarł za nas. Żadne inne rzekome bóstwo nie zrobiło tego i o wiele więcej.

Słyszałem kiedyś kaznodzieję, który powiedział, że „zazdrość to pragnienie tego, co ma inny; zazdrość to pragnienie tego, co jest słusznie moje.” Jest to prawda przynajmniej w przypadku Boga. Pismo Święte jasno mówi, że jest On „zazdrosnym Bogiem”, jeśli chodzi o naszą relację z Nim. Nie jest zazdrosny w małostkowy, wylewny sposób, ale dlatego, że jako źródło wszelkiej prawdy wie, że nikt inny nie zasługuje na naszą cześć. Musimy Go czcić, ponieważ jest to słuszne, a czynienie inaczej jest wielkim grzechem.

Wyłączna cześć należy się Temu, który jest tego godny. Nie ma żadnego innego, który mógłby się z nim równać. Izraelici szybko zapominali. I my też czasami zapominamy. Ale jutro macie kolejną okazję, by praktykować prawdziwe uwielbienie z innymi wierzącymi w Jego domu. Wykorzystajcie ją w pełni i dobrze.

Oprzyjcie swoje uwielbienie na Bożej wartości.

Valorie Quesenberry jest żoną pastora i mamą, która mieszka w Indianie i lubi naładować się kawą i czasem z przyjaciółmi.