biały ołów, ciężka, biała substancja, trująca, nierozpuszczalna w wodzie, szeroko stosowana jako biały pigment i baza w farbach. Jest jednym z najstarszych pigmentów farb używanych przez człowieka. Pod względem chemicznym jest to zasadowy węglan ołowiu, mieszanina węglanu ołowiu i wodorotlenku ołowiu. Przygotowuje się go na różne sposoby. Stosowany w farbach jest najpierw mielony na drobny proszek i mieszany z olejem lnianym. Jego siła krycia jest większa niż w przypadku większości innych białych pigmentów, ale jego użycie ma pewne wady. Reaguje z siarkowodorem i innymi związkami siarki w atmosferze, ołów łączy się z siarką tworząc siarczek ołowiu, ciemną substancję. W farbach wykonanych z użyciem białego ołowiu po pewnym czasie tworzy się kredowa warstwa. Biały ołów jest niezwykle trujący, a malarze, którzy go stosują, często cierpią na kolkę malarską (patrz zatrucie ołowiem) z powodu wchłonięcia zbyt dużej ilości do organizmu. Biały ołów jest również używany do wyrobu kitu i do produkcji niektórych wyrobów garncarskich. Sublimowany biały ołów jest podstawowym siarczanem ołowiu zmieszanym z tlenkiem ołowiu i tlenkiem cynku; jest on również używany jako biały pigment. Biały ołów jest często zafałszowany barytem.