W tym tygodniu felieton pochodzi z dwóch odpowiedzi Kaisera, pierwotnie zamieszczonych na Quorze 24 lutego 2011 r. i 27 października 2011 r.:

Z jakiego powodu Qin Shi Huang (秦始皇) jest najbardziej znany lub pamiętany? Jakie były jego największe zasługi dla Chin?

Cesarz założyciel dynastii Qin (r. 221 p.n.e. do 210 p.n.e.) Yíng Zhèng 嬴政, znany w historii jako Qín Shǐ Huáng 秦始皇, jest najbardziej znany jako człowiek, który zjednoczył Chiny po długim chaosie okresu Walczących Państw. Do czasu jego narodzin w 259 r. p.n.e., dosłownie tysiące feudalnych państw dynastii Zhou, która w zasadzie upadła w 771 r. p.n.e., zostało zawężonych do siedmiu królestw: Qi, Chu, Yan, Han, Zhao, Wei i Qin. Qin, położone w dzisiejszej prowincji Shaanxi (w dolinie rzeki Wei w zachodnich Chinach) i skupione w pobliżu współczesnego miasta Xi’an, było ściśle związane z legalistyczną szkołą myślenia, która głosiła, że żaden człowiek nie powinien stać ponad państwem, a cele państwa powinny być ważniejsze niż wszystko inne. Podczas swojego panowania jako król Qin, od 246 r. p.n.e., Ying Zheng z powodzeniem prowadził wojny przeciwko pozostałym sześciu państwom.

Jest pamiętany jako brutalny i bezwzględny tyran, który przeżył trzy znane próby zamachu, które zostały przedstawione w prawdopodobnie dziesiątkach chińskich filmów. Jego pogarda dla innych szkół myślenia, które rozkwitały w okresie Walczących Państw – czasie, kiedy wiele teorii politycznych, od konfucjanizmu przez maoizm po daoizm, było aktualnych – została rozsławiona przez jego „palenie ksiąg i grzebanie uczonych”, co było dokładnie tym, czym brzmi. Połączył również liczne istniejące mury graniczne w północnych Chinach w pierwszy „Wielki Mur”, choć była to głównie konstrukcja z ubitej ziemi, a nie imponujący mur, który widzimy dzisiaj, a który został zbudowany głównie za czasów dynastii Ming (AD 1368-1644). Zarządził standaryzację wag i miar, a także szerokości osi rydwanów i wozów; ustandaryzował też chiński system pisma (pismo „małej pieczęci”). Stworzył również podstawowe instytucje polityczne (sześć ministerstw, system prefektur, wiele innych cech chińskiej biurokracji), które miały charakteryzować cesarskie Chiny przez 2000 lat.

Jest również dobrze znany z tego, że poszukiwał eliksiru nieśmiertelności, wysyłając ekspedycję złożoną z około tysiąca młodych mężczyzn i takiej samej liczby kobiet w poszukiwaniu, jak głosi legenda, „bajkowych wysp” Penglai, o których mówi się, że leżą na wschód od wybrzeży Chin. Niektórzy twierdzą, prawdopodobnie błędnie, że wylądowali w Japonii i stali się przodkami współczesnych Japończyków.

Ying Zheng został zastąpiony przez swojego syna, który był równie brutalny, ale brakowało mu zdolności organizacyjnych ojca. W 209 r. p.n.e. rozpoczął się bunt, któremu przewodził Xiang Yu, szlachcic z państwa Chu; rywal buntownika, Liu Bang, o znacznie skromniejszych korzeniach, pokonał Xiang Yu w bitwie i założył dynastię, która miała zastąpić Qin: dynastię Han, która skonsolidowała instytucje stworzone przez Qin i trwała znacznie dłużej, do 9 r. n.e., kiedy to została obalona przez reformatorskiego ministra. Dynastia Han została przywrócona w 25 r. n.e. i trwała oficjalnie do 220 r. n.e.

Możesz również znać Qin Shi Huanga jako cesarza, który zlecił budowę ogromnej nekropolii Terakotowych Wojowników:

Dla podróżujących po Xi’an, dowiedz się o człowieku stojącym za Terakotową Armią

Kuora jest cotygodniową kolumną.

.