Czytałem kiedyś historię o człowieku, który w pijanym widzie postanowił jechać swoim samochodem z maksymalną prędkością po autostradzie. Jak już sobie wyobraziliście, nie poszło dobrze.
Rozbił samochód i chociaż wyszedł z tego bez szwanku, jego najlepszy przyjaciel doznał poważnego urazu rdzenia kręgowego i na stałe został przykuty do wózka inwalidzkiego. Po rocznym pobycie w więzieniu i kilku miesiącach na odwyku, ponownie wkroczył do społeczeństwa jako odmieniony człowiek – trzeźwy i zreformowany, ale wciąż prześladowany przez swoją przeszłość i czyny.

Poczuł ogromną winę za stan swojego przyjaciela i był gotów zrobić wszystko, aby wyrazić swoje szczere przeprosiny. Ale jego najlepszy przyjaciel nie chciał z nim rozmawiać; w rzeczywistości nie był już mile widziany w domu, w którym spędzał niezliczone noce od czasu, gdy miał trzy lata.

Zaczął mieć bezsenne noce w momencie, gdy jego poczucie winy zmieniło się w depresję. Myślał, że jedynym sposobem na odnalezienie pozorów spokoju będzie usłyszenie słów: „Wybaczam ci.”
Wkrótce depresja zmieniła się w uporczywe pragnienie, by znów zacząć pić. Jego sponsor, po wysłuchaniu jego historii, dał mu radę, która, jak sądzę, jest powodem, dla którego ta historia utkwiła mi w pamięci przez te wszystkie lata.

Powiedział: „Nie ma znaczenia, czy on ci wybaczy, czy nie. To jest jego podróż. Twoim zadaniem jest dać mu znać, jak bardzo jest ci naprawdę przykro.”
Jako istoty ludzkie, w naszej naturze leży oczekiwanie przebaczenia od ludzi, których zraniliśmy, ponieważ myślimy, że jest to jedyny sposób, w jaki wolno nam ruszyć dalej z naszym życiem i objąć nasze własne przebaczenie.

Jest to fałszywe przesłanie. Masz prawo uczyć się na swoich błędach i rozwijać się jako osoba. Przeszłość odeszła i jedyną rzeczą, która naprawdę ma znaczenie, są twoje działania posuwające się naprzód.

Gdy będziesz w stanie to zaakceptować, zdasz sobie sprawę z trzech rzeczy:

1. Nie możesz zmusić kogoś do wybaczenia.
2. Nie możesz sprawić, by ktoś pogodził się z przeszłością.
3. Nie możesz powiedzieć komuś, kiedy ma się wyleczyć.

Wiem, że ciężko się to czyta, bo to uczucie bezradności rośnie z każdą sekundą, ale to są fakty, z którymi musisz się pogodzić.
Więc prawdziwe pytanie brzmi, co powinieneś zrobić, kiedy ktoś nie chce ci wybaczyć?
Odpowiedź jest dość prosta: niech wie, jak bardzo jest ci przykro i niech szczerość twoich przeprosin będzie widoczna w twoich działaniach. Ucz się na błędach z przeszłości, pozwól jej kształtować swoją przyszłość, ale nie pozwól jej definiować siebie.

Każdy radzi sobie z bólem i zranieniem na swój własny sposób. Dla niektórych przebaczenie trwa dłużej, a dla innych nie przychodzi nigdy. To, jak ktoś reaguje na twoje przeprosiny, nie czyni go okropnym – czyni go człowiekiem – bardzo zranionym człowiekiem.

Twoim zadaniem nie jest domaganie się ich przebaczenia, ale danie im do zrozumienia, że bez względu na to, jaka może być ich decyzja, nadal jest ci naprawdę przykro z powodu wszystkiego, co się stało.