Sprawdzian

3

PMID: 7174054

Jak cytować ten artykuł:
Shukla M, Anuja O P. Białe z uciskiem (WWP) i białe bez ucisku (WWOP) zmiany. Indian J Ophthalmol 1982;30:129-32

Jak cytować ten URL:
Shukla M, Anuja O P. White with pressure (WWP) and white without pressure (WWOP) lesions. Indian J Ophthalmol 1982 ;30:129-32. Dostępne od: https://www.ijo.in/text.asp?1982/30/3/129/28190

Tabela 3 Kliknij tutaj, aby wyświetlić

Tabela 3 Kliknij tutaj, aby wyświetlić.

Tabela 2 Kliknij tutaj, aby zobaczyć

Tabela 2 Kliknij tutaj, aby zobaczyć

Tabela 1 Kliknij tutaj, aby zobaczyć

Tabela 1 Kliknij tutaj, aby zobaczyć

Zjawisko z białym uciskiem (WWP), w którym przy wgłobieniu twardówki dochodzi do zmętnienia siatkówki na obwodzie, zostało po raz pierwszy opisane przez Schepensa. Okumara ukuł termin „białe z uciskiem”, aby opisać płaskie obwodowe odwarstwienie bez przerwania siatkówki. Stan białego bez ucisku (WWOP) został opisany jako zaawansowana forma białego z uciskiem, gdzie pewne wybielenie siatkówki obwodowej jest widoczne nawet bez wgłobienia twardówki, Wstępne dochodzenie zostało podjęte w celu zbadania tych dwóch ważnych zmian w siatkówce obwodowej u normalnych indyjskich osób i określenia ich związku z przerwami w siatkówce.

Materiały i metody

Teraz badanie zostało podjęte na 400 oczach 200 normalnych osób, które zostały wybrane losowo spośród osób uczęszczających do ambulatorium i jednostek refrakcyjnych. Osoby te były w wieku od 10 do 72 lat i nie miały żadnych objawów związanych z chorobami siatkówki. Ostrość wzroku i status refrakcyjny każdego osobnika został zarejestrowany.
Badanie siatkówki obwodowej zostało podjęte po maksymalnym rozszerzeniu źrenicy przez pośredni Oftalmoskop wcięcia Fisona. W oczach, w których występowały zwyrodnienia siatkówki obwodowej, w tym bielactwo z uciskiem i bielactwo bez ucisku, uzupełniano je biomikroskopią tylnego odcinka za pomocą 3-mirrorowej soczewki kontaktowej Goldmanna. Badanie to przeprowadzono w celu poznania szczegółów morfologicznych tych zmian i ich związku z tylną błoną hialoidalną ciała szklistego. Wyniki badań zostały zapisane na konwencjonalnej karcie topografii dna oka.

Obserwacje

Zjawisko białego z uciskiem było widoczne w obwodowej siatkówce po wgłobieniu twardówki i przedstawiało różne kształty a. Dotknięta siatkówka pojawiła się jako obszar białej opakeracji, która znacznie zamazała leżący u jej podłoża wzór naczyniówki. Zmianę zaobserwowano w 63 (15,75%) oczach 44 (22%) badanych, przy czym w 19 (43,18%) z nich była ona obustronna. Zjawisko to występowało częściej w drugiej dekadzie życia, bez predylekcji dla żadnej płci (x2=0,16). W 50 (79,37%) oczach wyspy WWP zlokalizowane były w okolicy podoczodołowej, natomiast w 10 (15,87%) oczach wyspy WWP znajdowały się w okolicy równikowej. Pozostałe 3 (4,76%) oczy miały WWP obecne w obu lokalizacjach. W sumie zaobserwowano 74 wysepki bieli z uciskiem, z czego 62 (83,78%) wysepki znajdowały się w okolicy podoczodołowej, a 12 (16,22%) wysepek na równiku. Wszystkie kwadranty siatkówki obwodowej były dotknięte bielactwem z uciskiem, ale skroniowa połowa siatkówki była dotknięta bardziej niż nosowa .
Bielactwo bez ucisku (WWOP) zaobserwowano w I (2,7S%) oku 8 (4%) badanych, które było obustronne u (37,50%) z nich. Siatkówka wyglądała na grubą i lekko nieprzezroczystą, bez odwarstwienia siatkówki. We wszystkich przypadkach zmiany WWOP dotyczyły okolic równikowych i podrównikowych, które były oddzielone od ora serrata białkiem z uciskiem (WWP). Dwóch pacjentów, którzy byli braćmi, miało 360° biel bez ciśnienia. 7 z 11 dotkniętych zmianami oczu miało krótkowzroczność umiarkowanego lub wysokiego stopnia (-3D do -16D). Temporalna połowa siatkówki była bardziej dotknięta niż nosowa. Nie obserwowaliśmy występowania pęknięć siatkówki w obszarach WWP i WWP, chociaż wiele takich zmian miało znaczące dowody na adhezję szklistkowo-siatkówkową i trakcję.

