Nope, miałeś rację. Wers, którego Gandalf używa w filmie (jest to podczas oblężenia Gondoru, kiedy on i Pippin mają spokojną chwilę przed sforsowaniem bramy) jest z książki, ale jest to właściwie opis z punktu widzenia Froda przybycia do Valinoru. W filmie to Gandalf opisujący śmierć. Dziwny zbieg okoliczności, jutro robię post o tym, jak żegluga do Valinoru jest często traktowana jak śmierć przez Tolkiena (i, co jest szczególnie widoczne w recyklingu tego cytatu, przez Petera Jacksona.)

Prawdziwy cytat z książki, dla zainteresowanych, brzmi:

I statek wypłynął na Wysokie Morze i przeszedł na Zachód, aż w końcu w noc deszczu Frodo poczuł słodki zapach w powietrzu i usłyszał dźwięk śpiewu, który nadszedł nad wodą. I wtedy zdawało mu się, że jak we śnie w domu Bombadila, szara zasłona przeciwdeszczowa zamieniła się cała w srebrne szkło i została zwinięta, a on ujrzał białe brzegi, a za nimi daleki zielony kraj pod szybkim wschodem słońca.

W książce Gandalf i Pippin w ogóle nie mają tej rozmowy o śmierci. Oś czasu jest trochę inna – Pippin służy Denethorowi aż do momentu, gdy ten postanawia spalić siebie i Faramira żywcem. Pippin odnajduje Gandalfa, a potem natychmiast ruszają na ratunek Faramirowi. Po prostu nie ma tej chwili wolnego czasu, w której mogliby odbyć jakąś głębszą rozmowę.

.