Na blogu USA Volleyball jest post wart przeczytania (hat tip dla Trenera Reya). Przygląda się on treningowi uderzacza i skupia się na tym, aby gracze wykonywali umiejętności w sposób przypominający grę tak często, jak to możliwe. Innymi słowy, odchodzi się od treningu „blokowego”, który rozbija umiejętności i pracuje nad ich poszczególnymi elementami. To jest główny punkt ciężkości nowoczesnego treningu trenerskiego w siatkówce. W tym kawałku jest kilka wartych przemyślenia rzeczy w tym kierunku.

„Mit” nadgarstka

Na końcu tego wpisu jest ciekawa wymiana zdań na temat mechaniki uderzania piłki z topspinem, czy to w szpic, czy w serw topspin. Musisz przeczytać tę sekcję od dołu do góry, aby prawidłowo śledzić przepływ, jak kolejność dyskusji jest w odwrotnej kolejności chronologicznej (jak wymiana e-maili).

Główny take-away z tej rozmowy topspin jest to, że nadgarstek snap nie ma nic wspólnego z nim. Twoja ręka nie jest w kontakcie z piłką na tyle długo, aby zawinąć się na górze w sposób, który wygląda na to, kiedy wykonujesz w zwolnionym tempie.

Więc przestajemy trenować przyciąganie nadgarstka? Czy też faktycznie służy on celowi?