Windmill grass (Chloris spp.) jest byliną występującą od Nebraski do południowej Kalifornii. Trawa ma charakterystyczną wiechę z kłoskami ułożonymi w sposób przypominający wiatraki. To sprawia, że identyfikacja trawy wiatrakowej jest dość łatwa, zwłaszcza jeśli miejsce i warunki uprawy odpowiadają wymaganiom rośliny. Wiechy, czyli kwiaty, są widoczne od maja do pierwszych przymrozków.

Ogrodnicy gatunków rodzimych będą chcieli poznać informacje na temat trawy wiatrakowej i wypróbować ją w celu kontroli erozji, sadzenia roślin odpornych na jelenie i przyciągania motyli. Należy jednak pamiętać, że zwalczanie trawy wiatrakowej jest często konieczne, ponieważ jest ona bardzo płodna.

Co to jest trawa wiatrakowa?

Nawet miłośnicy dzikich gatunków mogą się zastanawiać: „Co to jest trawa wiatrakowa?”. Ta trawa ciepłolubna i członek rodziny Poaceae ma włóknisty system korzeniowy, który może być podzielony w celu rozmnażania i stanowi doskonałą kontrolę erozji.

Trawa może rosnąć od 6 do 18 cali (15-46 cm.) wysokości. Kwiatostany mają od 3 do 7 cali (8-18 cm.) średnicy i zaczynają się od czerwonawego, ale dojrzewają do beżowego lub brązowego koloru. Główka nasienna składa się z ośmiu kłosków, które rozchodzą się promieniście od centralnej łodygi.

Informacje o trawie wiatrakowej

Roślina jest zimą w stanie spoczynku i większość wzrostu osiąga wiosną. Wysuszone łodygi zimą stanowią ważną paszę dla ptaków i innych zwierząt. Kwitnienie występuje cztery do sześciu tygodni po wykiełkowaniu.

Większość populacji tej rośliny znajduje się na terenach zaburzonych lub polach uprawnych. Jest to szeroko rozpowszechniony chwast w Australii, gdzie przejmuje i może powodować problemy ze zwierzętami gospodarskimi, takie jak problemy z wątrobą, a nawet fotowrażliwość. Potencjał ten sprawia, że kontrola trawy wiatrakowej jest niezbędna w obszarach o dużej populacji bydła.

Warunki uprawy trawy wiatrakowej

Trawa wiatrakowa nie jest wybredna co do rodzaju gleby, ale wymaga pełnego lub częściowego nasłonecznienia. Trawa ta preferuje gleby ubogie w składniki odżywcze, z dużą ilością piasku, skał lub żwiru. Roślinę tę można znaleźć w jej rodzimym zasięgu w piaszczystych pasmach, jałowych nieużytkach, drogach, trawnikach i żwirowiskach.

Najlepsze warunki wzrostu trawy wiatrakowej to jałowe, ziarniste strefy z gorącym latem, ale obfitym wiosennym deszczem. W większości obszarów nie jest ona szczególnie zachwaszczona, ale w Teksasie i Arizonie jest szkodnikiem.

Kontrola trawy wiatrakowej

W bardzo suchych obszarach Stanów Zjednoczonych roślina ta ma tendencję do rozsiewania i zasiedlania traw, które wymagają interwencji chemicznej w celu ochrony wybranych gatunków traw. Kontrola trawy wiatrakowej może być osiągnięta w trawie darniowej z doskonałą opieką i zdrowym sodem. Należy napowietrzać raz w roku, podlewać konsekwentnie i nawozić raz w roku, aby egzekwować zdrowie darni. Dzięki temu gatunki obce nie będą się panoszyć.

Mesotione jest środkiem chemicznym, którego skuteczność została potwierdzona w przypadku stosowania go na trawnikach o chłodnej porze roku. Należy go opryskiwać co siedem do dziesięciu dni, trzy razy po zazielenieniu. Glifosat zapewnia nieselektywną kontrolę. Aby uzyskać najlepszą kontrolę nad trawą wiatrakową, należy stosować środek chemiczny co trzy do czterech tygodni, począwszy od czerwca.

Uwaga: Kontrola chemiczna powinna być stosowana tylko w ostateczności, ponieważ metody organiczne są bezpieczniejsze i znacznie bardziej przyjazne dla środowiska.

.