Dyskusja

Częstość występowania bielactwa z uciskiem (15,75%) obserwowana w naszym badaniu jest podobna do tej podanej przez Halperna. Natomiast Rutnin i Schepens zaobserwowali to zjawisko w 31,9% prawidłowych oczu. Nie zaobserwowaliśmy wzrostu częstości występowania WWP z wiekiem, jak donosi Rutnin & Schepens, raczej w naszym badaniu zjawisko to miało tendencję do występowania w drugiej dekadzie życia. Nasze obserwacje dotyczące głównie podustnej lokalizacji zmian o charakterze białego ucisku (WWP) potwierdzają obserwacje innych autorów. Nie stwierdziliśmy jednak post equatorialnego poszerzenia zmian WWP, co obserwował Karlin & Curtin. Zaobserwowaliśmy najmniejszą częstość występowania WWP w kwadrancie supranasalnym, podczas gdy Rutnin i Schepens zauważyli, że zmiany WWP są najrzadziej spotykane w kwadrancie inferonasalnym. Stwierdzony przez nas związek WWP i WWOP z wysoką krótkowzrocznością jest zgodny z obserwacjami Kirkera i McDonalda.
Zjawisko bieli bez ucisku jest zaawansowaną formą bieli z uciskiem i może być dość rozległe (360°). Jego podobna prezentacja u dwóch braci w naszym badaniu wskazuje na rolę pewnych czynników dziedzicznych zaangażowanych w genezę tych zmian. Nie mogliśmy jednak zbadać członków rodzin innych osób mających zmiany WWOP z powodu niedostępności.
Połamania siatkówki zostały zgłoszone w obszarach bieli z uciskiem, jednak nie widziano takiego związku w obecnym badaniu, chociaż lokalne zrosty tylnej błony hialoidalnej ciała szklistego z wyprzedzeniem WWP i zmian WWP obserwowano w przypadkach żeńskich. Ze względu na występowanie w tych zmianach adhezji i trakcji szklistkowo-siatkówkowej są one potencjalnie niebezpieczne, gdyż mogą predysponować do rozwoju pęknięć siatkówki. W związku z tym zmiany te zasługują na uważną obserwację, a jeśli na jakimkolwiek etapie dojdzie do rozwoju pęknięć siatkówki w tych zmianach, należy podjąć profilaktyczne leczenie takich zmian.

Podsumowanie

Dwie interesujące zmiany w siatkówce obwodowej białą z uciskiem (WWP) i białą bez ucisku (WWOP) badano w 400 oczach 200 osób zdrowych z populacji ogólnej. Zmiany te są często obustronne i dotyczą odpowiednio 15,75% i 2,75% normalnych oczu. Częściej obserwuje się je w oczach młodszych osób z wysoką krótkowzrocznością, w okolicach podoczodołowych i równikowych skroniowego obwodu siatkówki. Zaawansowane zmiany WWP i WWOP wykazywały adhezję szklistkowo-siatkówkową i trakcję i jako takie nie obserwowano przerw w siatkówce w tych obszarach.

	Schepens, C.L., 1952, Trans. Amer. Acad. Ophthalmol. Otolaryngol., 56:399.
	Okiimara, I.D., 1953, Quoted by Karlin & Curtin; In Retina Congress, Appleton Century Crofts, New York; 1972, Page 630.
	Rutnin, U. and Schepens, C,L., 1967, Amer. J. Ophthalmol., 64:1040.
	Karlin, D.B, and Curtin, B.J., 1972, Axial length measurements in peripheral fund us changes in myopic eyes: In Retina Congress, Appleton Century Crofts, New York, 1972, s.s. 629.
	Watzke, R.C., 1974, An Experimental and histologic study of WWP-In current concepts in Ophthalmology, Vol. 4, ed. by F.C. Blodi, 1974, p.s. 344.
	Halpern, J,L, 1966, Amer. J. Ophthalmol., 62:99.
	Watzke, R.C., 1961, Arch. Ophthalmol., 66:812.
	Kirker, G.E M. and McDonald, D J., 1971, Canad. J. Ophthalmol., 6:58.

Ryciny

.